ปลดระวางเจ้าแชมป์

ผมสั่งซื้อ "เจ้าแชมป์" จากเว็บจักรยานญี่ปุ่นมือสองเมื่อเดือนกรกฏาคม ๒๕๖๔

 

ตอนที่ซื้อก็คิดว่าราคาแพงอยู่เหมือนกันนะ ตั้ง ๓,๒๒๐ บาท ของก็ไม่ได้ดูไม่ได้สัมผัส...แต่ก็ตัดสินใจสั่งซื้อ เพราะว่ามันเป็นรถพับ (folding bike) ล้อ 700C ที่มีในประเทศไทยน้อยคัน หาได้ไม่ง่ายนัก...

 

ผมนำมาอัพเกรดใหม่ หมดอีกหลายตังค์ ทั้งเปลี่ยนล้อเปลี่ยนยาง เปลี่ยนตีนผีมือเกียร์ เฟืองหน้าเฟืองหลัง ยังไม่รวมกะโหลก และชุดเบรค เหนื่อยครับ กระเป๋าฉีก เพื่อให้ได้มาซึ่งรถจักรยานทัวร์ริ่งแบบพับได้สักคัน พร้อมกับความภูมิใจที่สามารถชุบชีวิตให้มันใหม่ได้ด้วยตนเอง 

FB Trip ที่เพิ่งผ่านไป เจ้าแชมป์ทำหน้าที่ได้ดีสุด ๆ ไม่มีตุกติก โซ่ไม่หลุด ยางไม่รั่ว ตีนผีไม่มีให้ต้องหยุดซ่อม ผมยกให้เป็นจักรยานที่ใช้ได้สมบูรณ์แบบทั้งทางใกล้ทางไกล

รับเจ้าแชมป์เข้ามาเป็นสมาชิกถาวรของ FB Trip เดินทางไปเชียงใหม่เมื่อไม่นานมานี้เอง ด้วยความคิดว่าเจ้าหน้าที่การรถไฟจะไม่สนใจ ปล่อยให้ตาแก่คนนึงนำจักรยานพับซึ่งมีล้อเกินข้อกำหนด (ประกาศไว้ให้นำรถพับขึ้นรถไฟฟรีได้แค่เพียงรถที่มีขนาดล้อไม่เกิน ๒๐ นิ้ว) ขึ้นรถไฟเฉพาะขบวนท้องถิ่นวิ่งระยะสั้น ๆ จากสถานีห้างฉัตรไปนั่นไปนี่! ผมพาเจ้าแชมป์เดินทางขึ้นรถไฟในสองทริปแรก รู้แก่ใจดีว่าผืนกฎข้อบังคับของการรถไฟฯ แต่ลึก ๆ ในใจก็ยังหวังว่าเค้าคงเห็นใจปล่อยให้ตาแก่เมืองรถม้ายกจักรยานขึ้นรถไฟนั่งใกล้ ๆ ประตูซึ่งกินเนื้อที่พอ ๆ กันกับรถพับล้อ ๒๐ นิ้ว ไปอีกไม่ไกลก็ลงแล้ว! มันผ่านไปได้ด้วยดีครับ ไม่มีคนรถไฟให้ความสนใจ!  แต่แล้วเจ้าแชมป์ก็ถึงกาลที่จะต้องปลดระวาง หมดโอกาสได้เป็นสมาชิก FB Trip อีกต่อไป ภาระกิจสุดท้ายคือจากแก่งหลวง...พาผมเดินทางกลับบ้านห้างฉัตร

ที่สถานีรถไฟแก่งหลวง คนรถไฟก็มิได้สนใจว่ากล่าว...บอกผมว่ารถพับล้อใหญ่ขนาดนี้ต้องจ่ายค่าระวาง ผมเสียค่าตั๋ว แก่งหลวง-นครลำปาง แค่เพียง ๒๐ บาทเอง!

ขี้นบนรถออกเดินทางมาได้ไกลโข นายตรวจแต่งชุดเจ้าหน้าที่รถไฟเต็มยศเดินถือเครื่องตัดตั๋วบีบดังแก๊ก ๆ บอกให้ตาแก่เมืองรถม้าส่งตั๋วให้ตรวจ 

 

 

ท่านรับตั๋วไปดูแล้วเจาะ ยื่นใบหน้าฉาบรอยยิ้มเข้ามาใกล้ลุงอีกนิดแล้วพูดก่อนที่จะส่งตั๋วคืนให้อย่างนุ่มนวลเสนาะหูว่า "จักรยานพับที่นำขึ้นมาด้วยนั้นน่ะ มีขนาดล้อที่ใหญ่เกินกำหนด ปกติแล้วจะต้องเสียค่าระวาง จ่าย ๙๐ บาทตอนซื้อตั๋วที่สถานีต้นทาง หากต้องจ่ายบนรถจะเสีย ๑๐๐ บาท แต่ไม่เป็นไร (ยิ้มอีก) คราวนี้ผมจะยกให้ ยังไม่คิด แต่คราวหน้าต้องคิดตังค์แล้วน้าาาาา"  ผมยกมือไหว้ พยักหน้า รับตั๋วคืนมา คิดไว้เหมือนกันว่าวันนึงจะต้องเจอเจ้าหน้าที่หนุ่มผู้ทำตามกฏข้อบังคับอย่างเคร่งครัด ผมยอมรับโดยดุษฎี ไม่มีข้อเคืองขุ่น บอกกับเจ้าแชมป์ว่าคราวหน้าเอ็งไม่ได้มากับข้าแล้วนะ จบทริปนี้ก็ต้องปลดระวางเจ้าแล้ว ตาผมฟาดไปหรือเปล่า? เมื่อเห็นเพื่อนแชมป์ของผมพยักหน้ารับคำ....

เจ้าแชมป์สิ้นสุดการทำหน้าที่ครั้งสุดท้ายของมันแล้ว...

 

 

สมรรถภาพได้รับการพิสูจน์ด้วยการปั่นขึ้นสะพานข้ามทางรถไฟห้างฉัตรโดยไม่ต้องลงจูง ใช้เฟืองไต่เขา 36 ฟัน...ปั่นได้รวดเดียวถึงจุดสูงสุด

 

 

 ยกตำแหน่ง FB แบบถาวรคืนให้กับเจ้า Banian ไปซะ...