ผมได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับการปั่นจักรยานท่องโลกจากอีบุ๊คที่มีอยู่ใน Kindle Library...
มีนักปั่นคนหนึ่งปั่นรอบโลกโดยตั้งใจไว้ว่าจะไม่ใช้เครื่องบินและยานพาหนะใด ๆ ที่มีเครื่องยนต์ เขาถึงกับร้องไห้เมื่อจำเป็นต้องนั่งรถโดยสารผ่านด่านระยะทางแค่นิดเดียว สำหรับผมแล้ว...เป็นแค่ตาแก่ที่มิได้ออกกำลังเป็นนิจ ไม่มีความแข็งแกร่งพอทึ่จะทำเช่นนั้นได้ จึงพอใจที่จะเดินทางไกลตามใจฝันด้วยจักรยานโดยไม่มีเงื่อนไขว่าจะต้องปั่นลูกเดียว ปั่น ๆ ไปหากมีใครอาสาพาขึ้นรถ...ผมก็จะไป หรือจะต้องขึนรถไฟก็ไม่ขัดข้อง ทำไมจะต้องปฏิเสธการช่วยเหลือ ในเมื่อตัวเองแก่เกินกว่าที่จะถือดี...
จักรยานพับนั้นเอาขึ้นรถไฟได้ รถยนต์ก็มีที่เก็บ ท้ายรถปิกอัพก็ยกใส่ได้ง่าย เจ้า Banian ได้พิสูจน์มาแล้วถึงข้อดีมาหลายปีดีดัก ตอนปั่นไปมะละกา มาเลเซีย ผมใช้ตะแกรงหลัง วางไว้ด้วยกระเป๋า ๓ ลูกผูกติดกัน (ด้วยซิป)
สำหรับ FB Trip ครั้งต่อ ๆ ไป ผมจะปรับปรุงเพื่อให้คล่องตัวและเก็บสัมภาระได้ดีขึ้นดังนี้...
ไม่ใช้ตะแกรงจักรยานแล้ว ผมเปลี่ยนเป็นกระเป๋าตูดมด (3) เอาไว้เก็บเต็นท์และเครื่องนอนทั้งหมด ส่วนเอกสารสำคัญและกระเป๋าตังค์เอาใส่ไว้ในกระเป๋าจิงโจ้ที่เย็บติดกับเสื้อกล้ามให้อยู่แนบอกตลอดเวลา กระเป๋าคาดเอว (1) เพื่อนให้มาใช้เศษตังค์และอุปกรณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาจจำเป็นต้องหยิบใช้บ่อย ๆ เช่นปากกา ไฟฉาย ตลับยา ฯลฯ หุหุ อาจจะทำให้ดูพุงป่องแต่ก็ไม่เป็นไร
กระเป๋าสามเหลี่ยมเล็กใต้เฟรม (4) เอาไว้เก็บเครื่องมือจักรยานทั้งหมด ส่วนเป้สะพายหลัง (backpack) ใบไม่ใหญ่ (2) ใช้เก็บเสื้อผ้าและอุปกรณ์อื่น ๆ กระเป๋าดำแดงหน้าแฮนด์ที่เห็น ผมจะใช้เก็บอาหาร ผลไม้ และเครื่องดืม...
เคลื่อนตัวได้คล่องแคล่ว แค่ใช้มือขวาหิ้วจักรยาน มือซ้ายหิ้วกระเป๋าตูดมด เป้สะพายไว้บนหลัง หัวไหล่สะพายกระเป๋าดำแดง ขึ้นรถลงเรือได้แบบไม่ต้องเสียเวลา...
ไม่ต้องสร้างเงื่อนไข แค่ไปให้ไกล...ไปให้ไว.. และมั่นใจในสิ่งที่ทำ!
No comments:
Post a Comment