ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป

เข้าชม  facebook ของอาจารย์จัตุรัส ผมเห็นรูปภาพวัดห้วยปลากั้งอันใหญ่โตมโหฬารและพิพิธภัณฑ์บ้านดำ มีความรู้สึกพิลึกพิลั่นเกิดขึ้นในช่องว่างแห่งความนึกคิด

ภาพจาก facebook ของอาจารย์จัตุรัส - -ขอขอบคุณ

 

ภาพจาก facebook ของอารย์จัตุรัส - -ขอขอบคุณ

ประการหนึ่งคือคำถามที่ผุดขึ้นมาว่า "ทำไมต้องสร้างวัดให้ใหญ่โตอลังการเช่นนั้น?" และ "อะไรคือความวิจิตรและความงามขององคชาตแกะสลัก และสิ่งประดิษฐ์ที่ทำจากเขาควาย??  ช่วยอธิบายให้คนด้อยความรู้อย่างผมได้ทราบหน่อยเถอะ...

ภาพจาก facebook ของอารย์จัตุรัส - -ขอขอบคุณ

ภาพจาก facebook ของอารย์จัตุรัส - -ขอขอบคุณ

ถ้าจะต้องเสียเวลาเดินทางนับร้อยกิโลเมตรเพื่อเดินชมนวัตกรรมใหม่เหล่านี้ ผมเห็นทีจะต้องปฏิเสธ ความคิดของผมเปลี่ยนไปมาก ตอนนี้ไม่อยากไปในที่มีคนมากหลาย ไม่สนใจแหล่งท่องเที่ยวมีชื่อเสียง หรือที่ใด ๆ ที่แข่งกันสร้างเพื่อดึงดูดผู้คน ผมใคร่แค่เดินหรือปั่นจักรยานชมเมืองที่ยังคงมีอดีตให้ทัศนา มีป่าไม้ให้ผจญภัย และมีรถไฟที่ไม่จำเป็นต้องความเร็วสูงติดแอร์....

มีภาพแปลกตาให้หาความสุขในการเล็งผ่าน view finder และกดชัตเตอร์...

 

 

 

มีจุดหมายให้เดินไปถึง...

และที่สำคัญคือมีอาหารและเครื่องดื่มจากร้านรวงธรรมดา ๆ หลากหลายให้ได้ลิ้มรส

อย่างเช่น Nasi Goreng จานนี้ มันดูง่าย ๆ แต่ก็อร่อยลำแต้เมื่อแม่ครัวคนไทยในมาเลเซียทำให้...

โอเลี้ยงรึ... ก็ดูเหมือนกับที่ผมสั่งดื่มที่ร้านกาแฟเก่าแก่แถวหัวลำโพง แต่มันดับกระหายผมได้ดียิ่งนักในต่างแดน...

 

ภาพเหล่านี้...ของเหล่านี้ หาดูและสัมผัสได้ยากขึ้นทุกที ในขณะที่วัดวาอารามแบบเดียวกับวัดห้วยปลากั้งมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ