จำได้ว่าผมเคยปั่นจักรยานไปถึงสุสานหรือฌาปนสถานบ้านปงใต้...
ผมเขียนไว้ว่า...
หมู่บ้านปงใต้รวมตัวตั้งอยู่ในอ้อมกอดของทุ่งนา ด้านหนึ่งติดทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1034 อีกด้านหนึ่งติดทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2020 ผมปั่นจักรยานตามถนนเข้าหมู่บ้าน ทะลุไปจนถึง สุสานบ้านปงใต้ หรือป่าช้านั่นเลย...
สุสานคำเมืองเรียกว่า "ป่าเห้ว" มีรากศัพท์มาจากคำว่า "ป่าเหี่ยว" ที่นี่บางคนเรียกสั้น ๆ ว่า "ป่า" สำหรับผมมิได้เป็นสถานที่ ๆ น่ากลัว (เฉพาะตอนกลางวัน...อิอิ) ปั่นจักรยานแวะมาคนเดียวได้
วันก่อน...อีกแล้ว! ผมชวนเจ้าแชมป์ไปแวะดู "ป่าเห้วบ้านยางอ้อย" เห็นป้าย "ฌาปนสถานบ้านยางอ้อย" ตั้งอยู่ตรงทางเข้า
"อยู่รอตรงนี้นะ" ตาแก่เมืองรถม้าบอกเจ้าเพื่อนใหม่แล้วเดินเข้าไปเก็บภาพในป่าช้า
ลักษณะของเมรุเผาศพกลางแจ้งก็คล้าย ๆ กันกับที่สุสานปงใต้ คือมีบันไดขึ้นซึ่งมีเทพพนมนั่งอยู่เหนือเสา...
ปัจจุบันทันสมัยเปลี่ยนไปใช้แบบปิดทึบ เตาเผาใช้น้ำมันหรือไม่ก็ไฟฟ้า...
มีปล่องควันสูงขึ้นไปบนหลังคา....หน้าตาอาจแตกต่างกันไป
แต่ที่ขาดไม่ได้คือศาลาทำพิธี...มีม้าหินตั้งเรียงราย
ปล่องควันที่สุสานสาธารณะห้างฉัตรเป็นแบบกลม...
No comments:
Post a Comment