ฤดูหนาวมาแล้ว

กล้วยตาก ๕ แดดยี่ห้อลุงน้ำชาเสร็จแล้วครับ เสียดายไม่มีทริป travellin' light ไปประเทศเพื่อนบ้าน ไม่งั้นผมคงได้ใช้เป็นเสบียงที่ดีที่สุดในการเดินทาง...

เช้านี้ลมหนาวพัดมา ผมสัมผัสกับมันในขณะที่ขึ้นไปถ่ายภาพท้องฟ้าทางด้านทิศตะวันออก...

ทิ้งช่วงด้วยการหันไปรดน้ำต้นไม้ แล้วกลับมาเก็บภาพทางด้านทิศเหนือ...

ลมเย็นพัดแรงจนต้นตะไคร์สั่นไหว ใบตองขยับตัว...

ฤดูหนาวย่างกายเข้ามาพร้อม ๆ กับโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุซึ่งออกอาการชัดเจนในปีนี้ ผมนั่งมองแสงทองที่ขอบฟ้าด้วยความรู้ที่สึกบอกไม่ถูก... 

เสียดายเวลาที่เหลือมีน้อยเกินกว่าที่จะคิดทำอะไรใหญ่โต! หากมีไฟที่แรงกล้าเหมือนคุณธเนศที่เพิ่งโทรมาคุยเรื่องดนตรีและแอ็คคอร์เดียน ผมคงทำอะไรได้อีกเยอะในช่วงบั้นปลายของชีวิต ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาผมต้องไปพบทั้งหมอตา หมอหัวใจ หมอฟัน (ยังดีที่ไม่ได้ไปหาหมอกระดูก) อีกทั้งยังได้ไปงานศพ ได้พบเห็นผู้คนมากมายตั้งแต่เด็กที่ถูกอุ้มขึ้นวางชั่งน้ำหนักจนถึงคนแก่ที่ต้องมีคนคอยช่วยพยุง เกิด-แก่-เจ็บ-ตายเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ

เพื่อน ๆ ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ