๔๐ + ๑๕

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของปี ๒๕๕๗ ทีแรกผมตั้งใจจะไปซื้อเสบียง แต่รถราบนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์มีมากเหลือเกิน ผมจึงตัดสินใจยังไม่เข้าเมือง...

มื้อกลางวัน...พี่ชายบอกว่าอยากกินก๋วยเตี๋ยว ผมจึงควบมอเตอร์ไซค์มุ่งไปร้านก๋วยเตี๋ยวลูกทุ่ง ระหว่างทางต้องผ่านร้านขนมจีนน้ำยาเจ้าประจำ

แวะซื้อขนมจีนน้ำยา ๒ ชุด ๆ ละ ๑๕ บาท ผมถามแม่ค้าว่าวันนี้ไม่หยุดหรือ? เธอตอบว่ายัง...พรุ่งนี้ค่อยหยุด!

เที่ยงวันพอดี...คนเยอะไม่เยอะ เพื่อน ๆ ดูขบวนรถที่ออกมาสิครับ ตรงสี่แยกไฟแดงโน่น ผมเห็นรถติดยาวมาจนถึงหน้าร้านก๋วยเตี๋ยว....

ผมซื้อก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กหมู ๑ ถุง (๔๐ บาท) กลับมาให้พี่ชายผู้พอใจกับลูกชิ้นหมูขนาดยักษ์ที่มีอยู่เพียงลูกเดียว...

พี่สิทธิ์ผิวขาวเหมือนหยวกกล้วย ผมดกดำ (เพราะไม่ต้องคิดมาก).... 

ตรงกันข้ามกับน้องชายหัวหงอกซึ่งถ่ายรูปของพี่ชายเอาไว้ แล้วรีบขึ้นบันไดไปจัดการกับอาหารของตัวเอง ขนมจีนน้ำยาราคา ๑๕ บาท ถุงเดียวเต็มชาม...

พร้อมถั่วงอกและถัวฝักยาวน่ากิน..

ผ่านไปอีก ๑ มื้อ พี่ชายกิน ๔๐ บาท น้องชายกิน ๑๕ บาท รวมเป็น ๕๕ บาท! 

ทำชั้นวางหนังสือจากเศษไม้...

เวลาขึ้นไปบนดาดฟ้า ผมชอบมองไปยังหนองน้ำหลังบ้าน แอบดูทรวดทรงของต้นไม้ต้นที่คุณเดชาบอกว่างดงาม เห็นใบไม้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลือง แสงแดดอ่อนสาดส่องทั่วท้องทุ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปไกล ๆ มันเป็นบรรยากาศเหมันตฤดูที่ผมรัก...

เจ้าราแป้งตัวก่อปัญหาให้กับสวนครัวของคุณ bimbalo มันเล่นงานต้นไม้บนดาดฟ้าของผมด้วยเหมือนกัน แต่พออากาศหนาว มะเขือพวงก็เริ่มมีผลให้เห็น...

วันนี้เจอแผ่นไม้ ๒ แผ่น...ผมนำมันมาทำเป็นชั้นวางหนังสือในห้อง workshop

ทำจากเศษไม้เหลือทิ้งจริง ๆ ผมแค่ใช้เลื่อยตัดให้ได้ขนาด เซาะร่องให้เข้ากับโครงเหล็กเตียงเก่า ยึดติดด้วยกาวตะปู แทนการตอกด้วยตะปูหรือยึดด้วยสกรู... 

ถ้าหาไม้ได้อีก ก็จะนำมาทำอย่างนี้แหละ!!

วันแห่งการค้นพบ!

ความหนาวมาเยือนได้ไม่กี่วันก็ถอยกลับไป เหลือทิ้งไว้แค่อากาศเย็นสบาย ๆ...

เช้าวันนี้สวมเพียงเสื้อสำลีแขนยาว ไม่ต้องง้อเสื้อไหมพรมเหมือนวันก่อน ผมชงกาแฟร้อน ๑ ถ้วยแล้วนำขึ้นไปละเมียดบนดาดฟ้า ขณะเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้น!

เริ่มงานตกแต่งร้านเปียโน ผมเริ่มรื้อค้นลังใส่ของซึ่งนำมาจากบ้านปงแสนทองบ้างแล้ว วันก่อนได้ "ช้อนยักษ์" กลับคืนมา...

แล้วก็ยังเจอเจ้าภาชนะรูปวัวน่ารักซึ่งยังคิดไม่ออกว่าจะใช้เก็บอะไรดี...

วันนี้ผมเจอไขควงไฟฟ้าไร้สาย Black & Decker ที่เก็บมาจากเชียงใหม่ มันใช้งานไม่ได้เพราะไม่มีแบตเตอรี่... 

ผมไปค้นเจอ adapter จ่ายไฟ 13.5 V 1A จากกองสัมภารก จำไม่ได้แล้วว่าเคยใช้กับเครื่องอะไรแน่ ถ้าให้เดาคงเป็น printer Canon... 

รื้อเครื่องออกมาแล้วต่อสายไฟจาก adapter เข้ากับขั้วของถาดแบตเตอรี่ ทดลองแล้วปรากฏว่าใช้ได้แฮะ!

ผมใช้เทปพันสายให้แนบติดตัวเครื่อง ละสายไว้ให้ยาวหน่อย เพื่อจะได้ลากขึ้นไปใช้งานได้สูง ๆ

ซ่อมไขควงไฟฟ้าได้แล้ว ผมยังไปเจอลูกบิดประตูเก่าอยู่ในลังกระดาษ ทีแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะนำมาใช้ เพราะกุญแจไม่มีดอก แต่แล้วอยู่ ๆ ก็ไปคว้ากล่องกุญแจออกมาลองหยิบดอกเก่า ๆ ออกมาไข ปรากฏว่าผ่านไปแค่ ๔-๕ ดอกก็เจอตัวที่ใช้ไขได้...มี ๓ ดอกซะด้วย!!

ผมก็เลยนำไปใส่กับบานประตูห้อง green workshop บนดาดฟ้า...

โห...วันนี้เป็นวันแห่งการค้นพบจริง ๆ !

เปิดป้ายร้านเปียโน

ผมคิดถึงแม่... ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ เมื่อวานนี้วันคริสตมาส แม่คงดีใจที่เห็นกำเนิดของ"ร้านเปียโน"

อากาศกำลังเย็นสบายภายใต้ท้องฟ้าสดใส ดวงอาทิตย์กลมโตทำหน้าที่เป็นสปอทไลท์สาดแสงมายังเวทีหน้าร้าน!  ก่อน ๙ นาฬิกาผมเตรียมนำป้ายขึ้นแขวน...

ด้วยความพร้อม ผมติดตั้งตะขอไว้ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว...

ใช้เวลาไม่นาน... ป้ายร้าน "เปียโน" ก็ถูกแขวนเข้าที่ ดูเด่นเป็นสง่า!!

ผมถ่ายรูปบานนี้ไว้เมื่อเวลา ๙.๐๙ น.....

เป็นอีกก้าวของการเดินอย่างเชื่องช้าของตาแก่บ้านขามแดง!

พระทรงบังเกิดโลกจงยินดี

ภาพจาก gomandate.org/

เนื้อเพลงจาก http://www.catholic.or.th/

• พระทรงบังเกิดโลกจงยินดี ชุลีน้อมรับพระเจ้า ให้ทุกดวงใจเตรียมไว้คอยเฝ้า เชิญเราร้องเพลงเปล่งเสียง เชิญเราร้องเพลงเปล่งเสียง เชิญเรา เชิญเราร้องเพลงเปล่งเสียง
• พระเจ้าทรงครองโลกจงชมชื่น เริงรื่นร้องเพลงสุนทร  ให้นาทุ่งราบน้ำหินดินดอน สะท้อนเพลงก้องกังวาน สะท้อนเพลงก้องกังวาน สะท้อน สะท้อนเพลงก้องกังวาน
• อย่าปล่อยให้บาปกำเริบคุกคาม อย่างหนามงอกลามในสวน พระมาอวยพรดับทุกข์ทั่วถ้วน ของมวลชนชาวโลกา ของมวลชนชาวโลกา ของมวล ของมวลชนชาวโลกา
• ทรงครองโลกด้วยพระคุณสัจจา ประชาพิสูจน์เห็นจริง  เกียรติความชอบธรรมแจ่มแจ้งอย่างยิ่ง อัศจรรย์ความรักพระเจ้า อัศจรรย์ความรักพระเจ้า อัศจรรย์  อัศจรรย์ความรักพระเจ้า

พระทรงบังเกิดโลกจงยินดี! วันนี้เป็นวันพระคริสตสมภพ เมื่อชนทั้งโลกร่วมเฉลิมฉลอง เสียงเพลง Joy to the world จากคณะนักร้องดังก้องอยู่ในมโนภาพของผม  ผมคิดถึงคุณเมธี ป้าโรส คุณหมอพรเทพ อาจารย์กุ๊กไก่ ผู้ปกครองของนักเรียนเปียโน และเพื่อน ๆ คริสตชนอีกหลายคน...

คริสตมาสปีที่่แล้วผมไปอยู่ซะที่หลวงน้ำทา ปีก่อนหน้าโน้นก็ไปหลวงพระบาง ปีนี้ผมรู้สึกผิดที่มิได้ส่งการ์ดถึงใครเลย แต่ก็อยากส่งใจและบอกว่า..ผมยังคงรัก นับถือ และคิดถึงเพื่อน ๆ ทุกคนอยู่เสมอ!

วันคริสตมาสปีนี้ เวลา ๐๙.๐๙ น. "ร้านเปียโน" ที่บ้านขามแดงของผมก็ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้วอย่างสมบูรณ์!

    

Merry Christmas 2015 แด่เพื่อนที่รักทุกคนครับ!

ซ่อมบานประตูห้องน้ำ (ต่อ)

เมื่อวันก่อนได้เขียนถึงการซ่อมบานประตูห้องน้ำโดยพยายามใช้บานประตูไม้อัดบานเก่าซึ่งโดนน้ำกัดจนส่วนล่างผุ  ผมนำบัวพีวีซีเหลือใช้มาตัด ใส่อัดประกบทั้งด้านหน้าและด้านหลังแล้วทาสีทับ... 

บานด้านในมีแผ่นสังกะสีปิดกันน้ำไว้ครึ่งบาน ทาสีทับแล้วดูดีขึ้น...

ด้านนอกทาสีขาว...

ดูแล้วคล้ายซื้อบานประตูพีวีซี Bathic มาใส่...

ห้องน้ำชั้นล่างต้องแล้วเสร็จโดยเร็ววัน ก่อนการปรับปรุงบริเวณชั้นล่าง (ร้านเปียโน) อย่างเต็มตัว...  

งานสีภายในห้องน้ำเกือบสมบูรณ์  ผมติดรูป ๒ บาน เป็นภาพลายเส้นขาวดำ กรอบสีดำตัดกับพื้นหลังสีเหลืองทำให้ดูเด่นชัด!

งานห้องน้ำที่ค้างอยู่ก็มีแค่การขัดสีที่เลอะเทอะ ทำความสะอาดสุขภัณฑ์ และอาจจะต้องปูพื้นใหม่ หากทำเสร็จ ต่อไปใคร ๆ มาใช้ห้องน้ำก็ไม่อับอาย!

ที่ชั้นลอยตรงมุม Forrest Gump ผมคงไม่เปลี่ยนแปลง รูปภาพจำนวนเกือบ ๑๐๐ บานส่วนใหญ่จะโชว์ไว้ชั้นล่าง...

กลับมาจากทัวร์ต้นปี ผมค่อยเร่งมือลุยงานติดรูป เพื่อเปิดร้านเปียโนอย่างเป็นทางการ!

ซ่อมกาต้มน้ำ

"Kettle" คือ "กาต้มน้ำ" ตอนอยู่บ้านปงแสนทอง ผมเคยซื้อกาต้มน้ำไฟฟ้ายี่ห้อ AJ. มาให้พี่ชายใช้ รู้สึกว่าจะราคาประมาณ ๓๐๐ บาท...ถ้าจำไม่ผิด!

ภาพจากอินเทอร์เน็ต

ใช้งานได้ไม่นานก็เสีย สาเหตุเพราะพี่ชายผมเอาไปต้มไข่ การใช้งานผิดประเภทนานเกิน...ความร้อนทำให้หน้าสัมผัส (contact) ที่ส่วนฐานเสียรูป  ไม่สามารถใช้ต้มน้ำได้อีก!!!

ผมต้องซื้อกาต้มน้ำให้ใหม่... ตัวนี้หลายร้อย!

ส่วนเจ้า AJ ตัวที่เสียนั่นล่ะ จะทำอย่างไรกับมันดี?  ผมคิดออกแล้ว ที่ห้อง green workshop ซึ่งนอกจากจะใช้เป็นห้องทำงานช่างเหอะแล้วยังสามารถใช้เป็นห้องพักสำหรับเพื่อน ๆ ผู้ไม่รังเกียจได้ ถ้าผมสามารถซ่อมเจ้ากาต้มน้ำตัวนี้ให้ทำงานได้ ช่างเหอะหรือแขกผู้มาเยือนก็จะมีกาไว้ต้มน้ำชงกาแฟ...

สังเกตดูเจ้าตัว contact ที่อยู่ก้นกาต้มน้ำแล้วผมร้องว่า "ซ่อมได้"...

แหม! ไม่รู้ว่าใครออกแบบเอาไว้ ดูแล้วคิดว่าเจ้าสายไฟ AC ของเครื่องคอมพิวเตอร์ที่มีทิ้งเกลื่อนกลาดน่าจะนำมาใช้ต่อตรงได้...

ผมใช้มีดปลายแหลมรนไฟให้ร้อนแล้วเจาะที่ก้นกา เอากันแบบง่าย ๆ อย่างเนี้ยแหละ...

เสียบปลั๊กเข้าไป สบายครับ! แม้จะไม่กระชับสักเท่าใด ตรวจสอบแล้วว่าหน้าสัมผัสใช้งานได้...ผมอัดกาวตะปูเข้าไป (ไม่สวยไม่เป็นไร) ปล่อยทิ้งไว้ ๑ คืนให้แห้ง ตอนนี้เจ้ากาต้มน้ำใช้งานได้แย้ววว....

ไม่ต้องใช้ฐานเพราะมันพังไปแล้ว! ผมดัดแปลงให้เสียบใช้ได้ตรง ๆ โดยใช้สายไฟจากเครื่องคอมพิวเตอร์ เวลาต้มน้ำต้องอยู่เฝ้า แต่น้ำเดือดรวดเร็วมาก... 

หุหุ ช่างเหอะนำของเสียมาใช้งานอีกแล้ว!!