Thursday, March 14, 2019

ความฝันอันยาวนาน...


ความฝันของผมนั้นมีมากหลาย บางเรื่องยังคงไม่เป็นจริง!



เมื่อ ๒๐ ปีที่แล้ว อาเซียนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ รัฐบาลไทยพยายามกระตุ้นเศรษฐกิจที่ซบเซาด้วยการสร้างงานและกระจายรายได้สู่ชนบท มีการกู้เงินจากรัฐบาลญี่ปุ่นจำนวน ๕๓,๐๐๐ ล้านบาทมาใช้ใน "โครงการมิยาซาว่า (Miyazawa Plan)” กำหนดให้แล้วเสร็จภายใน ๖ เดือนเพื่อกระจายเม็ดเงินเข้าสู่ระบบ...



ผมโชคดีมีโอกาสเข้ารับการอบรมเรื่องธุรกิจท่องเที่ยวที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้ไปดูงานทั้งที่โรงแรม, homestay, บริษัทนำเที่ยว รวมถึงสถานที่ท่องเที่ยวเช่น สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์


สมัยนั้นยังไม่มีกล้องดิจิตอลให้ได้ใช้
หนึ่งใน ๓ หลักสูตรเป็นเรื่องการเปิดที่พักนักท่องเที่ยว ผมบอกอาจารย์ที่ มช. ว่าอยากเปิด backpacker hostel ในจังหวัดลำปาง เกือบ ๒๐ ปีที่ผมพยายามสานฝันเพื่อเปิด backpacker hostel โดยใช้ตึกบ้านปงแสนทอง ดูเหมือนว่ากำลังจะเป็นจริงแต่มันไม่เป็นเช่นนั้น ผมประสบความล้มเหลวทั้งในโครงการ backpacker hostel และโครงการ touring taxi ที่อุตส่าห์เดินทางไปซื้อรถ Toyota Crown (เจ้าโต) ถึงกรุงเทพฯ
 

ทุกวันนี้แม้จะย่างสู่บั้นปลายของชีวิตแล้วก็ยังคงมุ่งมั่นในสิ่งที่อยากทำ เมื่อขายบ้านปงแสนทองแล้วผมได้ย้ายมาอยู่ที่บ้านห้างฉัตร และนำเตียงพับขนาด ๓ ฟุตจำนวน ๘ เตียงมาด้วยพร้อมกับความฝันเรื่อง backpacker hostel...



เปิด piano shop, ร้านกาแฟ, ห้องสมุดเด็ก, backpacker hostel. สถานีวิทยุออนไลน์ มันเป็นความฝันที่ใช้เวลายาวนานเหลือเกิน ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นจริงได้ก่อนที่จะปิดฉากชีวิตหรือไม่?

คนช่างฝันกำลังวิ่งอยู่ในโค้งสุดท้ายแล้วครับ!

No comments: