วันพฤหัสบดีเป็นวันครู จำได้ว่าผมเริ่มเรียน Sitar และ Tabla กับ Guru ที่กรุงพาราณสีก็เป็นวันพฤหัสเช่นกัน คิดแล้วก็อยากจะเล่าเรื่องที่เกิดเมื่อกว่า ๒๐ ปีที่แล้วในวัดฮินดู ใกล้ๆ กับแม่น้ำคงคาซึ่งเป็นภาพที่เหลืออยู่ในความทรงจำ ผมไม่แน่ใจว่าผมจะมีโอกาสได้นำมันกลับมาฉายอีกหรือไม่ ด้วยว่าสมองผมเริ่มเสื่อมลงอย่างมากในช่วง ๒-๓ ปีที่ผ่านมา
วันนี้ที่โรงเรียนเพ็ญจิตตพงษ์มี “พิธีไหว้ครู” ผมสอบถามคุณครูที่นั่นมาแล้ว ได้ความว่าไม่มีการเรียนการสอนในช่วงเช้า เช้านี้ผมจึงไม่ไปทำงานที่โรงเรียนเพ็ญจิตตพงษ์…
ต้องยอมรับว่าผมเป็น “ครู” เพราะผมมีหน้าที่ในการสอน แต่เป็นครูที่ไม่เคยมีใครไหว้ (ตามพิธีกรรม) มาก่อน คงเป็นด้วยเหตุผลว่าผมไม่เคยมีตำแหน่งในโรงเรียนหลวงหรือโรงเรียนราษฎร์ใด ๆ เป็นแค่ “ครูอัตราจ้าง” หรือ “ครูพิเศษ” ที่ผ่านมาจึงไม่มีโอกาสได้นั่งร่วมในพิธีไหว้ครูในสถาบันใด ๆ ทั้งสิ้น
มาถึงวันนี้ผมไปสอนแทนพี่ชายซึ่งเป็นครูที่ได้รับการบรรจุ ถ้าผมไปที่โรงเรียน คงมีโอกาสได้เข้าร่วมพิธี ซึ่งจะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่จะเป็นครูผู้ถูกไหว้... พอดีผมไม่ได้ไป นักเรียนบางคนอาจจะมองหา “ลุงน้ำชา” ในวันนี้ และอาจจะรู้สึกผิดหวังที่ไม่เห็นผมที่นั่น ไม่เป็นไรนะ...เราก็เห็นกันอยู่แล้วในความรู้สึกและผูกพันที่ฝังลึกในจิตใจระหว่างครูกับนักเรียน
อยากจะให้ทุก ๆ คนเป็นเด็กดี มีความรู้ จะไหว้หรือไม่ไหว้ก็ไม่สำคัญหรอก…
No comments:
Post a Comment