How Chiang-mai Winter looked like in those days

ทาสก์บาร์บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของผมบอกตัวเลข 19 ํC มีเมฆส่วนใหญ่ รู้สึกถึงความหนาวเย็น...ผมเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าเห็นดอยขุนตานเด่นชัด! 

 

 

ดอกอัญชันยิ้มรับตาแก่ถามว่าไม่เอาไปต้มชงชาอีกเหรอ?

 

 

คิดว่าอัญชันเอาไว้ก่อน...ผมเห็นผลฟักทองที่เอาตัวรอดมาจนถึงจุดเอาไปผัดกินได้... 

 

บรรยากาศหน้าหนาวทำให้ผมคิดถึงอดีตที่เคยใช้กล้องฟิล์ม มันหลงเหลืออยู่ไม่มากในฟิล์มสไลด์ กว่า 50 ปีที่แล้ว...ช่วงเช้าในฤดูหนาวผมเคยปั่นจักรยานจากบ้านทุ่งโฮเต็ลซอย 3 ข้ามถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ไปถ่ายรูปวิวสวยทางด้านทิศตะวันออก นี่คือหนึ่งในภาพเหล่านั้น...

 

แต่ก่อนบริเวณนั้นเป็นแค่ทุ่งนา ชายหนุ่มกับกล้อง Pentax K1000 มองเห็นทิวไม้อยู่ไกล ๆ เลือนลางเพราะม่านหมอกบดบัง...

โรงสีที่ถนนทุ่งโฮเต็ล...

ยุคนั้นหนาวเย็นจับใจจริง ๆ หนุ่มน้อยบ้านทุ่งโฮเต็ลถึงขนาดต้องสวมโอเวอร์โค้ต...

บ้านเมืองเปลี่ยนแปลง!  ภาพเหล่านี้คนรุ่นใหม่ไม่มีโอกาสได้เห็นอีกแล้ว!

อู่หลงชอบกินขนมปัง

 

 

ท้องฟ้ามืดครึ้มทั้งวัน! ขึ้นมาบนดาดฟ้า...ผมพบว่ามีฝนตกปรอย ๆ

  

ดูจากพยากรณ์อากาศเมืองลำปาง...คาดว่าพรุ่งนี้ท้องฟ้าน่าจะสดใส เปิดทางให้เดินทางไปเมืองแพร่

 

ต้องทำขนมปังไว้เป็นเสบียง... ผมผสมแป้งโฮลวีท 2 ถ้วยตวง นวดมือ รอให้แป้งขึ้นดีแล้วนำมาใส่ในถาด อยากจะลองอบขนมปังด้วยเตาไฟฟ้าเล็ก ๆ ที่มีอยู่

 

 

พื้นที่แคบไปหน่อย! ถ้าเป็นอบคุ้กกี้...น่าจะใช้ได้ดีกว่า

ตั้ง 160 องศา เวลา 25 นาที...

 

หุหุ ผลออกมาคือส่วนบนไหม้เพราะอยู่ใกล้ heater

 

ไม่เป็นไร...ใช้มีดน้อยปาดส่วนที่ไหม้ออก ที่เหลือใช้กินได้อีกเยอะ

 

 

 

ถ้าเจ้าหมาดื้อยังอยู่...คงจะนอนจ้องมองดูตาแก่บ้านห้างฉัตรทำขนมปัง

 

อู่หลงชอบกินขนมปัง!

Three coins in the fountain

วันนี้อยากให้เพื่อน ๆ ได้ฟังเพลง "Three Coins in the Fountain"

 

วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี กล่าวว่า...

"Three Coins in the Fountain" is a popular song which received the Academy Award for Best Original Song in 1955^.  The song was first recorded by Frank Sinatra in 1954. 

10 ปีที่แล้ว ผมเขียนเรื่อง Trevi Fountain ลงในบล็อกท่องโลก ว่า...

ถ่ายเมื่อปี 2528 ด้วยกล้อง Pentax K1000 - ใช้ฟิล์มสไลด์

๒๙ พฤษภาคม ๒๕๒๘ ผมเดินหาที่ทำการไปรษณีย์ในกรุงโรมจนพบ รีบเดินเข้าไปซื้อแสตมป์ ๒ ดวง ๆ ละ ๖๐๐ ลีร์  (เกือบ ๑๐ บาท) ติดไปรษณียบัตรที่ได้เขียนไว้แล้วหย่อนลงตู้ด้วยความยินดี
เดินผ่านธนาคาร Banca Commerciale Italiana  ผมแวะเข้าไปแลกเงินอีก ๑๐๐ ดอยช์มาร์ค เขาคิดให้ ๑ ดอยช์มาร์ค =  ๖๒๗.๗๕ ลีร์  ต้องเสียค่า commission ไป ๑,๕๐๐ ลีร์  จึงได้มา ๖๑,๒๗๕ ลีร์ ต้องลองคิดดูว่าขาดทุนเท่าไหร่?  ตอนแลกเงินมาจากเมืองไทย ๑๐๐ มาร์ค = ๘๗๒.๕๐ บาท  ๘๗๒.๕๐ บาท จึงเท่ากับ ๖๑,๒๗๕ ลีร์  หารกันแล้ว ๑ บาท = ๗๐ ลีร์  ตอนแลกที่ Brindisi ๑ บาทได้ ๖๙ ลีร์  แสดงว่า rate พอ ๆ กัน คิดว่าไม่ขาดทุนหรือโดนโกง...
แลกเงินแล้วเดินหา "น้ำพุเทรวี (fontana di trevi)" จนพบ  เป็นน้ำพุที่มีความสูง ๒๕.๙ เมตร กว้าง ๑๙.๘ เมตร ใหญ่ที่สุดในกรุงโรม ออกแบบโดย Nicola Salvi เมื่อปี ค.ศ. 1735  ทีแรกตั้งใจว่าจะโยนเหรียญสัก ๑ เหรียญ และดื่มน้ำจากน้ำพุด้วย เผื่อว่าจะได้กลับมาที่โรมอีก แต่น้ำดูสกปรก ผู้คนก็มาก มองเห็นเหรียญอยู่กับตะกอนสีดำ เลยไม่ได้ทำอะไร นอกจากถ่ายรูป และนึกถึงเพลง Three coin in the fountain ที่เคยร้องบ่อย ๆ

Three coins in the fountain

Each one seeking happiness

Thrown by three hopeful lovers

Which one will the fountain bless?

Three hearts in a fountain

Each heart longing for its home

There they lie in the fountain

Somewhere in the heart of Rome

Which one will the fountain bless?

Which one will the fountain bless?

Three coins in the fountain

Through the ripples how they shine

Just one wish will be granted

One heart will wear a valentine

Make it mine, make it mine, make it mine 

วันนั้นไม่ได้โยนเหรียญ ผมไม่เคยคิดว่ากลับไปเห็นน้ำพุเทรวีหรือยุโรปอีก!

ปั่นจักรยาน...ดูวัวดูควาย

 

ทีแรกคิดว่าหมดฝนแล้ว! แต่เช้านี้ผมขึ้นมาบนดาดฟ้ากลับพบว่าฝนหลงฤดูยังคงมีอยู่...

 

 

 

มองไปข้างหน้า...เห็นปุยสำลีสีขาวลอยต่ำกว่าภาพดอยขุนตาน

 

 

 

ทริปปั่นจักรยานไปเวียงลอใช่ว่าจะเลิกล้มนะครับ ผมต้องรอให้หมดฝนจริง ๆ ก่อน คิดว่าหลังจากไปร่วมงานเสรีไทยแพร่แล้วคงได้ออกเดินทางไปเยือนโบราณสถานเวียงลอแน่นอน ระหว่าง "สหัสเดช" กับ "เจ้ายักษ์" ผมต้องเลือกว่าจะให้ใครไปดี? วันก่อนทดสอบเจ้ายักษ์ วันนี้ขอพาสหัสเดชไป "ปั่นจักรยาน...ดูวัวดูควาย" เพื่อทดสอบอีกครั้ง...

 

 

วันนี้ปั่นจักรยานไม่ไกลครับ ไม่ถึง 10 กิโลเมตร ใช้เวลาไม่นาน.... 

 

สบาย ๆ ถ่ายรูปวัวรูปควายมาให้เพื่อน ๆ ดู....  

 

 

 

หากเปรียบสหัสเดชกับเจ้ายักษ์เป็นวัวเป็นควาย ผมยังไม่สามารถตอบได้ว่าจะขี่วัวหรือควายไปเวียงลอดี???

ลืมแพะเปียง...เลี่ยงไปแพะเมืองผี

 

ฝนหยาดสุดท้าย ตามฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลง ได้เหือดแห้งไปจากดาดฟ้าบ้านห้างฉัตรหลายวันมาแล้ว... 

 

 

เหมันตฤดูมาถึง...หลายคนคำนึงถึงช่วงเวลาที่จะได้เดินทางท่องเที่ยวสัมผัสลมหนาวซึ่งปีนี้มาช้ากว่าปกติ

 

 

ผมเคยเขียนเรื่อง สุสานทหารญี่ปุ่น อ.ลอง จ.แพร่  ตั้งแต่นั้นมาตาแก่บ้านห้างฉัตรก็หวังว่าจะได้กลับไปเยือนอีกครั้ง ใกล้ถึงวันรำลึกวีรกรรมเสรีไทยแพร่ ประจำปี 2568 ปลายเดือนพฤศจิกายน คิดว่าคงต้องตัดทริปปั่นจักรยานไปเวียงลอออกไปก่อน เดินทางครั้งต่อไป...ผมน่าจะขับรถยนต์ (Eddy) ไปเที่ยวเมืองแพร่กับหลงจัง แพะเปียงนั้นอยู่ห่างจากร้านเปียโนห้างฉัตร (1) 118 กิโลเมตร ถ้ามีเวลาผมก็อยากแวะพักนอนที่อุทยานแห่งชาตเขลางค์บรรพต (2) และที่อุทยานแห่งชาติดอยผากลอง และสำนักสงฆ์ถ้ำผาบ่อง (4) ก่อนสัก 2-3 คืน

 

อุทยานแห่งชาติดอยผากลอง - ขอขอบคุณภาพจาก Google Maps 

อุทยานแห่งชาตเขลางค์บรรพต - ขอขอบคุณภาพจาก Google Maps

 

สำนักสงฆ์ถ้ำผาบ่อง- ขอขอบคุณภาพจาก Google Maps

พูดถึง "แพะเปียง" ผมเคยไปเห็นค่ายเสรีไทยแพะเปียงมาแล้วเมื่อตอนต้นปี วันนั้นถ่ายรูปอนุสรณ์สถานบ้านแพะเปียงไว้หลายสิบบาน...

 

 

 

 

 

 

 

 

ยังไม่ทันได้เขียนถึงค่ายเสรีไทยแพะเปียง ผมรู้สึกเสียดายเมื่อได้ทราบว่าสิ่งที่เห็นได้ถูกขนย้ายไปไว้ที่พิพิธภัณฑ์เสรีไทยแพร่หมดแล้ว...

 

 

ไม่อยากขับรถไปดูสถานที่ว่างเปล่าซึ่งราชการไม่ต้องการให้ใครมาสร้างสิ่งดีเด่นเกิน จุดหมายของผมจึงต้องเปลี่ยนจากแพะเปียงเป็นแพะเมืองผี วนอุทยานที่เคยไปมาแล้วครั้งนึง...

ลืมเรื่องแพะเปียง...เลี่ยงไปแพะเมืองผีดีกว่า!  แล้วค่อยไปด้วยกันนะครับ