ทริปทดสอบเจ้ายักษ์ - ไปบ้านจำ

เช้าวันนี้... ผมปั่นจักรยาน (เจ้ายักษ์) ไปบ้านจำ ซึ่งอยู่ในตำบลปงยางคก อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง

ด้วยจุดประสงค์คือ ต้องการไปหา "ตาจัน" นักปั่นจักรยานอายุ 81 ปี ผู้ที่ผมได้พบเมื่อวันวานที่หน้าห้างเทสโก้โลตัส

ติดตั้งกระจกส่องหลัง บอกอู่หลง แล้วปั่นจักรยานออกจากบ้านห้างฉัตร (1) เวลา 10.00 น.

มุ่งหน้าไปตามทางหลวงหมายเลข 1034 (ห้างฉัตร-เกาะคา)

ถึงบ้านจำ... แวะถ่ายรูปวัดจำทรายมูล (2) ไว้หน่อย

บ้านตาจันอยู่ซอย 7 (3) ซึ่งอยู่ตรงทางโค้ง ผมปั่นจักรยานเข้าไปแล้วหาเจอได้โดยไม่ยาก

เกิดปี 2488 อีกไม่กี่เดือนอายุจะครบ 81  คุณตายังคงแข็งแรง มีความสามารถในการซ่อมจักรยาน บอกว่าชอบปั่นจักรยานทางไกลไปกับเพื่อน ๆ (ล่าสุดปั่นไปแม่เมาะ)  

ผมเห็นจักรยาน 2-3 คันที่คุณตานำมาซ่อมและดัดแปลงเพื่อขายต่อในราคาไม่แพง (300-500 บาท) 

 

 

คุณตาบอกว่าเจ้ายักษ์ของผมเป็นจักรยานที่ดี...

ตั้งเบรคให้เจ้ายักษ์ด้วย... 

 

ออกจากบ้านตาจัน เลี้ยวโค้งมาตามถนน ผมเห็นร้านริมทางมีกล้วยขาย...

ผมแวะซื้อทันที กล้วยหอม 2 หวี หวีละ 15 บาท กล้วยน้ำว้า 4 หวี ๆ ละ 5 บาท ผักกาดดอง 1 ถุง 10 บาท  โชคดีพกตังค์ไปด้วย 50 บาทพอดี

  

แขวนไว้ที่แฮนด์รถ...แล้วปั่นกลับบ้าน

แวะถ่ายรูปที่ สถานธรรมจามเทวีอินทรเกสร และ วัดบ้านหม้อ

 

 

 

ถึงบ้านห้างฉัตรเวลา 11.00 น.  สรุป ทริปทดสอบเจ้ายักษ์ - ไปบ้านจำ ได้ดังนี้...

• ระยะทาง - 15 กิโลเมตร
• ระยะเวลา - 1 ชั่วโมง
• จักรยาน - ไม่เสีย
• อุบัติเหตุ - ไม่มี
• ถ่ายภาพ - 42 บาน 
• ไฮไลท์ - ได้พบคุณตาจัน นักปั่นจักรยานวัย 80 ปี

วันนี้เจ้ายักษ์ทำคะแนนตีตื้นขึ้นมาอีกเยอะเลย! 

The impossible dream

วันนี้อยากให้เพื่อนฟังเพลง Today ของ John Denver ครับ...

 

 

ฝันว่าร้องเพลง "Today is my moment, now is my story, I’ll laugh and I’ll cry and I’ll sing." สะดุ้งตื่นดูเวลาตีสี่กว่า ยังมืดอยู่ ผมเดินไปห้องน้ำ ชงน้ำอุ่นใส่ผงแก่นจันทร์เทศ (ขนาดเท่าใส่ไซยาไนด์) แล้วกลับมาเปิดคอมพ์ฯ (ปกติไม่ทำ) นั่งดื่ม...คิดถึงเพื่อน ๆ และชีวิตตัวเอง  

 

ได้ถ่ายภาพกับบุญเลิศและชัชรินทร์เพื่อนเทคนิคผู้จากไปแล้ว 

  

กับเจ้าของหนังสือพิมพ์ใหญ่ในบังกลาเทศก็จากไปด้วย  heart failure

 

ไปร่วมงานเสรีไทยแพร่เมื่อปลายเดือนที่แล้ว ผมนำ accordion ที่ครูเตี๋ยงให้ไปด้วย ไม่ได้เล่นนานหลายปี...ทำให้ต้อง reinstall โปรแกรมการเล่นหีบเพลงและร้องเพลงแบบสด ๆ ให้กับสมองที่หลงลืม ระหว่างที่พักอยู่โรงแรมภราดรตาแก่เมืองรถม้าได้เล่นแอ็คคอร์เดียนและร้องเพลงสากลเก่า ๆ ร่วมกับพ่อเลี้ยงภุชงค์ ผู้ก่อตั้งพิพิธภัณฑ์เสรีไทยแพร่

 

 

แล้วยังได้ถ่ายภาพเด็กนักเรียนในกิจกรรมต่าง ๆ เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2568

 

 

 

ประกายตวามคิดถูกจุดขึ้นในใจวันนั้นคือ อยากกลับไปสอนเด็กนักเรียนตัวเล็ก ๆ อีก แต่พอตื่นขึ้นมาเช้านี้ เดินโซเซฝ่าความมืดไปห้องน้ำ ผมรู้สึกโคลงเคลงไม่ตรงทาง ต้องบอกตัวเองว่าหมดสภาพแล้วน้า 

 

To dream the impossible dream... ความฝันจากนี้ไปไม่เป็นจริงแน่นอน!

Let get ready for the next trip

 

ท้องฟ้าวันนี้สดใสแล้ว! ส่งสัญญาณให้ตาแก่บ้านห้างฉัตรเตรียมตัวปั่นจักรยานท่องเที่ยวครั้งต่อไป... 

 

 ไขว่คว้าหาอิสระ...ที่จะบินไปไกลได้ดั่งนก

 

 

แต่ขอกินเจ้าฟักทองลูกนี้ก่อนนะ... 

 

เป็นห่วงต้นหม่อนอยู่เหมือนกัน ถ้าไปหลายวันไม่มีใครรดน้ำ...อาจตายได้

 

ยังบอกไม่ได้อยู่ดีว่าจะไปกับใคร? "สหัสเดช" "เจ้ายักษ์" หรือ "Banian" ???

 

สหัสเดช

 

เจ้ายักษ์

 

Banian

 

ถึงอย่างไรก็คงไม่มีอู่หลงอยู่ดี!

แต่ลูกก็จะได้เดินทางไกลไปในหัวใจของพ่อตลอดไป...

Let's seize the day

 

เช้านี้แสงสีที่หน้าบ้านห้างฉัตรดูสวยงาม อากาศคลายความหนาวเย็นลงจนผมไม่ต้องสวมเสื้อกันหนาว... 

 

ดวงอาทิตย์กำลังจะโผล่พ้นขิ้นมาส่องสว่าง มันยังคงทำหน้าที่ตามปกติ แม้ว่า 2-3 วันนี้จะส่งพายุสุริยะมายังโลกแรงขึ้น โชคดีที่ประเทศไทยตั้งอยู่ในตำแหน่งที่มิได้รับเจ้า CME (Coronal mass ejection) โดยตรง 

 

แต่ถึงกระนั้นก็ยังไว้ใจไม่ได้ เมื่อมีคำเตือนเรื่องภัยพิบัติในภาคเหนืออาจเกิดขึ้นในช่วงปลายปีนี้ ผมมองดูบ้านห้างฉัตรซึ่งตึกทั้งตึกมีผมอาศัยอยู่คนเดียว แล้วถามตัวเองว่ามันจะรองรับแผ่นดินไหวขนาด 7-8 ริกเตอร์ได้ไหมหนอ?

 

 

อย่าลืมนะครับ HBH ของผมเปิดต้อนรับผู้ประสบภัยให้มาพักพิงเอาตัวรอดได้โดยไม่คิดตังค์แม้แต่บาทเดียว เพื่อน ๆ ไม่รู้ว่าจะหลบภัยที่ไหน มาที่นี่ครับ!   

 

 

สหัสเดชยังคงรอให้ผมอนุญาตให้เดินทางไปด้วยกันในทริปที่จะถึง...

 

 

แต่ดูเหมือนว่าคำตัดสินอันเป็นที่สุดยังคงมาไม่ถึง แถมตัวเลือกตัวที่ 3 ดันเข้ามาเพิ่มอีก...คือเจ้า Banian  ไม่แน่เหมือนกัน? จักรยานพับคันนี้อาจเป็นตาอยู่ทำหน้าที่แทนตาอินกะตานาก็ได้ 

 

บนดาดฟ้าวันนี้ไม่มีน้ำฝนเจิ่งนอง...

 

 

ใบไม้เริ่มเหี่ยวแห้งเพราะลำต้นขาดน้ำ 

 

 

แปลกจัง...ตาแก่บ้านห้างฉัตรกลับไม่ห่อเหี่ยว กำลังวางแผนสำหรับทริปใหม่ที่ใกล้เข้ามา! Let's seize the day.