Background decoration

ประเทศญี่ปุ่นกำลังเผชิญกับภัยหนาวอย่างรุนแรง! 

ภาพจาก YouTube.com - ขอขอบคุณ

เว็บ dmd.mod.go.th อธิบายว่า...

ภัยหนาวเป็นภัยที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ดังนั้นจึงแทบจะไม่มีทางเลยที่มนุษย์ตัวเล็ก ๆ อย่างเราจะไปฝืนห้ามปรามไม่ให้มันเกิด อย่างดีที่สุดเราก็ทาได้เพียงแค่การป้องกันรับมือเท่านั้น ผลที่เกิดจากความหนาวเย็นประกอบด้วย...

1. ผลกระทบต่อสุขภาพหากอุณหภูมิลดต่ำลงอย่างเฉียบพลันอาจทำให้เกิดโรคเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจ
2. ผลกระทบต่อพืชผลทางการเกษตรหากมีหมอกลงจัดอาจทำให้ช่อดอกของไม้ผลร่วงหล่นหรือไม่ออกดอกตามกาหนด อีกยังอาจเกิดเกิดเชื้อราได้ และหากเกิดปรากฎการณ์น้ำค้างแข็งจะทำให้พืชผักเสียหายชะงักการเจริญเติบโต...
3. ผลกระทบต่อปศุสัตว์ ประมง และสัตว์เลี้ยงของเกษตรอาจเกิดเจ็บป่วยและล้มตายเมื่ออุณหภูมิลดลงอย่างฉับพลัน
4. ในช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี มีสถิติการเกิดอัคคีภัยเป็นจำนวนมาก เนื่องจากอากาศแห้ง ความชื้นตำ ลมแรง หากเกิดอัคคีภัยอาจลุกลามอย่างรวดเร็ว และสกัดกั้นยาก

บ้านเราภัยหนาวยังไม่เท่าไหร่ แต่สถานการณ์หมอกควันและฝุ่นพิษดูเหมือนห้างฉัตรจะอยู่ในระดับที่น่าเป็นห่วง ด้วยระดับสารมลพิษหลัก PM2.5= 39.3 µg/m³ 

ต้องทนอยู่และอยู่ทนให้ได้ต่อไป เมื่อวานนี้ไม่น่าเชื่อว่าชายชราผู้ไม่ยอมแพ้สามารถเช็ดถูเครื่องประดับทองเหลืองที่คาดว่าจะต้องใช้เวลาหลายวันให้แล้วเสร็จได้เมื่อเวลาสามทุ่ม...

 

 

นับดูได้ 61 ชิ้น สมองผมคิดตรองล่วงหน้าได้ว่าจะติดเรียงกัน 8 แถว ๆ ละ 8 ชิ้นบนพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสบนแผงไม้ระแนงหลังเปียโน...

บ่ายสามโมง...เกือบเสร็จแล้วครับ

 

 

ไร้ฝีมือ...ทำได้แค่เนี้ยจริง ๆ

ชายชราผู้ไม่ยอมแพ้

ตามที่เคยเล่าว่าผมซื้อไม้ระแนงมาจากร้านค้าไม้เก่าใกล้บ้าน แล้วเอาส่วนหนึ่งมากั้นบริเวณใต้บันไดขึ้นชั้นสอง ทำเป็นฉากหลังให้กับแกรนด์เปียโน... 

 

พอดีมีเครื่องประดับทองเหลือง (ที่ลูกศรชี้) ซึ่งย้ายมาจากตึกบ้านปงแสนทองซึ่งเคยมีบาร์เหล้า...

 

 

ผมรวบรวมออกมาทำความสะอาดด้วยมะนาวกับเกลือ จากนั้นก็ล้างอีกครั้งด้วยน้ำโค้ก...

 

เอามาขัดด้วยน้ำยาขัดเครื่องเงิน...

 

 

ใช้เวลาหน่อยครับ ต้องใจเย็น ๆ ค่อยทำไปทีละชิ้น ซึ่งถ้าเสร็จเมื่อไหร่ก็จะนำไปติดไว้บนไม้ระแนงที่เห็น...

 

ชายชราผู้ไม่ยอมแพ้ ใช้วัสดุอุปกรณ์และเครื่องมือเท่าที่มีอยู่...ค่อย ๆ ทำไปครับ

อาหารของคนยากไร้

วันก่อนตาแก่บ้านห้างฉัตรทำขนมปังโดยใช้แป้งสาลี 2 ถ้วยตวง ผสมกับปลายข้าวกล้องอีกประมาณ 3-4 ถ้วยตวง ได้ขนมปังเพื่อสุขภาพออกมาก้อนโต...

 

 

วันนี้เปลี่ยนใหม่ ไม่อยากใช้แป้ง ผมขอทำขนมปังถั่วเลนทิล โดยการนำถั่วเลนทิล 2 ถ้วยตวงแช่น้ำไว้ค้างคืน เว็บ pedon-it กล่าวว่า...

ถั่วเลนทิลเป็นเมล็ดของพืชในตระกูลถั่ว เป็นพืชตระกูลถั่วที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน เคยถูกมองว่าเป็น “อาหารของคนยากไร้” เนื่องจากมีธาตุเหล็กและโปรตีน สูง เมื่อเทียบกับพืชชนิดอื่นๆ ถั่วเลนทิลเป็นพืชที่มีความหลากหลาย มีไขมันต่ำ และมีคุณค่าทางโภชนาการสูง ถั่วเลนทิลเป็นพืชตระกูลถั่วชนิดแรกที่นำมาบริโภคเป็นอาหาร ถึงขนาดที่กล่าวถึงการใช้ถั่วเลนทิลในพระคัมภีร์ด้วยซ้ำ

ตอนเช้าผมตั้งใจจะอุ่นน้ำที่แช่นิดเดียว แต่ดันทำผิดพลาด คือเปิดเตาแก๊สทิ้งไว้แล้วไปทำงานหน้าคอมพ์ฯ รู้ตัวอีกทีก็เมื่อเจ้าถั่วนั้นกลายเป็นถั่วต้มไปซะแล้ว แต่ไม่เป็นไร...เพราะยังเอาไปทำขนมปังได้อยู่ ผมนำเข้าเครื่องปั่นออกมาแล้ว...

 

 

ผสมสารพัดธัญพืชเท่าที่หาได้ลงไป มีทั้งข้าวโอ๊ด เมล็ดทานตะวัน เมล็ดฟักทอง งาขาว ปลายข้าวกล้อง และไซเลี่ยมฮัสก์ จากนั้นก็เอาไปอบ ได้ออกมาแล้วดังนี้...

 

ลองตัดแบ่งออกมาวางบนจาน ยังฉลองไม่ได้...เพราะเลยเวลากินแล้ว 

 

 

ไว้เป็น “อาหารของคนยากไร้” ในเช้าวันพรุ่งนี้ ชิ้นเดียวก็อิ่ม!

PM2.5 มหาภัยที่ใกล้ตัว

คืนที่ผ่านมา ผมสะดุ้งตื่นเวลาตีสองครึ่ง รู้สึกหายใจไม่โล่งปอด ถามตัวเองว่าทำไมยังไม่ย้ายลงไปนอนที่ห้องพยาบาลเสียที? ไม่รอช้า...ตาแก่บ้านห้างฉัตรหอบผ้าห่มเดินลงบันไดไปชั้นสอง เปิดประตูเข้าห้องที่ทำไว้แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงที่พี่ชายเคยนอนสูดหายใจเฮือกสุดท้ายไปเมื่อปีที่แล้ว ความรู้สึกบอกได้ว่าอากาศข้างล่างยังดีกว่า...

เช้านี้ผมลองขึ้นไปสำรวจบนดาดฟ้า...

 

 

นั่งดื่มกาแฟอยู่หน้า green workshop พบว่ามีสายลมเย็นพัดมา อากาศดี สูดหายใจได้โล่งปอด มองดูต้นไม้ที่เพื่อน deja เขียนไว้...เห็นใบพลิ้วไหว! 

 

มองไปทางดอยขุนตาน วันนี้แทบไม่เห็นเลย...

 

แหงนหน้ามองดูเสาไฟส่องสว่างบริเวณสี่แยกไฟแดง (Hangchat Intersection) คิดว่าตอนกลางคืนบนนี้คงสว่างไม่น้อย... 

เริ่มเก็บกวาดด้วยการเอาแผ่นไวนิลที่เคยเขียนรับสอนดนตรีฟรีเด็กอนุบาลติดไว้หน้าบ้านปงแสนทองเมื่อ 10 ปีที่แล้วลง...

 

 

ซักผ้านวมขึ้นมาตาก เตรียมรับมือกับอากาศหนาว...

 

 

อ่อ.! ขออัพเดทเรื่องต้นไทรที่ขึ้นข้างผนังตึกอีกหน่อย ตามที่บอกว่าผมใช้เสียมแซะต้นไทรออกนั้น วันนี้แซะต่ออีกนิด...คิดว่ามันคงอยู่ไม่ได้แล้วหลังจากโดนทั้งเสียมและน้ำยาล้างห้องน้ำ!!

ภาพจาก .iqair.com - ขอขอบคุณ

ถ่ายรูปฝุ่นละอองที่จับบนปฏิทินในห้องนอนชั้น 4 มาให้เพื่อน ๆ ดูด้วย...

 

เพื่อน ๆ ดูแลสุขภาพ ระวังเรื่องฝุ่น PM2.5 นะครับ...

coming disasters

คำทำนายที่ว่าน้ำไฟและแผ่นดินไหวจะเป็นมหาภัยพิบัติที่มาทำร้ายทำลายโลก ดูเหมือนจะเป็นจริงขึ้นมาทุกที ๆ  

ภาพข่าว TNN - ขอขอบคุณ

 

แต่ที่มาเร็วกว่าที่คิดไว้คือภัยจากฝุ่นละอองขนาดเล็ก PM2.5 ผมนั่งอยู่หน้าคอมพ์ฯ ในห้องนอนชั้น 4 ของอาคารพาณิชย์ติดกับถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ ซึ่งเพิ่งก่อสร้างสี่แยกไฟแดง (Hangchat Intersection) แล้วเปิดใช้มาตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน 2567 แค่ลองสูดหายใจลึก ๆ ก็รู้สึกได้ถึงความไม่บริสุทธิ์ของอากาศรอบตัว ดูรายงานสถานการณ์ PM2.5 จากสำนักงานสิ่งแวดล้อมและควบคุมมลพิษที่ 2 จังหวัดลำปางล้วนขึ้นสีส้ม

 

ภาพจาก Facebook เทศบาลตำบลห้างฉัตรแม่ตาล - ขอขอบคุณ

โหย! แล้วอย่างเนี้ยถ้าเป็นช่วงเดือนเมษายน...มันจะขนาดไหน?? เช้านี้ผมขึ้นไปบนดาดฟ้า...มองหาที่หลบภัย คิดว่าคงต้องเริ่มลงมือปรับปรุง Green Workshop ได้แล้ว...

 

 

 

ผมต้องปลูกต้นไม้ให้ครอบคลุม...เป็นเหมือนไส้กรองอากาศ แบ่งไฟจากแผงโซล่าเซลล์มา 2 แผง ทำเป็นระบบไฟ 12 volts ใช้กับไฟแสงสว่าง (หลอด LED) และปั้ม DC 12 V ให้น้ำกับต้นไม้ทั้งหลาย...

 

มองไปทางดอยขุนตาน ซึ่งเริ่มเลือนลางลงแล้วด้วยหมอกควัน (smog) บดบัง

 

 

เบื้องล่าง...วันนี้ผมไม่เห็นวัวหรือนกยาง

เพื่อน ๆ ที่รัก... เตรียมตัวรับมือกับภัยพิบัติที่จะมาในปีนี้ด้วยนะครับ

ความฝันไม่มีวันหยุด

ผมเพิ่งอ่าน A Bike Ride F Anne Mustoe จบเล่ม!...

หนังสือเกี่ยวกับการปั่นจักรยาน 12,000 ไมล์รอบโลก ใช้เวลา 15 เดือนของ Anne Mustoe อดีตครูใหญ่วัยเกษียณชาวอังกฤษ แปลเป็นไทยโดย วิทยา ทองสุข ให้ชื่อเป็นภาษาไทยว่า "ความฝันไม่มีวันหมดอายุ" ผู้แปลทำได้ดีมากเลย คุณวิทยาถ่ายทอดจากภาษาอังกฤษเป็นไทยได้อย่างสละสลวย หนังสือจากสำนักงานมติชนก็พิมพ์ได้ดี ผมเจอคำผิดแค่คำเดียว หนา 479 หน้า ราคาปก 310 บาท แต่ผมซื้อมาในราคา 85 บาท Amazon บรรยายว่า...

When ex-headmistress Anne Mustoe gave up her job, bought a bike and took to the road, she couldn't even mend a puncture. 12,000 miles and 15 months later, she was home. Her epic solo journey took her around the world, through Europe, India, the Far East and the United States. From Thessaloniki to Uttar Pradesh, from Chumphon to Singapore, she faced downpours, blizzards and blistering deserts, political turmoil and amorous waiters - alternated with great kindness from strangers along the way. "A Bike Ride" is the first in the series of Anne Mustoe's successful and inspiring travelogues.

ผมอ่านบทแรก ๆ แล้วรู้สึกว่าดีและน่าสนใจ แต่พออ่านไปเรื่อย ๆ พบว่าเป็นการปั่นแบบมีงบประมาณมากพอ พักโรงแรมหรือเกสต์เฮ้าส์ตลอด และกินอาหารดี ๆ ความนิยมชมชอบก็ลดน้อยลงไปเรื่อย ๆ สรุปแล้วก็เป็นการผจญภัยบนอานจักรยานที่หลาย ๆ คนทำและเขียนเป็นหนังสือให้ได้อ่านกัน พอได้อ่านมากขึ้น...ผมก็ยิ่งรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่เคยปั่นทางไกลไปสิงคโปร์เมื่อ 4 ทศวรรษก่อนซึ่งคงเป็นเพลาเดียวกันกับ Anne Mustoe ปั่นจากไทยไปสิงคโปร์ (ด้วยเส้นทางเดียวกันกับผมซะด้วย) ไม่รู้นะ...ผมชักอยากจะเขียนเรื่องการปั่นจักรยานทางไกลในอดีตของผมเอาไว้ก่อนตายซะแล้ว 

 

นั่งบนรถไฟไปกับ Banian จักรยานพับครั้งล่าสุด ผมได้เห็นชายคนหนึ่งเดินทางกับจักรยานเสือภูเขาพับได้ เลยแอบถ่ายรูปเอาไว้ตอนที่เค้ากำลังจะลงจากรถไฟ...

มองดูสภาพรถและอุปกรณ์แล้ว ผมคิดว่าจักรยานที่เห็นคงจะเดินทางท่องโลกมาแล้วไม่น้อย ล้อขนาด 26 นิ้วพร้อมยางหน้ากว้างน่าจะเกาะถนนได้ดีกว่าล้อ 20 นิ้วของผม...

ด้วยชุดจักรยานเต็มยศ ชายสูงวัยผู้นี้คงมีความสุขในการปั่นจักรยานของเขาไปได้ทุกสาระทิศเช่นกัน...

 

ความฝันไม่มีวันหยุด...จริง ๆ ด้วย ถ้าจะหยุดก็คือเมื่อสิ้นลม!