ใครหนอบอกว่าเมืองไทยคือสวรรค์ของนักปั่นจักรยานท่องโลก? ถ้าไม่ใช่ลุงน้ำชาตาแก่เมืองรถม้า
ด้วยจักรยานพับ ๙ สปีดยี่ห้อ Banian ผมลุยไปได้ทุกที่เท่าที่มีโอกาส แรก ๆ ก็กลัวเหมือนกันว่าจะไม่มีที่นอนเมื่ออาทิตย์ตกดิน ต่อมาถึงได้รู้ว่าถ้าไม่กลัวเสียอย่าง...เรื่องที่พักก็มิใช่ปัญหาใหญ่อีกต่อไป ค่ำมืดที่ไหน ผมก็แวะนอนได้ตามศาลาริมทาง
หรือไม่ก็ขออาศัยนอนตามวัด...
กางเต๊นท์ริมทุ่งนาหรือในอุทยานแห่งชาติก็ได้.....
.
วันก่อนผมขี่จักรยานไปวัดทุ่งตุ่น-แม่ติว ต.วอแก้ว ต.ห้างฉัตร จ.ลำปาง บนถนนที่เรียกผมบอกว่าเป็นสวรรค์ของนักปั่นท่องโลก...
ถึงวัดทุ่งตุ่น-แม่ติว ผมเห็นศาลาพักร้อนริมทางตั้งอยู่ที่เดิม
ศาลาริมทางเมื่อ ๙ ปีที่แล้วมีสภาพดังนี้...
กาลเวลาผ่านไปเกือบ ๑ ทศวรรษ ตอนนี้เท่าที่ผมเห็นเป็นเช่นนี้...
หลังคากระเบื้องและลวดลายประดับประดาบนหน้าจั่วหายไป มีหลังคาเมทัลชีทเข้ามาแทนที่ เก้าอี้นั่งม้ายาวเริ่มผุพัง แต่ก็ยังพอใช้เป็นที่พักพิงได้ ผมเห็นร้านกาแฟอยู่ใกล้ ๆ ด้วยน้า...
No comments:
Post a Comment