ตามที่ผมเขียนว่า "ไม้หมด...แต่ยังไม่หมดใจ" และบอกเพื่อน ๆ ว่าได้หาเศษไม้มาตัดต่อจนได้ไม้ 2 เล่มไว้เสริมความแข็งแรงให้กับแผงไม้ระแนงหน้าบ้าน....
เสริมความแข็งแรงให้แล้ว ก็ถึงเวลาที่จะตัดครึ่งแบ่งแผงไม้ระแนงกลายเป็นประตูเปิดปิดได้ ด้วยใบเลื่อย (คันชัก) ผมใช้มือจับและค่อย ๆ เลื่อยอย่างใจเย็นจนมันขาดออกจากกัน...
ด้านบนขาดแล้ว ก็เลื่อยตรงกลาง และด้านล่างเป็นลำดับท้ายสุด พอไม้ทั้งสามขาดออกจากกัน แผงไม้ระแนงก็กลายเป็นบานประตูไม้ที่สามารถปิดเปิดได้ จากนั้นก็นำเจ้าแท่นไม้รองรับล้อรถทั้งสองชุดเข้ามาใส่
ค้นเจอกลอนประตูรั้วเก่าแก่มาได้ 1 ตัว...ผมรีบเอามาใส่กับไม้ตัวกลางก่อนเลย
ต้องการอีกตัว! ผมจำเป็นต้องขี่จักรยานไปซื้อกลอนใหม่ที่ห้าง DIY มาใช้...
โชคดีเจอบานพับประตู (ใหม่) ที่น้องให้มาจากอุตรดิตถ์ ผมเอามาใส่ด้วยที่ด้านหน้า เจ้าตัวนี้ช่วยทำให้มันแข็งแรงขึ้นอีก!!
เรียบร้อยแล้วก็นำตู้ไปรษณีย์สีแดงมาติดตั้ง (คิดถึงพี่ผู้จากไปเมื่อปีที่แล้ว... อยากบอกพี่ดำรงว่า ผมติดตั้งตู้จดหมายที่พี่ให้มาแล้วนะครับ)
เสร็จงานแผงประตูไม้ระแนงกั้นหน้าบ้าน ผมก็หันมาซ่อมท่อน้ำประปาเข้าบ้านที่รั่วซึม....
เสียเวลาอยู่นานเพราะพยายามใช้ท่ออะไหล่เก่า ๆ ที่มีอยู่ แต่ไม่สำเร็จ ผมไม่สามารถใช้นโยบายใช้ของเก่าได้ ต้องปั่นจักรยานไปซื้อท่องอ (4 หุน) มา 2 ตัว (10 บาท) ช่างเหอะใช้เวลาแค่หุงข้าวยังไม่สุกก็เสร็จแล้ว
เรียบโร้ยทั้งแผงประตูหน้าบ้านและท่อน้ำ! ช่างเหอะมีความสุขครับ
No comments:
Post a Comment