The impossible dream

วันนี้อยากให้เพื่อนฟังเพลง Today ของ John Denver ครับ...

 

 

ฝันว่าร้องเพลง "Today is my moment, now is my story, I’ll laugh and I’ll cry and I’ll sing." สะดุ้งตื่นดูเวลาตีสี่กว่า ยังมืดอยู่ ผมเดินไปห้องน้ำ ชงน้ำอุ่นใส่ผงแก่นจันทร์เทศ (ขนาดเท่าใส่ไซยาไนด์) แล้วกลับมาเปิดคอมพ์ฯ (ปกติไม่ทำ) นั่งดื่ม...คิดถึงเพื่อน ๆ และชีวิตตัวเอง  

 

ได้ถ่ายภาพกับบุญเลิศและชัชรินทร์เพื่อนเทคนิคผู้จากไปแล้ว 

  

กับเจ้าของหนังสือพิมพ์ใหญ่ในบังกลาเทศก็จากไปด้วย  heart failure

 

ไปร่วมงานเสรีไทยแพร่เมื่อปลายเดือนที่แล้ว ผมนำ accordion ที่ครูเตี๋ยงให้ไปด้วย ไม่ได้เล่นนานหลายปี...ทำให้ต้อง reinstall โปรแกรมการเล่นหีบเพลงและร้องเพลงแบบสด ๆ ให้กับสมองที่หลงลืม ระหว่างที่พักอยู่โรงแรมภราดรตาแก่เมืองรถม้าได้เล่นแอ็คคอร์เดียนและร้องเพลงสากลเก่า ๆ ร่วมกับพ่อเลี้ยงภุชงค์ ผู้ก่อตั้งพิพิธภัณฑ์เสรีไทยแพร่

 

 

แล้วยังได้ถ่ายภาพเด็กนักเรียนในกิจกรรมต่าง ๆ เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2568

 

 

 

ประกายตวามคิดถูกจุดขึ้นในใจวันนั้นคือ อยากกลับไปสอนเด็กนักเรียนตัวเล็ก ๆ อีก แต่พอตื่นขึ้นมาเช้านี้ เดินโซเซฝ่าความมืดไปห้องน้ำ ผมรู้สึกโคลงเคลงไม่ตรงทาง ต้องบอกตัวเองว่าหมดสภาพแล้วน้า 

 

To dream the impossible dream... ความฝันจากนี้ไปไม่เป็นจริงแน่นอน!