ร่ายยาวชมวงดนตรี

เพื่อน ๆ ที่รักครับ ผมเพิ่งเขียนบล็อก "บ้านเรา" เล่าเรื่องการเรียนวิชาภาษาไทยสมัยเรียนอยู่ที่โรงเรียนมงฟอร์ตวิทยาลัย คุณครูสอนให้ผมแต่งโคลงกลอน...

 

 

 

ได้นำภาพบทกลอน "บ้านเรา" มาโพสต์ไว้ แล้วบอกว่าจะกลับมาเขียนต่อ ผมยังมีร่ายยาวอีกบทหนึ่งซึ่งแต่งเกี่ยวกับวงดนตรีเอาไว้ดังนี้... 

 

 

ร่ายยาวชมวงดนตรี

ครั้นแล้วเมื่อสายแจ็คถูกเสียบ แสนเรียบร้อยด้วยเสียงกรีตาร์

ทุกคนประจำหน้าที่รอง เสียงกลองดังกลบรบกวน ค่อยแปรปรวนให้เข้ากันดี

เริ่มดีดสีเพลงเอกทันที

เพลงที่ดี Dance on  title... แถมด้วย Bumble bee twice  เล่นไม่ติดสายเลยนะเจ้า

เสียงเพลงเข้าเร้าดวงใจจริง พวกผู้หญิงจ้องมองพอใจ มือกลองฟากกลองใหญ่ระห่ำ

จังหวะ Shake  จนหน้าแดงกร่ำ แซ่ฉาบดังชุ่มช่ำกลองทอม เสียงกลองใหญ่เหมือนบอมบ์ดังแท้

คุณนิเวศน์ไม่แพ้บรรเลง ต่อด้วยเพลงเต่าทองของเรา

คุณบรรจงเขายอดเยี่ยมแท้ เรื่อง Bass ไม่แพ้เลยนา 

ยอดทั้งสิ้นเก่งแท้ เป็นที่ยอดวงแล้...เรี่ยมให้เสียงเพลง

ไม่ได้เรื่องเลย... เพื่อน ๆ ว่ามั้ย?  บทนี้ไม่ได้เขียนตอนเรียนวิชาภาษาไทยปี ๒๕๐๘ นะ แต่แต่งเพื่อประกอบภาพถ่ายวงดนตรี The Tambourine ขณะเรียนช่างไฟฟ้าอยู่ที่วิทยาลัยเทคนิคภาคพายัพ (เทคนิคตี๋นดอย)  

 

 

ตอนนั้นไม่ได้เล่นคีย์บอร์ด ผมเล่นกีต้าร์โซโล   

 

 

มีเพื่อนชื่อบรรจงเล่นเบส... 

 

"ประธาน" ตีกลองบนเวทีโรงอาหาร...

 

โชคดีที่เริ่มเล่นกล้องแล้ว ผมซื้อลูบีเทลใช้ฟิล์ม 120 มาใช้เก็บภาพ (เป็นกล้องตัวที่สอง ต่อจาก Kodak Instamatic) ก็เลยมีรูปขาวดำเหล่านี้เก็บไว้จนถึงปัจจุบัน...

 

เพื่อนประยูรนักร้องรูปหล่อที่เอา tambourine คล้องคอได้จากพวกเราไปเกือบ ๒๐ ปีแล้ว...คิดถึงจังเลย!.

 

ผมเก็บรูปเพื่อนร่วมวงไว้ในสมุดเงิน คุณภาพของภาพที่อัดขยายเมื่อ ๕๐ กว่าปีก่อนนั้นดีจริง ๆ ทุกวันนี้สีสันก็ยังดูดี ในขณะที่มุมภาพซึ่งติดไว้ร่วงหลุดไปหมด!

จะมีสักกี่คนที่จำวงดนตรี Tambourine ของผมได้?