โทรศัพท์ไปหาท่านผู้พันมือไวโอลิน นัดหมายกันว่าผมจะแวะไปหาที่บ้านของท่าน ซึ่งอยู่บนเส้นทาง ๒๐ กว่ากิโลเมตรจากสถานีรถไฟอำเภอเด่นชัยไปยังสถานที่จัดงาน...
เงินในกระเป๋ามีเพียงน้อยนิดแต่ก็ยังอยากไป ท่านผู้พันบอกว่ามีที่พักให้ แต่ผมคิดไว้ว่าเมื่อเลิกงานและได้สังสรรค์กับท่านผู้พันซึ่งไม่ได้เจอกันนานอีกซัก ๒-๓ ชั่วโมง ก็จะขอให้ท่านช่วยพาไปส่งที่สถานีรถไฟ ผมอยากจะนั่งรถเร็ว (ฟรี) ไปเชียงใหม่เพื่อเยี่ยมพี่จ๋าที่โรงพยาบาลประสาท...
ก่อนเข้านอนผมชาร์จแบตโทรศัพท์ กล้อง เพาเวอร์แบ้งค์ไว้จนเต็ม ตั้งใจว่าวันรุ่งขึ้นจะปั่นจักรยานออกไปสถานีรถไฟห้างฉัตรเวลา ๑๑.๐๐ น.
เช้านี้ผมตื่นก่อน ๗ โมง เดินเซไปล้างหน้า รู้สึกเวียนศีรษะจึงกลับไปนอนต่อ ตื่นอีกทีตอน ๘ โมงกว่า วัดความดันตัวเองอ่านค่าได้ ๑๓๕/๘๗ ชีพจร ๖๑ แต่โลกก็ยังโคลงเคลง!!
นอนต่อแล้วตื่นอีกทีก่อน ๑๐ โมง เห็นว่าไปเมืองแพร่ไม่ได้แน่นอนแล้ว...ผมรีบโทรไปบอกท่านผู้พันเพื่อแจ้งงด!
เสียดายนะครับที่ไม่ได้ไปร่วมงาน!
No comments:
Post a Comment