โชคดีไม่มีอด

วันนี้ขอเขียนเรื่องชีวิตของชายแก่คนหนึ่ง ผู้ไม่คาดคิดว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเกินกว่า ๑๐ ปี! 

ผมเชื่อว่าคนเราถ้ายึดมั่นอยู่ในการทำความดี ไม่พยาบาทอาฆาต พยายามที่จะเป็นผู้ให้อยู่เสมอ แม้ไร้ซึ่งยศถาบรรดาศักดิ์และมีชีวิตไม่ร่ำรวย แต่ก็อยู่ได้อย่างมีความสุข ไม่ถึงกับอดอยาก ใช่ว่าจะไร้เสียซึ่งญาติมิตร!  เที่ยงวันนี้...บุรุษไปรษณีย์โทรฯ แจ้งว่ามีพัสดุ ผมลงไปรับได้มา ๑ กล่องใหญ่

เป็นของที่น้องส่งให้มาจากอุตรดิตถ์ ผมนำออกมาจัดเรียงถ่ายภาพให้เพื่อน ๆ ดู

มีมากมายหลายอย่าง ทั้งอาหาร ขนม เสื้อผ้า รองเท้า สตางค์ และยารักษาโรค  คนแก่ส่วนใหญ่มักชอบกินของหวาน...ผมแกะประเดิมขนมเปี๊ยะก่อนเลย!  ชิ้นใหญ่อย่างนี้คงเป็นร้อย หุหุ ในชีวิตไม่เคยซื้อกิน!

ถูกใจรองเท้าใหม่มั่ก ๆ เพราะรองเท้าคู่เก่าใกล้ปลดระวางแล้ว นอกจากนั้นยังมีธนบัตรเก่าใส่ซองให้มา เป็นแบ้งค์ร้อยหายากเพื่อการสะสม ๓ ฉบับ คงได้เก็บไว้ชื่นชมอีกไม่นาน ต่อไปก็คงต้องส่งคืนให้เจ้าของเดิมนำไปเก็บรักษา...

ขอบคุณน้องผู้ใจดีจากอุตรดิตถ์อย่างสุดซึ้งครับ!