จุกอก!

ใกล้เที่ยง! ขณะที่กำลังยึดชั้นวางรองเท้ากับผนัง...ผมได้ยินเสียงรถยนต์เข้ามาจอดที่หน้าบ้านร้านเปียโน...

Fortuner คันงาม ตามมาด้วยเสียงเรียกจากชายหลายคน! 

ผมรู้สึกดีใจเมื่อมีเพื่อนมงฟอร์ตมาเยี่ยม ไม่คาดคิดว่าเพื่อนจะสละเวลาอันมีค่า อุตส่าห์ขับรถจากเชียงใหม่ (ไปกลับเกือบสองร้อยกิโลเมตร) เพื่อมาเยี่ยมเยียนและพาไปกินก๋วยเตี๋ยว! เขาตั้งใจมาหาโดยเฉพาะเจาะจง นำกำลังใจมาให้ เพื่อย้ำเตือนตาแก่เมืองรถม้าว่ายังมีเพื่อนที่เป็นห่วงเป็นใย จากใจจริงซึ่งไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน...

พาผมนั่งรถไปกินก๋วยเตี๋ยว...

ที่ร้านกะลาซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก HBH 

กินไปคุยไป รื้อฟื้นความทรงจำเมื่อเกือบ 60 ปีที่แล้ว!!

 

ส่งท้ายด้วยขนมหวานเย็นน่ากิน...

บ่ายสองโมง กลับมาส่งตาแก่บ้านห้างฉัตรลงที่หน้าบ้าน แล้วขับรถกลับเชียงใหม่...

ผมจุกอก... มิใช่เพราะความอิ่ม แต่เป็นความประทับใจที่อัดแน่น รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ๆ ที่มีกัลยาณมิตรเช่นนี้!!