ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ยังคงไม่ลืมตาแก่บ้านห้างฉัตรคนนี้นะครับ...
แข้งขาเริ่มเยียวยาตัวเองจนผมสามารถปั่นจักรยานไปตลาดบ้านปันง้าวได้ แต่ปัญหาใหม่ก็เข้ามาทักทายเป็นครั้งแรก กล่าวคือทุกทีอาการง๊อบแง๊บหรือเข่าทรุดของผมจะเป็นแค่ขาขวา (ไปตลาดเกิดอาการขึ้นมาก็ไม่กับล้ม แค่ทรุดตัวลงเล็กน้อย แม่ค้าเห็นก็ร้องว่า "อี่ลุงง๊อบแง๊บ!") แต่แล้ววันนี้มันมาแบบ double เลยครับ! ในขณะเดินไปที่หน้าห้องน้ำ อาการเข่าทรุดเล่นงานทั้งสองขาพร้อมกัน (ครั้งแรก) ผมล้มลงไปกองอยู่กับพื้น โชคดีที่ไม่เจ็บ ยังอดคิดไม่ได้ว่าถ้าไปล้มอย่างนี้ที่ตลาดจะเป็นเช่นไร?
เห็นขนนกบนพื้นบ้านร้านเปียโน ใกล้ ๆ กับจักรยาน
ผมคิดไปถึงขนนกในภาพยนต์เรื่อง Forrest Gump
ชีวิตไม่มีอะไรเก่งกาจและสู้ชีวิตได้ดีเหมือน Mr.Gump ผมไม่มี Jennie และ
Forrest Junior แต่ชีวิตก็ล่องลอยไปเหมือนกับขนนกในสายลม
คงอีกไม่นานแล้วที่จะต้องวางมือจากงานหนักทั้งหลายเสียที สังขารส่งสัญญาณเตือนมา ผมขอเวลาอีกไม่นาน (จริง ๆ นะ... ไม่ใช่เหมือนเพลงลุงตู่เด้อ) ผมสัญญาว่าจะหยุดแน่นอน
ร้านเปียโนอีกไม่นานคงแล้วเสร็จ เมื่อวานนี้เดินท่อน้ำทิ้ง...
ได้เต่าแดงมาเลี้ยงอีก 2 ตัว เป็น cut out สามทางที่จะนำมาบริหารจัดการแบ่งใช้ไฟระหว่างของการไฟฟ้าและที่ได้มาจากระบบโซล่าเซลล์...
อาการเวียนหัวตามมาหนักยิ่งขึ้น ยังทำอะไรไม่ได้วันนี้!
No comments:
Post a Comment