สิ่งที่พบหลังจากไปโรงพยาบาล

เมื่อวานนี้ผมไปโรงพยาบาลห้างฉัตรเพื่อกลับไปรับยาตามเดิม หลังจากไม่ได้ไปตามนัดเป็นระยะเวลานานกว่า 5 เดือน...

 

โรงพยาบาลห้างฉัตรอยู่ไม่ไกลจากบ้านร้านเปียโน ผมขี่เจ้า Bruiser จักรยานเสือภูเขาล้อ 26 นิ้วที่ผมซื้อโครงเก่ามาอัพเกรด ออกจากบ้านประมาณ 7 โมงเช้า..  

จอดจักรยานพิงไว้... ไม่ต้องล็อคครับ ที่ห้างฉัตรไว้ใจได้!

ที่โรงพยาบาลมีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัด ระบบต่าง ๆ รวมทั้งเครื่องไม้เครื่องมือไม่ว่าจะเป็นเครื่องวัดความดัน เครื่องวัดความสูงและชั่งน้ำหนัก ระบบจัดคิวแบบมีเสียงเรียกออกลำโพง ถูกนำมาใช้งานอย่างมีประสิทธิภาพ หมอใหญ่ซึ่งเข้ามาแทนที่หมอเก่าซึ่งปลดเกษียณไปแล้วก็เป็นแพทย์หนุ่มสาวผู้มาปฏิบัติหน้าที่เช้ากว่าที่ผมเคยประสบพบเห็น ผมได้รับยาเดิม หลังจากนั่งรอที่หน้าห้องจ่ายยาพักใหญ่...ตาแก่บ้านห้างฉัตรก็ได้ปั่นจักรยานออกจากโรงพยาบาลก่อน 10 โมง มีความสุขในการปั่นจักรยานกลับบ้าน ใช้เส้นทางลัดสู่ถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ ผ่านท้องทุ่งและบ้านสวนริมทาง...

กลับเข้าบ้าน...ผมได้ยินเสียงฝนตกลงหลังคาห้องครัวเสียงดังน่ากลัว แปลกใจที่ข้างนอกไม่เห็นฝนตก ออกไปสำรวจดูพบว่าท่อน้ำที่ต่อสูงขึ้นไปตามผนังหลังตึกรั่วอยู่ มีน้ำพุ่งออกมาเหมือนสายฝนที่เทวดามิได้สั่งจ่าย!!!  โอ...นี่ถ้าผมไปเที่ยวไกล ๆ หลาย ๆ วันแล้วเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ไม่รู้ว่าค่าน้ำประปาที่ต้องจ่ายจะดีดตัวสูงแค่ไหน?? ผมรีบปิดน้ำจากระบบและจากถังเก็บน้ำบนดาดฟ้าแล้วหาสาเหตุทันที ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงระหว่างชั้นล่างและชั้นบนจนหายใจแทบไม่ทัน เจ้าอู่หลงก็เป็นหมานำเกือบจะทำให้หกคะมำตกกะได...

 

อย่างไรก็ตาม ช่างเหอะก็พยายามประคองตัวมิให้เกิดอุบัติเหตุ เปิดช่องบานเกล็ดออกไปชะโงกดูข้างนอก...  

นั่นไง! เห็นแล้ว นกมันคาบเมล็ดต้นไทรมาฝังไว้ใกล้ท่อน้ำจนเติบโตเป็นต้นใหญ่ รากของมันค่อย ๆ ผลักท่อน้ำให้แยกออกจนเกิดรั่ว และท่อก็หลุดออกในที่สุด!!! ผมเอามีดลงไปจ้วงฟันได้นิดหน่อยก็สุดเอื้อม! ต้องหาวิธีเอาลงให้ได้...

อาคาร 4 ชั้นนั้นสูงจริง ผมไม่มีทางไต่ขึ้นมาได้เลย ใครรู้วิธี? ช่วยแนะนำหน่อยครับ