นอนที่ไหนก็ได้

เขียนเรื่องการปั่นจักรยานท่องเที่ยวและโพสต์ภาพที่ถ่ายเก็บมาไว้  นาน ๆ ครั้งถึงจะมีผู้เข้ามาดู แต่ก็ไม่ท้อหรือหมดกำลังใจแต่อย่างใด ผมทำไปเรื่อย ๆ ตามประสาตาแก่ไร้ยศถาบรรดาศักดิ์...

ก็คงมีผมคนเดียวที่จะถูกพบเห็นในชุดกางเกงสะดอเสื้อหม้อฮ่อม เสื้อยืดเก่า ๆ รองเท้าแตะ ผมเผ้าไม่เป็นทรง (ตัดเองด้วยปัตตาเลียน)  ทั้งโทรมทั้งเหม็นแต่ก็ดีใจที่ไปถ่ายรูปวัดไหนยังไม่เคยถูกหมากัด...

ทุกวันนี้มักจะไปกับเจ้าแชมป์ รถจักรยานมือสองจากญี่ปุ่นที่ซื้อมาในราคา ๒,๘๐๐ บาท ผมแค่อัพเกรดมันซะหน่อยเพื่อให้เหมาะสำหรับเดินทางไกล ตอนนี้ไม่ต้องทำอะไรแล้ว...ปั่นลูกเดียว!

 

ขี่จักรยานผ่านสองข้างทาง ผมมักมองหาที่ ๆ จะสามารถแวะพักแรมได้ เมืองไทยมีที่ค้างคืนเยอะครับ อย่างเช่นที่พิพิธภัณฑ์ศาสตราวุธ หรือ วัดดอนไชยมองไปก็เห็นที่นอน! (มิอาจเรียกว่าเป็น wild camping แต่ขอเรียกว่า free roof) ศาลาพักร้อนที่ผู้ใจบุญนำมาบริจาคให้วัด...

ห้องน้ำก็มีใกล้ ๆ แยกชายหญิง ประตูล็อคอยู่.. คงใช้ไม่ได้?  ฮา!

 

นอนที่ไหนก็ได้ ถ้าไม่กลัว!