ค่ำวานนี้ เกิดพายุที่บ้านขามแดง ลมพัดแรง ตีกระหน่ำอย่างน่ากลัว...
เช้านี้ผมรีบขึ้นไปสำรวจความเสียหายบนดาดฟ้า เห็นได้แต่ไกลว่ากระเบื้องมุงหลังคาบ้านสีเหลืองหลุดไปหน่อยนึง ประตูบ้านถัดมาเปิดอ้า (มิน่า..เมือคืนนี้ถึงได้ยินเสียงปัง ๆๆ อย่างต่อเนื่องในขณะเกิดพายุ) ส่วนหลังคาจั่วบ้านติดกันมีรูโหว่!
โชคดีที่เมื่อวานนี้ผมเกิดนึกอยากทำงานต่อกับ workshop ที่ยังคงไม่แล้วเสร็จ ขี่จักรยานไปซื้อท่อพีวีซีขนาด ๖ หุน ๒ เส้น นำมาเดินท่อส่งน้ำสำหรับระบบฝนเทียม ในการติดตั้งผมต้องเพิ่มสกรูยึดสังกะสีมุงหลังคากับแปให้แข็งแรงขึ้น...
ผมทำไปโดยไม่รู้หรอกว่าค่ำนี้จะมีพายุรุนแรง...
เมื่อคืนนี้ ผมได้ยินเสียงหวีดหวิวของกระจกหน้าต่าง เสียงข้าวของล้ม สังกะสีมุงหลังคาขยับตัวเกิดเสียงดังน่ากลัวเป็นระยะ ๆ
นอกจากข้าวของกระจัดกระจายบนพื้นแล้ว ผมไม่เห็นความเสียหายใด ๆ เกิดกับ workshop
สังกะสีมุงหลังคาก็ยังอยู่ครบ ไม่เผยอ ไม่อ้า...ไม่หลุด!!
สิ่งที่ผมต้องทำ คือ นำข้าวของเปียกฝนออกตากแดด
บ้านเมืองวิกฤต เศรษฐกิจตกต่ำ แถมด้วยภัยธรรมชาติ คงเป็นเพราะคนชั่วครองเมือง....
เลวร้ายสุด ๆ แล้วครับ...
