back to nature

เคยปั่นจักรยานไปถึงวัดหนองบัว ตำบลช่อแล อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่...ผมเขียนลงบล็อกท่องโลกด้วยความตั้งใจที่จะแนะนำและโพสต์ภาพของวัดวาอารามที่ได้พบเห็น

ในการโพสต์ของผมบางครั้งก็อาจมีรูปของอาคารสถานที่ซึ่งค่อนข้างหรูหราและห่างไกลจากความจริงที่ว่าเป็นศาสนสมบัติหรือเสนาสะนะของภิกษุผู้ใฝ่ธรรมและความเรียบง่ายของชีวิต บางครั้งผมอาจจะสอดแทรกความคิดเห็นของตนเองลงไปซึ่งอาจทำให้ศรัทธาญาติโยมบางท่านไม่พอใจ อย่างเช่นการไม่เห็นด้วยกับอาศรมที่ดีเกินไป มากด้วยเครื่องอำนวยความสะดวก และก่อความสุขมากเกินไปในชีวิตสงฆ์

หรืออย่างซุ้มประตูโขงอลังการงานสร้างผมก็ไม่เห็นด้วย...

ไม่กี่วันมานี้ได้รับ comment ที่แสดงถึงความเดือดดาลและไม่พอใจกับสิ่งที่ผมโพสต์  (ลบออกไปหมดแล้ว ไม่อยากให้เปื้อนเปรอะเบล็อกของผม) ทำให้ผมต้องกลับมานั่งคิด พอดีกับได้ข่าวเรื่องพระมหาในเมืองกรุงสอดแทรกเข้ามาอีก ไม่รู้ว่าจะจริงเท็จแค่ไหน...แต่ใจผมก็แบกรับความเบื่อหน่ายเข้าเต็ม ๆ

เพื่อน ๆ คิดเหมือนผมมั้ยว่ากุฏิที่สร้างไว้ดีเกินไปนั้นไม่ส่งเสริมให้ผู้อยู่อาศัยได้เข้าถึงธรรมได้อย่างแน่นอน...

ผมขึ้นไปนั่งดื่มน้ำชาอยู่บนดาดฟ้า มองดูวัวและนกที่อยู่ใกล้หนองน้ำหลังบ้าน เห็นนกเอี้ยงเลี้ยงวัวเฒ่า เห็นนกยางเติมแต้มสีขาวลงบนฉากสีเขียว

 

ได้เห็นความงามของธรรมชาติ ชีวิตสัตว์ต่างชนิดที่อยู่ด้วยกันได้ ผมนั่งอยู่ท่ามกลางแสงแดดอุ่น สัมผัสกระแสลมเย็นบางเบา เริ่มคิดว่า...จริง ๆ แล้วตรงนี้น่าจะเป็นสวรรค์บนดินของผมมากกว่า

ไม่อยากเห็นวัดหรูมีประตูสวิงติดกระจกหนาสีชาอยู่หน้ากุฏิอีกแล้วครับท่าน! ตั้งแต่นี้ไป...การเขียนบล็อกของผมคงต้องเปลี่ยนแนวไปทางธรรมชาติมากกว่า