เจ้าหัวใจส่งหมัดขวาตรง...ในขณะที่เจ้าสมองล้วงด้วยหมัดฮุค ทั้งสองแรงช่วยกันตะบันให้ตาลุงน้ำชาซวนเซด้วยอาการเวียนศีรษะและห้วใจอ่อนล้า มันเป็นมาได้ระยะนึงแล้ว!
เป็นสัญญาณเตือนว่าใกล้เวลาแล้วแน่นอน หลายสิ่งหลายอย่างที่เขียนไว้อาจเป็นได้แค่ความฝัน ไม่รู้ว่าจะเป็นจริงได้มากน้อยแค่ไหน? ตาแก่เมืองรถม้าเดินผ่านสหัสเดช ก็ได้แต่บอกให้ใจเย็น รอให้ร่างกายฟื้นตัวเสียก่อนจะพาไปท่องโลกด้วยกัน...
เดินลงบันไดด้วยความระมัดระวังสุด ๆ ผมลงมาหน้าบ้านเพื่อแกะเทปที่ติดไว้ตอนทาสีทองอักษร HBH
ดึงออกหมดแล้ว...
อักขระสีทองเด่นชัดขึ้น...
กลับเข้ามาในครัว ทำความสะอาดบริเวณเตาและอ่างล้างจาน...
ผมตั้งตู้แช่ซ่อนไว้ใต้บันใด...เริ่มเคลียร์พื้นที่แล้วครับ
เช็คดูตู้แช่ซะหน่อย...
ด้านในเค้าน์เตอร์บาร์อาจต้องทำชั้นวางของ...
สังขารบอกไม่ไหว! ต้องขอนอนพักก่อนนะครับ! ระฆังหมดยกแล้ว!!!
No comments:
Post a Comment