จากวัดดอยติ (1) ผมตัดสินใจไปหาเพื่อนที่ป่าซาง (2) ก่อน แล้วค่อยไปอุทยานแห่งชาติแม่วาง
กับเจ้า Banian ผมเคยไปนอนค้างคืนที่บ้านเพื่อน 1 คืนเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2562
ผ่านมาเกือบ 5 ปี วันนี้ผมขับเจ้า Eddy มาหาอีกครั้ง...
เพื่อนเลี้ยงข้าวกลางวันผมด้วยก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ้วกับชาเย็นแก้วใหญ่...
โห...อาหารตามสั่งที่ป่าซางเนี่ยใส่หมูเยอะมาก ผมเก็บเอาไว้ให้อู่หลง
อู่หลงลงมาจากรถแล้วไม่อยู่เฉย มันวิ่งพล่านออกไปทั่วทั้งบนท้องถนน...
เหนื่อยครับกว่าจะจับตัวได้แล้วนำกลับเข้าไปอยู่ในรถ มันส่งเสียงร้องเรียกเป็นที่น่ารำคาญ...
คิดดูแล้ว...ถ้าไปอุทยานแห่งชาติหรือวัดวาอื่น ๆ ความสงบแบบที่ผมเคยมีกับเจ้า Banian พึงมิอาจบังเกิดเป็นแน่แท้ ผมตัดสินใจงดการไปเยือนอุทยานแห่งชาติแม่วางและผ่าช่อรวมทั้งการกลับไปเยือนบ้านทุ่งหัวช้างตามที่วางแผนไว้ บอกเพื่อนว่าได้มากินข้าวกับเพื่อนที่ป่าซางเมืองคนงามก็พอแล้ว ขอใช้เส้นทางเดิมขับรถกลับบ้านดีกว่า ตาแก่บ้านห้างฉัตรอิ่มน้ำอิ่มข้าวแล้วลากลับ เพื่อนใจดีให้ผลไม้ ขนม และน้ำดื่มติดรถกลับมาด้วย...
อย่างไรเสียเพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อน ได้มาเยือนครั้งนี้แล้วก็ไม่รู้ว่าจะได้พบเจอกันอีกเมื่อไหร่?
No comments:
Post a Comment