ว่าด้วยเรื่องน้ำตก

เพื่อน ๆ ที่รักครับ... ช่วงหลังมานี้้จุดมุ่งหมายในการท่องเที่ยวของผมเปลี่ยนไปเยอะเลย คงเป็นเพราะสิ่งได้ประสบมานับตั้งแต่เมื่อ ๓๐ ปีตอนปีนขึ้นไปบนวิหารพาร์เธนอน (Parthenon) 

จนกระทั่งถึงตอนปั่นจักรยานออกจากเมืองเสียมเรียบแต่เช้ามืดไปยังนครวัด แล้วไปนั่งรอแออัดอยู่หน้าปราสาทเพื่อเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้น...

ไม่นับที่เคยนั่งรถไฟจากสถานีกัลกัตตาไปยังกรุงพาราณสีและทริปอื่น ๆ ประสบการณ์เหล่านั้นคงถูกหลอมรวมแล้วทำให้ความคิดเกี่ยวกับการท่องเที่ยวของผมเปลี่ยนไป 

ถ้าพูดถึงเรื่องน้ำตก ผมไม่เคยได้เห็นน้ำตกใหญ่ ๆ อย่างน้ำตกไนแอแกรา ได้แต่ปั่นจักรยานไปน้ำตกเล็ก ๆ อย่างเช่นน้ำตกแม่พูล... 

หรือใหญ่ ๆ ในเมืองไทยก็โตนงาช้าง...

"ตาดกวางสี" ก็สวยครับ...

พอมาดู "น้ำตกหลี่ผี" สถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมในลาวใต้... 

ภาพนำมาจากบล็อกเที่ยวลาว ขอขอบคุณ

ผมกำลังจะไปลาวใต้ ถ้าถามว่าอยากไป "น้ำตกหลี่ผี" หรือ "สี่พันดอน" มั้ย?  คำตอบคืออยากเห็นเหมือนกัน แต่ก็มิได้เป็นจุดหมายที่ต้องไปให้ได้

ทุกวันนี้เวลาดูคลิปท่องเที่ยวที่มีผู้นำลงไว้ใน YouTube ผมแปลกใจตัวเองว่าทำไมยิ่งดู ความอยากไปเห็นก็ยิ่งลดลง? มุมมองเรื่องการท่องโลกของผมคงจะเปลี่ยนไม่น้อย!

ในอนาคตถ้าจะเที่ยวน้ำตกอีกสักครั้ง ผมก็อยากจัดเป้แบบเต็ม ๆ (มีพร้อมทั้งถุงนอนและเต๊นท์) นั่งสองแถวจากลำปางไปอำเภอลี้ จังหวัดลำพูน ไปลงที่ปากทางเข้าอุทยานแห่งชาติแม่ปิง แล้วเดินหรือขออาศัยรถเค้าเข้าไปให้ถึงข้างใน ไปตั้งแค้มป์อยู่ริมน้ำตกแม่ก้อ!

ภาพจาก travel.thaiza.com ขอขอบคุณ

หรือถ้าจะลุยกว่านั้นก็ต้องทีลอซู...