ดอกหญ้า

หลังจากว่างเว้นไปนาน... ๗ พฤศจิกายน  ๒๕๖๕ ผมกลับมาปั่นจักรยานในช่วงเช้าอีกครั้ง

ได้กำไรหลายต่อจากกิจกรรม ๒ ชั่วโมงตั้งแต ๖ - ๘ โมง ก่อนออกจากบ้าน แค่สับคัทเอ้าท์จ่ายกระแสไฟลงก็ประหยัดค่าไฟฟ้ามหาโหดไปได้หน่อยนึงแล้ว (ตู้เย็นก็ได้รับการ defrost แบบอัตโนมือไปด้วย) ประมาณ ๖ โมงครึ่ง พระอาทิตย์ขึ้นด้านทิศตะวันออกส่องแสงทองสะท้อนเข้าตา ในขณะที่ผมปั่นจักรยานออกจากบ้าน....

ไม่ไกลครับ...แค่ตรงมาที่ลานกว้างข้างวัดดอนมูลซึ่งมี track สำหรับเจ้า hardtail ให้วิ่งทดสอบ..

 

เลือกเจ้า Bruiser จักรยานเสือภูเขาที่ประกอบเอง เมื่อเร็ว ๆ นี้คุณบิมจากเชียงใหม่นำสูบจักรยานตัวใหม่สีน้ำเงินมาให้ (เพื่อทดแทนตัวเก่าที่เสียไป) ช่างดีเหลือเกิน ผมต้องขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่มีน้ำใจช่วยสานฝันในโครงการ final trip ไปปล่องภูเขาไฟ ผมติดตั้งไว้คู่กับที่ใส่กระติกน้ำ.....

เห็นดอกหญ้าสวย ผมคิดถึงสุเทพ วงศ์กำแหง และเนื้อเพลง "ดอกหญ้า" ความว่า...

หวงก็จะยื้อ ขายก็จะซื้อ
หากเธอนั้นคือดอกหญ้า
ฉันกลัว เกรงว่า
เขาจะย่ำซ้ำเหยียบให้เฉา
ฉันไม่เคยรัก ฉันไม่เคยหลง
ไม่เคยสงสารใครเท่า
สายตา เธอเศร้า
ยิ้มเธอโศกเหมือนกล่อมโลกฝัน
ดอกหญ้ายอดรัก ขอจงประจักษ์ใจฉัน
ยอดชู้คู่ขวัญ เธอกับฉัน
เชื่อมชีวิตกันเถิดหนา
แม้หากจะไร้ เขาใส่ใจรัก
อย่าตรมนักเลยดอกหญ้า
รู้ตัว ดีว่า ฉันสมัครรักอยู่เสมอ

ก่อนปั่นจักรยานลง track ขอถ่ายภาพไว้หน่อย ใช้เลนส์ราคาถูกของจีนกับกล้อง Nikon D50 ที่คุณเมธีให้มา...

ปั่นแค่เพียงรอบเดียวครับ แวะถ่ายภาพจุดที่ยังไม่เคยหยุดชื่นชมไว้ด้วย...

ผมเห็นจุดซึ่งน่าจะทะลุออกไปได้ด้วยเส้นทางแบบลุย ๆ ปักหมุดว่าจะหาโอกาสมาสำรวจอีกครั้ง!

จากลานดอกหญ้า ผมปั่นออกไปตลาดปันง้าว ผ่านฌาปนสถานบ้านหัวหนอง...

ปั่นจักรยานอ้อมไปจนถึงวัดวัดสันทราย เคยมาถ่ายภาพไว้ ๒ ครั้งแล้ว วันนี้หยุดกดชัตเตอร์ไม่กี่ที ที่นี่มีหอระฆังที่สวยสุด ๆ...

 

อุโบสถก็ดูอลังการงานช่างฝีมือ... 

แวะแคะกระเป๋าล้วงเอาตังค์ที่มีอยู่ทั้งหมดซื้อของที่ตลาดบ้านสันทรายกลับบ้านด้วย...

ถึงบ้านเกือบ ๘ โมง....

เช้าอันสดใสหมดไปแล้วสองชั่วโมง!