The falling leaves drift by the window

พักนี้ไม่มีอะไรคืบหน้า! ชีวิตซึ่งต้องปรับเปลี่ยนของผมก็ยังไม่มีอะไรตื่นเต้นน่าสนใจ!

 

ไม่ได้ไปตลาดเช้าบ้านปันง้าวหลายสัปดาห์แล้ว ก็คิดถึงอยู่เหมือนกัน ทว่าตั้งแต่ไม่มีพี่ชาย...ผมก็ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหาร ตัวเองนั้นกินอะไรก็ได้ ง่าย ๆ แบบกินเพื่ออยู่จริง ๆ

ทว่าตั้งแต่ไม่มีพี่ชาย...ผมก็ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหาร ตัวเองนั้นกินอะไรก็ได้ ง่าย ๆ แบบกินเพื่ออยู่จริง ๆ

ภาพพี่ชายเมื่อครั้งยังมีชีวิต...

งานขยายถนนและทำสี่แยกไฟแดงบนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ซึ่งผ่านหน้าบ้านผม ได้หยุดการก่อสร้างมาได้หลายวันแล้ว ผมเห็นแต่กองดินและพื้นถนนที่ถูกปรับไว้

 

 

พอจินตนาการภาพสี่แยกไฟแพงในอนาคต...

 

ฝั่งตรงข้าม...ผมเห็นการขยายถนนออกไปอีก 1 เลนสำหรับรถที่จะเลี้ยวซ้ายไปเกาะคา ยังไม่อะไรเคลื่อนไหว!!

สัญญาณบ่งชัดว่าเศรษฐกิจบ้านเรามันตกต่ำขนาดไหน? บ้านเมืองเงียบ ร้านรวงปิดกิจการ หน้าห้างใหญ่มีรถจอดอยู่ไม่กี่คัน ถนนหนทางก็ว่างอย่างที่เห็น (ดีหน่อยที่ท้องฟ้ายังคงสดใส)...

จากครอบครัวซึ่งกอปรด้วยพ่อแม่ อา พี่และน้อง ตอนนี้ได้ลดจำนวนจาก 5 - 4 -3 - 2 เหลือเพียงตาแก่บ้านห้างฉัตรอยู่เพียงผู้เดียว ทรุดโทรมลงมาก...เขากำลังนับถอยหลังสู่วันสิ้นสุด

 

ทุกวันนี้มีเจ้าอู่หลงอยู่เป็นเพื่อน...

HBH (Hangchat Backpacker Hostel) ยังคงตั้งอยู่ที่นี่ (ไม่หนีไปไหน) ผมเห็นหน้าบ้านทีไรก็อดคิดถึง Deja เพื่อนผู้จากไปเมื่อปลายปีที่แล้วมิได้ ตู้รับจดหมายสีแดงก็ส่งให้มาจากพี่ดำรงซึ่งจากไปแล้วเช่นกัน

The falling leaves drift by the window... ความตายมิได้น่ากลัวเลยสำหรับผม!