ผมนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพ์ฯ ในขณะนี้ เปิดหูรับฟังเสียงรถที่วิ่งผ่านไปมาบนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ 11 ได้ยินว่านาน ๆ จะมีรถผ่านไปซักคัน บางช่วงทิ้งห่างจนคล้ายกับว่าบ้านผมไม่ได้ตั้งอยู่ติดทางหลวง มันแสดงให้เห็นภาวะเศรษฐกิจที่ถดถอยอย่างหนัก ส่งผลกระทบยังผู้ประกอบการร้านอาหารเล็ก ๆ ริมทางอย่างร้านลำแต้อย่างเห็นได้ชัด...
ยังครับ มันจะยิ่งหนักกว่านี้ ภัยพิบัติและเหตุร้ายทั้งจากธรรมชาติและจากความขัดแย้งในสังคมจะตามกันมาติด ๆ ผมเองติดตามข่าวสารเรื่องไฟป่า พายุ แผ่นดินไหว ดินถล่ม สงคราม ฯลฯ จากเว็บต่างประเทศอย่างต่อเนื่อง ได้รับข้อมูลน่าเชื่อถือและตรงไปตรงมา พอนำมาใช้เตือนสติและเตรียมความพร้อมได้ในระดับหนึ่ง จริง ๆ แล้วผมอยากเขียนในบล็อก countdown ที่ตั้งขึ้นใหม่ แล้วนำไปลิงค์ไว้ใน facebook ที่มีอยู่ แต่พบว่ามีคนเข้าดู facebook ของผมเพียงน้อยนิด จึงบอกตัวเองให้มอบเวลากับครอบครัวและเพื่อนบ้าน ทำในสิ่งที่รังสรรค์ดีกว่า เช้านี้คว้ากล้องขึ้นไปบนดาดฟ้า เก็บภาพท้องฟ้าปกคลุมด้วยหมอกควันทางด้านทิศเหนือ เกือบจะไม่เห็นภูเขาที่อยู่ไกลออกไป เนี่ยขนาดแค่กลางเดือนมกราคมนะครับ ลองคิดดูว่าถ้าช่วงเมษา-พฤษภาจะยิ่งหนักหนาสาหัสแค่ไหน
ไม่ต้องไปวิ่งไล่ลุง เดินเชียร์ลุงแล้วละ ตราบใดที่คนโง่ คนบ้าอำนาจเข้ามาบริหารประเทศ ๔-๕ ปีแล้วยังมีแนวโน้มว่าจะอยู่ยาวต่อไปอีก ก็ต้องเตรียมรอรับกับความพินาศของบ้านเมืองได้เลย ผมขอเก็บตัวอยู่อย่างนี้แหละ ไม่สะสม ไม่ฝันใฝ่ ไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป
มองเห็นชาวบ้านมาตัดหญ้าเพื่อนำไปเลี้ยงวัว อาทิตย์นึงเขาจะมาซักวันสองวัน...
เสียดายที่ตัวเองอายุล่วงเกินวัยที่จะมีเนื้อที่เล็ก ๆ ปลูกต้นไม้ อยู่กับหมา แมว และวัวสักอย่างละตัว มีห่าน* เดินร้องก๊าบ ๆ อยู่ในบริเวณบ้าน ผมพยายามทำพื้นดาดฟ้าขนาด ๔ x ๘ เมตรให้เป็นสวนครัวขนาดเล็ก แต่ได้ผลไม่เป็นที่น่าพอใจ แม่เคยบอกว่าผมเกิดปีเสือใจร้อนและคงจะมือร้อนด้วย ต้นผักที่ปลูกไว้ส่วนใหญ่จึงตายเรียบ...
* ขอบคุณป้าจิ๊กที่ช่วยบอกว่าห่านไม่ได้ร้องก๊าบ ๆ ลุงน้ำชาลืมไป เอาเสียงเป็ดไปให้เสียงห่าน อิอิ (มีคนเขียนบอกไว้ว่าห่านร้องแกว้ก ๆ จ้า)
ไม่ว่าจะเป็นกะเพรา โหระพา มะเขือพวง มะเขือเทศ ฯลฯ แต่ก็ไม่เป็นไรครับ ผมแค่เพียงต้องการสร้างความร่มเย็นให้กับดาดฟ้าที่ร้อนระอุมาก่อนเท่านั้นเอง ไปตลาดผมสามารถซื้อมะเขือเทศมาเคี้ยวกินสด ๆ ได้ในราคาแค่ ๑๐ บาทเท่านั้น...
ผักบุ้ง ๕ บาท... เยอะแยะ!
ที่ยังพอเก็บไปเคี้ยวกินได้บ้าง ก็มีแค่พริกขี้หนูเม็ดแดงเล็ก ๆ ที่เห็น...
แต่ที่น่าพอใจที่สุดเห็นจะได้แก่ไม้ประดับที่ถีบตัวขึ้นสูงท่วมหัว...
เป็นคนไม่รู้เรื่องพืชพันธุ์ไม้ อยากถามป้าทองหรือผู้รู้จังเลยว่ามันคือต้นอะไร?
No comments:
Post a Comment