ตีไม้ระแนงต่อ!

สวัสดีครับเพื่อน ๆ...๑ ตุลาคม ๒๕๖๖ เป็นวันผู้สูงอายุสากล และเป็นวันแรกของปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๗

ภาพถ่ายที่อุทยานธรรมะและหอศิลป์ อินสนธิ์ วงศ์สาม เมื่อหลายปีที่แล้ว

ตาแก่เมืองรถม้าไม่รู้สึกยินดียินร้ายเพราะอยู่เกินวัยมาไกลแล้ว แถมยังมิได้เป็นผู้รอรับเงินบำเหน็จบำนาญใด ๆ  หัวใจผมนั้นเตลิดไปไกลจนสุดขอบฟ้า เหลือเพียงร่างกายที่ยังติดแหง็กอยู่กับบ้านห้างฉัตร!

 

ตั้งแต่เช้ามาก็ไม่อยากทำงานซึ่งต้องลงมือลงแรง ผมใช้เวลาให้ผ่านไปด้วยการนอนอ่านหนังสือ...นอนจนหลังแทบละลายติดฟูก

รู้สึกร้อนก็ได้อาศัยพัดลมใช้ไฟจากระบบไฟฟ้าแสงอาทิตย์...

ประมาณ ๕ โมงเย็น...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสมอง ผลักดันให้ผมลุกจากที่นอน ขึ้นไปบนดาดฟ้า แล้วคว้าเครื่องมือ ลงมือตีไม้ระแนงกับโครงที่ได้ตั้งไว้เมื่อวันก่อนทันที!

ทำได้แค่เพียงเล็กน้อย แสงก็หมด ต้องรีบวางมือแล้วเก็บภาพบรรยากาศรอบ ๆ มาให้เพื่อนดู...

หุหุ ดันมาขยันเอาตอนใกล้ค่ำ!