ขอโทษด้วย!

เมื่อวันที่ ๑๒ กันยายน ๒๕๕๕ ผมได้เขียนถึงเพื่อนนักเรียนมงฟอร์ตที่ชื่อ "ซันตาราม" ว่า...

"...อยากเรียกซันตารามว่าเป็นนักเรียนโค่ง เราเรียนหนังสือด้วยกันที่โรงเรียนมงฟอร์ตวิทยาลัย  บอกไม่ได้ว่าเรียนด้วยกันกี่ปี แต่ผมยืนยันได้ว่าซันตารามออกจากโรงเรียนก่อนจะจบชั้น ม.ศ.๓  ถ้าอยากจะรู้ว่าซันตารามมีรูปร่างหน้าตาอย่างไร ก็ให้ไปดูแขกขายผ้าในตลาดวโรรสได้เลย ชายหนวดเครายาว ตัวโต พุงใหญ่ และพูดเสียงดัง ลักษณะอย่างนั้นแหละคือ “ซันตาราม” ที่ผมรู้จัก!
ซันตารามตัวโตกว่าเพื่อน แต่ซันตารามก็ไม่เคยรังแกใครนะ หลังจากจบเทคนิคแล้ว..ผมเคยไปเจอซันตารามที่ร้านขายผ้าในกาดหลวงหรือตลาดวโรรส เราก็คงยังจำกันได้…แม้เวลาจะผ่านเลยไปนานนับสิบปี  ซันตารามยังคงเรียกผมว่า “ไอ่ชัย” และพูดจากัน “คิง ๆ ฮา ๆ” ตามประสาคนเมือง(เหนือ) หลังจากตลาดวโรรสถูกไฟไหม้ครั้งใหญ่ ผมก็ยังคงเห็นซันตารามนั่งอยู่หน้าร้านขายผ้าซึ่งอยู่ทางด้านตรอกข่วงเมรุ อดีตนักเรียนโค่งดูแก่ไปเยอะ!...."

ซันตาราม (1) จากโลกใบนี้ไปแล้ว แต่ผม (5) ก็ยังคงไม่ลืมเพื่อนคนนี้...

MC 08 - ขอขอบคุณภาพจาก พ.ต.ท. สุพล ฟูมูลเจริญ (ประธานรุ่น)

รวมทั้งเพื่อน MC อีกมากมายหลายคน....

ไม่รู้ว่าพักนี้ทำไมผมถึงได้คิดถึงเพื่อนเก่าค่อนข้างบ่อย  รู้สึกผิดที่ทำตัวห่างเหิน งานรำลึก ๕๐ ปี - มงฟอร์ต ๐๘ เมื่อตอนต้นปีก็ไม่ได้ไป...  

อยากขอโทษเพื่อน ๆ มงฟอร์ต ๐๘ ทุก ๆ คนครับ!