คืนที่ผ่านมา...ตื่นขึ้นกลางดึกรู้สึกว่าอากาศหนาวกว่าเดิม ผมคิดในใจว่าผ้านวมผืนเดียวดูท่าจะเอาไม่อยู่ซะแล้ว!!
แม้แต่เจ้าอู่หลงก็ยัง fled his country ย้ายจากที่นอนของมันขึ้นมาอาศัยนอนอิงข้าง ๆ ขาผม ปกติแล้วผมชอบอากาศหนาวเย็นมาก ช่วงปลายปีจะรอคอยลมเหนือและดีใจทุกครั้งที่ได้สัมผัสกับความเย็น เคยเดินทางแบกเป้ไปต่างประเทศที่มีอากาศค่อนข้างหนาวเย็น...ผมก็ไม่หวั่นไหว เคยนอนหนาวสั่นอยู่ข้างสถานีรถไฟ ในสวนสาธารณะ หรือในตู้โทรศัพท์ก็เจอมาหมดแล้ว! เร็ว ๆ นี้ก็ยังรู้สึกเพลิดเพลินไปกับการตั้งเต็นท์นอนบนภูอยู่นะ แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อคืนนี้ผมถึงเริ่มรู้สึกว่าร่างกายคงไม่ไหวแล้วสำหรับการผจญภัยต่อสู้กับความโดดเดี่ยวและหนาวเย็น ???...
 |
| ตั้งเต็นท์นอนใน Australia |
คำตอบอาจเป็นไปได้ว่าตาแก่บ้านห้างฉัตรคนนี้แก่เกินที่จะเผชิญกับความหนาวเย็นเช่นนั้นอีกต่อไปแล้วกระมัง? ยัง"กึ๊ดยาก (หนักใจ) อยู่ว่าถ้าพาอู่หลงไปตั้งเต็นท์นอนหรือนอนในรถอยู่ท่ามกลางอากาศหนาวระดับต่ำสิบ มันจะเป็นความสุขหรือความทุกข์กันแน่ ??? ได้เห็นรายงานอุณหภูมิใน New York เมืองที่เพื่อนจำรัสอาศัยอยู่ ผมรู้สึกหนาวไปถึงไขสันหลัง คิดว่าถ้า freezing อย่างเนี้ย...ผมอยู่ไม่ได้แน่นอน!!!
เช้านี้ขึ้นไปรับแสงแดดบนดาดฟ้า ผมรู้สึกได้ถึงไออุ่นและความปลอดภัย มองเห็นป้าย "ลุงน้ำชา" ที่เดชาเพื่อนจิตรกรเขียนลายสือล้านนา (ตั๋วเมียง) ไว้ให้...
รั้วไม้ระแนงที่ทำไว้แบบหยาบ ๆ ทำให้ผมคิดว่าอย่างน้อยภายในอาณาเขตรั้วรอบขอบชิดเช่นนี้ ก็ยังมีความปลอดภัยและอิสระเสรีที่จะสัมผัสธรรมชาติที่ไม่ต้องแสวงหา...
ดอยขุนตานก็มีให้เห็นได้ทุกเวลาที่ท้องฟ้าสดใส...
เบื้องล่างความเขียวชอุ่มกลับมาแล้ว สวนสัตว์ธรรมชาติปรากฏให้เห็น...
แม้นกยางจะมีไม่มาก แต่ก็มาให้เห็น...
ข้างบนนี้ก็มีเจ้าสี่ขาคอยเดินตามไม่ห่าง...
อยากเริ่มโครงการปรับปรุง green workshop ให้กลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาใหม่ ผมคิดจะหนีมลพิษจากสี่แยกไฟแดงห้างฉัตรใหม่ขึ้นมานอนบนนี้ เป็นที่ ๆ มีอากาศบริสุทธิ์มากกว่า เริ่มด้วยการรื้อถอนเถาวัลย์ที่พาดพันต้นมะกรูดก่อนเลย...
เปิดเข้าไปสำรวจภายใน workshop อยากจะปรับให้มันเป็นห้องนอนแทนห้องเก็บของ...
ใกล้เที่ยงแล้ว ผมเก็บใบมะกรูดติดมือลงไปทำต้มยำ...
ไม่ได้เด็ดเฉพาะใบ แต่หักลงไปทั้งกิ่ง เพราะมันยื่นออกมาข่วนแขนยามเดินผ่าน!! เด๋วจะต้องถูกต้มทั้งเป็น 555
No comments:
Post a Comment