หลังจากสองพ่อลูกมาช่วยติดตั้งป้าย HBH ผ่านไปแค่ไม่กี่นาที ก็มีรถเก๋งคันงามเลี้ยวมาจอดที่หน้าบ้าน...
ครูหมึกเป็นนักศึกษาดุริยศิลป์รุ่นน้อง ที่เราเคยทำกิจการร่วมกันมากมายหลายอย่าง พบกันทีไรก็ยังรูปหล่อเหมือนเดิม ความชราไม่อยากเข้าใกล้ชายผู้นี้เลย อุตส่าห์ซื้อขนมมาฝากด้วย....
มิตรภาพยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ผมบอกหมึกว่าครั้งนี้อาจเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายก็ได้ เพราะทุกอย่างไม่แน่นอน ครูหมึกบอกว่าเห็นพี่คนนี้โพสต์เกี่ยวกับความตายอยู่บ่อยครั้งทำให้รู้สึกเป็นห่วง...
ด้วยความรู้สึกดี ๆ น้องคนนี้ไม่ทำให้พี่ผิดหวัง...
เกิดมา ตั้งอยู่ แล้วดับไป เราทุกคนเข้าใจ ขอเพียงเหลือไว้ซึ่งความทรงจำอันงดงามสำหรับผู้ที่ยังคงอยู่ต่อไป...
No comments:
Post a Comment