เหมืองแร่

ช่วงพักอยู่ที่ Rain Forest Homestay ใน Bukit Lawang จังหวัดสุมาตราเหนือของประเทศอินโดนีเซีย  ผมลงอาบน้ำในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวทั้ง ๕ วัน!

น้ำไหลแรงจนผมยืนไม่อยู่ ต้องหลบไปนอนแช่อยู่หลังก้อนหินที่ความแรงของน้ำถูกสกัดกั้นให้ลดลง...

ฝ่าเท้าผมได้สัมผัสกับก้อนหินก้อนกรวดมากมายหลายขนาด เกิดจินตนาการไปว่าส่วนผสมของหินดินทรายบนพื้นเบื้องล่างน่าจะมีแร่ธาตุหลายชนิดที่สามารถร่อนหาแล้วนำไปทำเป็นอัญมณีอันมีค่า บางทีอาจมีทองคำ! หรือเพชร! 

จริงด้วยแหละ วันหนึ่งผมเดินไปตลาดแล้วกลับมาเจอร้านจำหน่ายแหวน...

หัวแหวนประดับด้วยหินที่เก็บมาจากลำธาร  ผมถ่ายภาพมาให้เพื่อน ๆ ได้ดูด้วย...

"ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ" ยังคงใช้ได้สำหรับที่นี่  แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีบริษัทต่างชาติเข้ามาทำเหมืองแร่กันบ้างหรือเปล่า?  ผมได้แต่ภาวนาให้ธรรมชาติปราศจากผู้รุกราน ขอให้อยู่อย่างนี้ไปอีกนาน ๆ

คิดถึง "อาจินต์ ปัญจพรรค์" ซึ่งถูกคุณพ่อส่งตัวไปทำงานหนักในเหมืองแร่ที่จังหวัดพังงา แล้วได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์นำไปเขียนเรื่องสั้นในชุด "เหมืองแร่" 

โหลดไฟล์ pdf ของ "เรื่องสั้นเหมืองแร่" ใส่โทรศัพท์ไปทั้งเล่ม ๑  ๒ และ ๓ ผมตั้งใจจะเปิดอ่านในระหว่างพักผ่อนอยู่ที่ Bukit Lawang  แต่ลมพัดเย็นและเสียงน้ำไหลขับกล่อมอยู่ตลอดเวลา พอหย่อนตัวลงบนเปลญวนเป็นได้หลับทุกที!!

ก็เลยไม่ได้อ่านแม้แต่เล่มเดียว!!