Frame Bolts

มีเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่งเขียนเล่าว่า เปียโนเบบี้แกรนด์ยี่ห้อยามาฮ่าโดนขโมยแกะเอาสกรูยึด frame และขาออกไป...  ช่างน่าเห็นใจแท้ ๆ เปียโนราคาเป็นแสน  มาขโมยเอาสกรูทองเหลืองไปชั่งกิโลขายจะได้สักกี่ตังค์?  แต่ได้สร้างความเดือดร้อนแก่เจ้าของเปียโนเป็นอย่างยิ่ง  ไม่รู้ว่าจะไปซื้อสกรูที่ไหนมาใส่ดี?

ผมขอถ่ายภาพสกรูยึด frame หรือที่เรียกว่า frame bolts ของเจ้าคลาสสิกเบบี้แกรนด์ของผมมาให้ดูดังนี้...

เห็นบอกว่าโดยรอบมีอยู่ ๑๑ ตัว...

ได้ยินว่าจะสั่งอะไหล่จากอเมริกา  ผมยังอดสงสัยอยู่ว่าจะมีขายด้วยหรือ?  กรณีสกรูยึดเฟรมหายคงไม่เกิดบ่อยนัก คิดว่าคงไม่มีร้านไหนสั่งสกรูดังกล่าวมาจำหน่ายเป็นอะไหล่เป็นแน่แท้ (ถ้ามีก็ต้องขออภัยที่เข้าใจผิด)  ผมเข้าไปดูในเว็บ schaffpiano.com และดาวน์โหลด catalog (คลิกที่นี่) มาดูก็ไม่เห็นมี...

คนไทยเรามักเรียกรวม ๆ ว่า "น๊อต" มีทั้งน๊อตตัวเมียและน๊อตตัวผู้ แต่ถ้าเป็นฝรั่งจะเรียกแยกกัน คือ bolt สำหรับน๊อตตัวผู้ และ nut สำหรับน๊อตตัวเมีย  ถ้าเป็นน๊อตเกลียวปล่อยมักจะเรียก screw หรือที่เราเรียกกันว่าสกรู (คำนี้นำไปใช้แผลง ๆ มีความหมายค่อนข้างหวาดเสียวได้ด้วย)

bolt ทองเหลืองอย่างที่เห็น ไปจ้างโรงกลึงทำให้ได้ครับ แต่ต้องมีตัวอย่างไปให้เค้าดู...

ผมลองเปิดดูใน catalog อะไหล่เปียโนของ Heckscher ที่มีอยู่ เพื่อหาดู bolts which hold the piano frame  แต่ก็ไม่เห็น มีแต่ขาเปียโน...

.

ถ้าเป็นเปียโนของช่างเหอะ  สกรูหาย ๑๐ กว่าตัวอย่างเนี้ย คงต้องไปดูที่ร้าน hardware ซื้อสกรูตัวใหญ่ที่มีขนาดเกลียวและความยาวเข้ากันได้ มาดัดแปลง ใส่แหวน แล้วทาสีบรอนซ์ทองให้ดูดี...

อย่าทำตามคนขี้เหนียว ให้ลองหาอะไหล่ของมันดูนะครับ ถ้าได้แล้วแจ้งให้ทราบด้วย

Zin Yaw Hotel

เมื่อวานนี้ นอกจากหวีที่ได้รับแจกจากโรงแรมควีน เมืองซาปาแล้ว ผมยังพบสบู่ก้อนเล็ก ๆ จากโรงแรม Zin Yaw เมืองย่างกุ้ง ประเทศพม่า...

ผมไม่ได้ใช้มันแต่เก็บใส่เป้มาเป็น souvenir  ทุกครั้งที่เห็นสบู่ก่อนนี้ ผมก็คิดถึงวันที่ต้องฝ่าสายฝนหาที่พักในย่างกุ้ง ดังได้เขียนไว้แล้วที่นี่  

ค่าที่พักโรงแรม Zin Yaw ค่อนข้างจะแพง (สำหรับผม) คือ ๑ หมื่นจ๊าด หรือประมาณ ๔๐๐ บาท แต่มีข้อดีก็คือ ได้พักอยู่ใกล้สนามบิน (ไม่ต้องกลัวตกเครื่อง) และสามารถเดินเที่ยวชมวัดและหมู่บ้านใกล้ เคียงได้สะดวกกว่าพักอยู่ในย่านตัวเมือง...

สำหรับทริปมัณฑะเลย์เดือนเมษายน ๒๕๕๗... ผมจะได้กลับไปย่างกุ้งอีกหรือเปล่าก็ยังบอกไม่ได้!  

โรงแรมควีน ซาปา

วันนี้ไปค้นเจอหวีที่ได้รับแจกจากโรงแรมควีน ซาปา ประเทศเวียดนาม...

นับเป็นโรงแรมแรกที่ผมได้รับแจกหวี ที่มีตราของโรงแรมอยู่ด้วย....

เห็นแล้วก็คิดถึงโรงแรมที่เคยไปพัก เมื่อเดือนเมษายน ๒๕๕๕...

ตอนนั้นค่าห้องคืนละ $7....

 มีจักรยานให้เช่าด้วย...

จะมีโอกาสได้กลับไปอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้...

ปั้นถ้วย

จำได้ว่าตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียนมงฟอร์ตฯ  ในวิชา"ศิลปะ" นอกจากวาดเขียนแล้ว มาสเตอร์วิชิต เวียงทองยังสอนให้นักเรียนได้ทำงานปั้น และงานแกะสลักด้วย

งานแกะสลัก...นักเรียนต้องซื้อแผ่นกระดานไม้สัก หนาประมาณนิ้วครึ่ง กว้างฟุตกว่า คนละแผ่น มาสเตอร์จะใช้ดินสอวาดรูปช้างให้ แล้วให้นักเรียนนำกลับไปแกะสลักที่บ้าน ผมใช้เวลาเป็นเดือน ๆ สำหรับงานนี้ ทุกสัปดาห์ต้องนำไม้กระดานของตัวเองใส่ท้ายรถจักรยานไปโรงเรียนด้วย....ตอนนั้นไม้สักถูกมาก ทำลายป่ากันยับเยิน  ส่วนงานปั้น...ผมจำได้เช่นกันว่ามาสเตอร์ให้นักเรียนปั้นถ้วยกาแฟ...

ผมต้องขี่จักรยานไปซื้อดินเหนียวที่ "โรงถ้วย" อยู่เยื้องกับวิทยาลัยครูเชียงใหม่ (ถนนช้างเผือก ปัจจุบัน คงจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านคุณบิม)  อยู่ทางด้านซ้ายมือ แถวนั้นยังเป็นพงหญ้าอยู่เลย  ที่นั่นมีดินเหนียวจำหน่าย ได้ดินเหนียวมาแล้วก็ต้องนำไปขึ้นรูป ใส่หูจับ และตกแต่ง (ภาพประกอบนั่นตัวถ้วยบางกว่า ที่ผมทำส่งครูเมื่อ ๕๐ ปีก่อนนั้นหนากว่ามาก)  เมื่อปั้นเสร็จ มาสเตอร์ก็ส่งไปเผา เสร็จแล้วก็นำมาคืน นักเรียนทุกคนดีใจมาก ๆ เพราะเค้าลงสีมาให้ด้วย สวยครับ นักเรียนนำผลงานกลับบ้านได้ นั่นคือความประทับใจที่ได้เรียนกับมาสเตอร์วิชิต เวียงทอง...

๕๐ ปีผ่านมา ผมมีโอกาสได้รู้จักกับครูหนิงผู้ปั้นถ้วย กา และกระถางด้วยตนเอง.

ทำให้คิดถึงชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยได้ปั้นถ้วย

ภาพเขียนคติธรรมที่วัดอุโมงค์

ไม่กี่วันมานี้ คุณเดช...เพื่อนจากเชียงใหม่ ได้ขี่จักรยานยนต์มาเยี่ยมผมถึงบ้านที่ห้างฉัตร นอกจากนำความรู้ใหม่และของดี ๆ มาฝาก ก็ยังมีฮาร์ดดิสก์เสียงดังแกร๊ก ๆ ขนาด 120 GB มาให้ด้วยอีก ๑ ตัว

ในฮาร์ดดิสก์ มีภาพที่คุณเดชได้ถ่ายไว้เมื่อปี ๒๕๔๘ เป็น "ภาพเขียนคติธรรม" ที่วัดอุโมงค์จำนวน ๙ บาน ผมเห็นว่าสวยและมีคุณค่า ถ้าไม่เก็บไว้ก็จะเป็นที่น่าเสียดายยิ่ง จึงขออนุญาตนำภาพทั้งหมดมาโพสต์เก็บไว้ที่นี่ด้วยดังนี้... 

ขอขอบคุณเจ้าของภาพไว้ ณ ที่นี่ด้วยครับ...

Google Street View

ผมเคยเขียนเรื่องเพื่อนจากเชียงใหม่ผู้มาเยือนพร้อมกับนำสิ่งใหม่ ๆ มาแนะนำ...

เรื่องหนึ่งที่อยากจะเขียนถึงในวันนี้ คือเรื่อง"การใช้งานโหมด Google Street View บนโปรแกรม Google Earth" 

ผมได้ยินเรื่องที่มีรถของ Google เที่ยววิ่งบันทึกภาพไปทั่วมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้ติดตามความคืบหน้า จนกระทั่งเพื่อนนำข่าวมาบอกกล่าว

ในเว็บ kalasin3.go.th อธิบายไว้ว่า...

กูเกิ้ล สตรีท วิว นับได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของ Google Map โดยการใช้งานจะเป็นการเชื่อมต่อกัน เมื่อเราทำการ Zoom in แผนทีไปที่ ขนาด 20ม. ต่อ 100ฟุต (ใหญ่สุด) และเมื่อเรา Zoom in ต่อไปอีกก็จะพบกับ Mode Street View ที่เป็นภาพถ่ายแบบ 360 องศา มุมมอง 45 องศาจากทาอากาศ และสามารถดูสิ่งปลูกสร้าง 3 มิติได้ทั้งหมด การเก็บภาพนั้นเป็นการเก็บภาพจากกล้องถ่ายภาพพิเศษของ Google (ตามภาพบน) สำหรับประเทศไทยนั้นมีแผนจะทำให้ได้ทั่วประเทศโดยใช้เวลาประมาณ 2-3 ปี ถึงจะสามารถทำได้ทั่วประเทศไทย โดยเริ่มจากเมืองใหญ่ๆ อย่าง กรุงเทพ ปริมณฑล ภูเก็ต เชียงใหม่ เป็นต้น

ผมได้ดูสาธิตการใช้โปรแกรม Google Earth ในโหมด Google Street  แล้วอดรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่ได้  คุณเดชา เพื่อนผู้มาเยือน ได้พาผมไปเดินเที่ยวตามถนนซอกซอยในกรุงโตเกียว คล้ายกับว่าเรากำลังไปเดินอยู่ที่นั่นจริง ๆ ผมถึงกับออกปากว่า ถ้ายังงี้ก็ไม่ต้องเสียเงินเดินทางไปเที่ยวอีกแล้วล่ะ (ในใจก็อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าทุกวันนี้ข้อมูลพื้นที่แต่ละตารางเมตรบนแผ่นดินไทยได้ตกไปอยู่ในอุ้งมือของประเทศมหาอำนาจอย่างอเมริกาจนหมดสิ้นแล้ว) 

เมื่อมีเวลา ผมก็ลองเข้า Street View ไปเดินดูบ้านเก่าที่ปงแสนทอง  หุหุ ตอนนั้นกำลังติดป้ายประกาศขาย... 

ไหนลองดูบ้านที่ห้างฉัตรหน่อยดิ...

เอ้า...แล้วบ้านเก่าที่ทุ่งโฮเต็ลซอย ๓ ล่ะ เป็นอย่างไรบ้างนะ?  แค่ไม่กี่คลิก...ผมก็ได้เห็นบ้านเก่าที่เชียงใหม่ซึ่งโทรมลงไปมากทีเดียว 

รู้สึกท้าทาย ผมบอกตัวเองว่า งั้นลองไปดูบ้านคุณบิมด้วยสิ  รู้แต่เพียง "ที่อยู่" แต่ยังไม่เคยไปเห็น อยากรู้จังว่าคุณบิมจะมีกิจการใหญ่โตขนาดไหน?   ไม่ยากเลย...ผมใช้ Google Street เข้าไปดูร้านของเสี่ยใหญ่ มีความรู้สึกคล้ายว่าได้เดินบนถนนช้างเผือกแล้วแหงนหน้ามองหาจนเจอ...

ถ้า Google เกิดออกโปรแกรม bed-room view ขึ้นมาอีก ผมคงจะมองเข้าไปได้ถึงในห้องนอนของคุณบิมเป็นแน่!

Maxthon Cloud Browser

เมื่อวานนี้...หนึ่งในกัลยาณมิตรจากเชียงใหม่ อุตส่าห์ควบมอเตอร์ไซค์มาเยี่ยมเยียนผมถึงอำเภอห้างฉัตร...

ทุกครั้งที่เพื่อนคนนี้มาหาจะต้องมีอะไรใหม่ ๆ มาแนะนำด้วยเสมอ ไม่ว่าจะเทคโนโลยีใหม่ ๆ วิธีโหลดภาพยนต์  การใช้โปรแกรมแต่งภาพ การแปลงไฟล์ และอื่น ๆ  มาคราวนี้ก็มีของดีมาฝากอีก ผมจะขอทยอยนำมาบอกต่อ...

วันนี้ขอเขียนเรื่อง browser ก่อน อยากบอกว่าแต่ก่อนผมใช้ Firefox

ต่อมาเปลี่ยนเป็น Google Chrome และใช้ต่อเนื่องมายาวนาน...

และแล้วผมก็ได้รู้จัก browser ตัวใหม่ คือ Maxthon Cloud  (browser ที่มีใช้มานานถึง ๑๑ ปีแล้วแต่ผมเพิ่งรู้จัก) 

เป็น browser ที่มี feature มากมาย คุณเดชาได้ให้เหตุผลในการเปลี่ยนไปใช้ Maxthon Cloud ว่า มันมีโหมดกลางคืนซึ่งช่วยปรับพื้นหลังให้มืดลงโดยอัตโนมัติ เป็นการลดปริมาณแสงจากหน้าจอที่จะเข้าสู่ดวงตา 

ทีแรกผมก็ยังไม่ค่อยเชื่อว่าจะช่วยได้มากนัก แต่พอใช้งานไปได้หลายชั่วโมง ผมก็ต้องยอมรับว่าสบายตากว่าเดิม ไม่อ่อนล้าเหมือนแต่ก่อน  ถ้าปรับโหมดธรรมดาจะเป็นเช่นนี้ (ปรับ brightness ต่ำสุดแล้ว )....

แต่พอปรับให้อยู่ในโหมดกลางคืนก็จะเป็นเช่นนี้...

เยี่ยมเลยครับ มีประโยชน์จริง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนมีปัญหาเรื่องสายตา แต่จำเป็นต้องใช้งานคอมพิวเตอร์วันละหลายชั่วโมงเช่นผม!  ตอนเปลี่ยนมาใช้ Maxthon ใหม่ ๆ ก็ยังงง ๆ อยู่ แต่พอผ่านไปได้ซักพัก...ก็ค่อยชำนาญขึ้น ผมได้ค้นพบเครื่องมืออีกหลายอย่างที่ช่วยให้ทำงานง่ายขึ้น!

จะ save หน้าจอ ก็แค่คลิกแถบเครื่องมือตรงด้านบนขวา สามารถบันทึกเป็นไฟล์ภาพได้เลย อย่างเช่นตัวอย่างนี้...

ผมหวังว่า browser ตัวใหม่ แล้วคงจะช่วยถนอมสายตาของผมให้เสื่อมช้าลงได้ ต้องขอขอบคุณผู้แนะนำ...

ใช้ดีแล้วก็ต้องบอกต่ออ่ะ!

ดูแลสุขภาพเครื่องคอมพิวเตอร์

คอมพิวเตอร์ของผมอืดเป็นเรือเกลือ มี malware เข้าแฝงอยู่ถึง ๘ ตัว... 

นอกจากจะทำให้คอมพิวเตอร์ทำงานช้าแล้ว ความเสี่ยงที่จะถูกแฮคก็มีสูงด้วย....

คอมพิวเตอร์ของเพื่อน ๆ มีอะไรบุกรุกบ้างหรือเปล่าครับ?  วันนี้ผมมีโปรแกรม Advenced SystemCare PRO มาแนะนำครับ...

ผมทดลองใช้แล้ว นับว่าเป็นโปรแกรมที่ช่วยกำจัดเจ้าตัวร้ายได้เพียงคลิกเดียว ไฟล์ขยะ (junk files) ที่ซ่อนตัวอยู่ถูกสแกนแล้วลบทิ้งไปถึง 6 GB  สุขภาพของคอมพิวเตอร์ผมดีขึ้นอย่างทันตาเห็น จริงอย่างที่เค้าบรรยายไว้ว่า...

Speeds Up PC Performance and Internet Access Tunes up Windows by unleashing the built-in power of your system. Dramatically improves both system and Internet performance up to 400%. Fixes Multiple System Errors Does more than a registry cleaner, keeping your PC stable and running at peak efficiency. Repairs PC configurations by eliminating system bottlenecks and preventing crashes. Extremely Easy to Use Completes its work with just one click. Scans, repairs and gives personal care to your PC in one minute.

เพื่อน ๆ สามารถดาวน์โหลดมาใช้ได้จาก ที่นี่

ดูแลสุขภาพของคอมพิวเตอร์ด้วยนะครับ...

เพลงสำหรับแอคคอร์เดียน

เพื่อนผู้ใจดีท่านหนึ่งได้มอบตำราแอคคอร์เดียน (พร้อมแผ่นซีดี) ให้ผมนำไปใช้ในการสอนจำนวนมาก ถ้าผมซื้อเอง...ก็ต้องใช้เงินเป็นหมื่น ถึงจะได้เป็นเจ้าของตำราทั้งหมด

วันนี้ผมมีโอกาสได้เปิดตำราออกมาศึกษา เล่มหนึ่งมีชื่อว่า Accordion Trip - 39 songs and dances from Europe for 1-2 accordions  เป็นตำราหนา ๗๙ หน้า พร้อมแผ่นซีดีประกอบ ๒ แผ่น หนังสือเล่มนี้ประสงค์ที่จะช่วยให้นักเล่นหีบเพลงได้ฝึกเล่นแบบ play along หรือเล่นกับเพื่อนมือแอคคอร์เดียนด้วยกัน...

เพลงไม่ยากครับ อยู่ในระดับง่ายจนถึงยากพอประมาณ ขอนำมาให้เพื่อน ๆ ดูเป็นตัวอย่างสัก ๑ เพลง...

ชื่อเพลง Jiana จากประเทศโรมาเนีย ต้องเล่นด้วยกัน ๒ คนถึงจะเพราะ คนหนึ่งเล่นแนวบน อีกคนนึงเล่นแนวล่าง ส่วนมือซ้ายก็เล่นเหมือนกัน 

ถ้าเพื่อน ๆ อยากฟังเพลงทั้งเพลง คลิกดาวน์โหลดไฟล์ mp3ได้ ที่นี่   

ฟังเฉพาะ accordion 1 คลิกดาวน์โหลดไฟล์ mp3 ได้ ที่นี่

ฟัง accordion 2 คลิกดาวน์โหลดไฟล์ mp3 ได้ ที่นี่

ลองศึกษาดูนะครับ เผื่อจะได้ความคิดอะไรใหม่ ๆ ในเรื่องของการเล่นแอคคอร์เดียน...

ภาพจากกล้องราคา ๘๕๐ บาท

วันก่อนผมเขียนอ้างอิงคำพูดที่ว่า "บางคนซื้อโทรศัพท์มาเครื่องละ ๒ หมื่นบาทแต่ใช้งานแค่ ๒ พันบาท" วันนี้อยากโยงถึงเรื่อง "กล้องถ่ายรูป"

บนเส้นทางของการเดินทาง... ผมเห็นนักเดินทาง(คนไทย)หลายคนใช้กล้องถ่ายรูป DSLR (Digital Single Lens Reflex) ยี่ห้อดัง พร้อมเลนส์ซูมราคาแพง แถมยังลากขาตั้งกล้องไปด้วย จะบันทึกภาพแต่ละทีต้องมีพิธีรีตรอง ได้ภาพวิวทิวทัศน์ สถานที่ และภาพแอบถ่ายออกมาสวยงามคมชัด เปรียบเหมือนการเล่นเพลงคลาสสิก บรรเลงจากตัวโน้ตที่ได้จัดวางไว้อย่างดีมีระเบียบ  แต่บางคนก็ถ่ายภาพออกมาไม่ได้เรื่อง ไม่คุ้มค่ากับราคาของกล้องที่ใช้อยู่ (น่าเสียดาย)

สำหรับผม...ชอบเล่นดนตรีอาศัยการ improvise ถ้าให้บรรเลงถูกต้องหมดทุกตัวโน้ตก็ทำไม่ได้ พอมาเล่นกล้อง ผมจึงชอบที่จะถ่ายภาพชีวิตแนวแคนดิต มากกว่าการตั้งกล้องรอถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกดิน ผมไม่ใช้กล้องราคาแพง... ขอเพียงให้ได้คิดขณะมองผ่านช่อง view finder แล้วกดชัตเตอร์อย่างรวดเร็วก็พอ  ทริป "ฝ่าลมหนาวแอ่วลาวเหนือ" ผมใช้กล้อง Sony DSC-w110 ซึ่งประมูลมาในราคา ๘๕๐ บาท เก็บภาพมาได้ ๑,๗๙๐ บาน ใช้เนื้อที่บน memory card ไป 2.8 GB จากความจุทั้งหมด 8 GB 

ส่วนใหญ่ถ่ายภาพโดยอาศัยความไวในการกดชัตเตอร์กล้องตัวเล็ก จากจำนวนภาพเกือบ 2000 shots ผมลบทิ้งแค่ไม่ถึง ๑๐ บาน เป็นภาพที่เบลอเพราะสั่นไหวเนื่องจากอยู่บนรถยนต์ และภาพแอบถ่ายแบบกะ ๆ เอา(แล้วไม่ตรง) อย่างเช่น การภาพขาสาวฝรั่งซึ่งนั่งอยู่บนรถตู้จากหลวงน้ำทาไปเมืองสิง....

อยากจะเปรียบเทียบกับขาของชายวัย ๖๐ กว่า...ว่าของเราก็ผิวพรรณไม่เลว! อิอิ

กล้องคอมแพ็คถ่ายไม่ได้ชัดลึกเหมือนกล้อง DSLR ก็จริง แต่ถ้าอาศัยแสงเงาเข้าช่วย ก็ได้ภาพที่ดูมีมิติ... 

ต้องรีบยกขึ้นถ่ายภาพให้ได้ก่อนที่เหตุการณ์นั้นจะผ่านไป ทุกชีวิตไม่หยุดรอให้เราเล็งนาน ๆ แล้วค่อยกดชัตเตอร์!

ผมถ่ายภาพคุณตาที่เวียงภูคานี้ไว้ในขณะเดินผ่าน

รวมทั้งภาพผู้โดยสารที่รีบวิ่งไปซื้อตั๋ว (ปี้) ก่อนจะไม่ทันรถ....

นั่งบนรถก็ยกกล้องขึ้นถ่ายภาพเด็กนั่งอยู่ข้างทางได้...

ทั้งหมดเป็นภาพจากกล้องราคา ๘๕๐ บาทครับ...