ชักช้าแบบเรือเกลือ... เมื่อวานนี้ผมเก็บงานทาสีประตูม้วนเพื่อรอนำป้ายชื่อร้านเปียโนขึ้นติด...
ได้เปลี่ยนภาพเขียนเหนือเปียโนไฟฟ้าในห้องดนตรีให้เป็นรูปอาจารย์ศิลป์ พีระศรี เพราะภาพ Dancing Girls ของคุณเดชาดูใหญ่เกินไป....
เช้านี้ผมใช้สีทองคำอะครีลิคแลคเกอร์แบบแห้งเร็วทาทับตัวหนังสือซึ่งเคยลงไว้ด้วยสีบรอนซ์ทอง...
สีอย่างที่เห็นน่าจะเป็นสีที่ช่างใช้ทาองค์พระเจดีย์ซึ่งมีมากมายในประเทศพม่า ดูที่ข้างกระป๋องเห็นว่าราคาแกลลอนละพันกว่าบาท ผมไม่ได้ซื้อหรอก ยืมที่เชียงใหม่มาใช้ก่อน (แค่นิดเดียว...เดี๋ยวเอาไปคืน!) จริง ๆ แล้ว ผมควรซื้อสีบรอนซ์ทองกระป๋องเล็ก ๆ มาใช้ แต่ประหยัดตังค์ไว้ดีฝ่า!! ได้แค่เนี้ยก็ดีแล้ว...
นอกจากนั้นผมยังได้ส่งภาพจากผลงานของคุณเดชาจำนวน ๙๙ บานไปให้บริษัทฯ ในกรุงเทพใส่กรอบให้ งานนี้ต้องใช้งบประมาณเกือบหมื่นบาท เพื่อจะได้รูปเกี่ยวกับชีวิตและผู้คนในอดีตมาติดไว้ที่บ้าน (ห้องสมุดดนตรี) ใ้ห้คนรุ่นหลังได้ดู...
ปีหน้านี้ ผู้ปกครองพาลูกหลานมาแวะเยี่ยมชมได้นะครับ..
No comments:
Post a Comment