Monday, December 28, 2015

คำขอบคุณจากคนเขียนบล็อก

จริง ๆ แล้วผมก็ไม่ค่อยรู้หรอกว่าที่ได้เขียนลงไว้ในบล็อกช่างเหอะและบล็อกท่องโลก (exploring the world) จะมีประโยชน์ต่อใครได้มากน้อยแค่ไหน?  ตัวผู้เขียนเองก็ลืมไปซะเป็นส่วนใหญ่แล้วว่าได้เขียนเรื่องอะไรไว้บ้าง! 



เมื่อเช้านี้ได้เห็นข้อความสั้น ๆ ปรากฏอยู่ ในขณะเขียนบล็อกด้วย wordpress  คุณ phiji บอกขอบคุณที่ผมแชร์ข้อมูล แจ้งด้วยว่ากำลังจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวเวียงภูคาในช่วงสิ้นปี ๒๕๑๕ อืมมมมม...คงเป็นช่วงนี้แล้วสินะที่คุณ phiji จะควบจักรยานยนต์ท่องเมืองลาว ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพและมีความสุขนะครับ...

ด้วยความอยากรู้ว่าได้เขียนอะไรไว้บ้างเกี่ยวกับ "เวียงภูคา" ผมจึงลอง google ดู โดยใช้คำว่า "ที่พักเวียงภูคา" ได้ผลมาดังนี้...


พบเรื่อง "ฝ่าลมหนาวแอ่วลาวเหนือ – หาที่พักในเวียงภูคา" (เขียนไว้ตั้งแต่วันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗) ผมคลิกเข้าไปดูก็เห็นรูปเตียงนอนและห้องน้ำตามที่ได้โพสต์ไว้....



มิได้เป็นที่พักสวยหรูเหมือนอย่างที่ได้เห็นในเว็บท่องเที่ยวส่วนใหญ่ ภาพที่นำลงอาจดูไม่น่าอภิรมย์นัก แต่เมื่อมีผู้เข้ามาดูแล้วทิ้ง comment ขอบคุณไว้ แสดงว่ายังพอมีนักท่องเที่ยวในรูปแบบประหยัดเข้ามาดูแล้วให้ความสนใจ อาจได้ประโยชน์จากข้อมูลของผม ทราบแค่นั้นก็ดีใจยิ่งแล้ว!  ผมไม่อยากได้ชื่อได้เสียงตลอดจนเงินจากการโฆษณา ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น...นอกจากการรับรู้ว่ามีผู้ได้ประโยชน์จากข้อมูลที่ลงไว้ มันเป็นกำลังใจที่จะทำให้ผมตั้งหน้าตั้งตาเขียนบล็อกต่อไป แม้ต่อไปจะไม่มีอะไรให้เขียน ผมก็จะออกไปแสวงหาข้อมูลดิบมาอีก และเขียน ๆๆ จนกว่าจะสิ้นแรงไป...ในวันใดก็วันหนึ่ง!

ขอขอบคุณนักเดินทางผู้เห็นประโยชน์ของบล็อกลุงน้ำชา!

Friday, December 25, 2015

ศูนย์สุขภาพชุมชนตำบลห้างฉัตร

Merry Christmas ครับเพื่อน ๆ ที่รักทุกท่าน!  
พระทรงบังเกิดโลกจงยินดี ชุลีน้อมรับพระเจ้าให้ทุกดวงใจเตรียมไว้คอยเฝ้า เชิญเราร้องเพลงเปล่งเสียงเชิญเราร้องเพลงเปล่งเสียง เชิญเรา เชิญเราร้องเพลงเปล่งเสียง

คิดถึงวันคริสต์มาสที่ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๐๘ เมื่อผมเล่นกีต้าร์ที่โรงเรียนมงฟอร์ต ร่วมกับเพื่อน ๆ ซึ่งไม่ได้เจอกันนานแล้ว!  ๕๐ ปีที่ผ่านไป...ช่างรวดเร็วเหลือเกิน!!


วันนี้ต้องไปหาหมอตามนัดอีกแล้ว! ทางโรงพยาบาลห้างฉัตรส่งตัวผมไปรักษาที่ "ศูนย์สุขภาพชุมชน" ตั้งแต่คราวที่แล้ว... 

ออกจากบ้านเวลาประมาณ ๘.๔๕ น. ผมปั่นจักรยานไปรับการตรวจรักษาแบบสบาย ๆ ไม่ต้องตื่นแต่ไก่โห่เพื่อไปเข้าคิว  บ้านห้างฉัตร (1) อยู่ห่างจากศูนย์สุขภาพชุมชน (2) แค่หนึ่งกิโลเมตรครึ่ง


ก่อนไปต้องสูบลมยางให้แข็งซะก่อน ก็ได้อาศัยสูบที่คุณบิมให้มานี่แหละ...


ขี่จักรยาน ๑๐ นาทีก็ถึงแล้วครับ... 



สมัยอยู่บ้านปงแสนทอง ผมต้องบึ่งมอเตอร์ไซค์ไปให้ถึง รพ.สต. บ้านแม่กืยก่อน ๗ โมง ที่นั่นมีคนไข้เกิอบร้อย แต่ที่นี่สบายมาก ผมขี่จักรยานไปถึงเวลา ๙ โมง...เห็นคุณลุง ๒ คนนั่งรออยู่ด้านหน้า


ส่วนด้านในมีคนไข้หญิงนั่งอยู่แค่ ๗ คน...


ชั่งน้ำหนักที่เครื่องชั่งได้ ๗๖ กิโลกรัม... ผมดีใจที่น้ำหนักตัวไม่เกิน ๘๐


แต่ที่ไม่น่าพอใจคือ ความดันฯ ที่ค่อนข้างสูงและชีพจรเต้นเร็ว คุณหมอบอกว่าผลเลือดที่ตรวจไว้ตั้งแต่ปีก่อนดูไม่สวย ท่านแนะนำให้กลับไปกินยา amlo ที่งดมาได้หลายเดือนแล้ว! ผมรับปากว่าจะทำตาม  จากที่ได้คุยกัน...ผมรู้สึกยินดีเมื่อทราบว่าคุณหมอก็เป็นคนหนึ่งที่ได้อ่านบล็อกลุงน้ำชา!

ผมได้รับยา Enalapril มากินต่ออีก ๒ เดือน ทั้งหมดใช้เวลาทั้งสิ้นแค่ครึ่งชั่วโมง ทำลายสถิติการไปหาหมอที่ใช้เวลาน้อยสุด!  ผมจูงจักรยานออกจากสำนักงานสาธารณสุขอำเภอห้างฉัตรเวลา ๙.๓๐ น. ไปหยุดถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก ๑ บาน...


ขอบคุณ "ศูนย์สุขภาพชุมชนตำบลห้างฉัตร" มาก ๆ ครับ!

Thursday, December 24, 2015

ติดรูปครบ ๙๙ บานแล้ว!


ครบหนึ่งปีเต็มที่ผมส่งภาพพิมพ์ผลงานของคุณเดชาจำนวน ๙๙ ภาพไปให้บริษัท TPN Frame ใส่กรอบให้...


บริษัท TPN Frame ใส่กรอบรูปภาพทั้งหมดให้อย่างประณึตงดงาม แถมยังคิดราคาไม่แพงอีกด้วย ผมได้รับสินค้าที่ใส่กล่องส่งมาให้ด้วยความพอใจยิ่ง 




รูปทุกบานป้องกันการกระทบกระแทกด้วยการใส่มุมแล้วหุ้มด้วยพลาสติกเป็นอย่างดี ส่งมาในกล่องขนาดใหญ่ ๒ กล่องที่ผมรับไว้ตั้งแต่เดือนปลายปีที่แล้ว แต่เรือเกลืออย่างผมกลับก็มิได้ลงมือติดรูปเหล่านั้นกับผนังร้านเปียโนสักที แค่นำรูปภาพออกมาดูไม่กี่บานแล้วตั้งกล่องทิ้งไว้ ปล่อยให้เวลาผ่านไปถึง ๑๒ เดือนเต็ม!


จนกระทั่งถึงวันที่เรือเกลือออกวิ่ง ผมเริ่มลงมือติดภาพ ๑๑ บานแรก...


ต่อมาคุณพ่อของน้องใบเฟิร์นกรุณานำนักศึกษาช่างจากมหาวิทยาลัยราชภัฏมาช่วยติดภาพให้อีก ๕๒ บาน...



เมื่อมีเวลา ผมก็ติดรูปเพิ่มอีก ตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องติดรูปทั้ง ๙๙ บานให้เสร็จก่อนสิ้นปีนี้ 


วันนี้ทำต่อโดยมิได้เจาะผนังใส่พุกแล้วฝังสกรูเหมือนกับนักศึกษา



ผมตีเส้นด้วยบักเต้า...


แล้วใช้ตะปูคอนกรีตตัวเล็กตอก เอาแบบง่าย ๆ เหมือนว่ากำลังติดภาพกับฝาผนังบ้านไม้...



ติดได้แถวละ ๙ บาน...


 สองแถวก็ ๑๘ บาน...


ติดหมดแล้ว...เหลือบานยาวอีกบานเดียว ผมนำไปติดไว้ด้านหลัง...


 แขวนไว้อย่างนั้นก่อน... ยังไม่ต้องแกะพลาสติกออก!


 ต้องรอให้ศิลปินเจ้าของผลงานมาจัดอีกทีว่าควรแขวนภาพไหนไว้ด้วยกัน!

Sunday, December 20, 2015

ยังไม่มีคำตอบ!

เงินบาทอ่อน!.. ตอนนี้ ๑ ยูเอสดอลล่าร์ ๓๖ บาทแล้วจ้า ใครไปเมืองนอกตอนนี้ก็ขาดทุน สิ้นปีนี้ผมจึงตัดใจไม่แบกเป้ไปไกล  แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน ผมอาจจะหลบไปพักผ่อนสมองที่ไหนสักแห่งเพื่อเก็บข้อมูลมาเขียนบล็อก โดยตั้งเป้าว่าที่นั้นจะต้องอยู่ไม่ไกล และไม่ต้องเดินทางด้วยรถยนต์หรือรถไฟที่มีผู้คนแออัดและเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ



การทำงานอยู่กับบ้านก็เป็นเรื่องที่ดี มีความสุขได้เช่นกัน วันนี้ผมยังบอกไม่ได้ว่าจะไปหรือไม่ แต่ก็อยากรายงานความคืบหน้างานปรับปรุงที่บ้านต่ออีกนิด...

เริ่มจากมุม Forrest Gump หลังจากย้ายไวโอลินออกไป ดูจะมีความเป็นเอกภาพมากขึ้น...


ผมย้ายภาพ ๔ คีตกวีจากข้างล่างขึ้นมาติดไว้ที่ชั้นลอย...



เวลาสอนเด็ก ๆ จะได้แทรกประวัติศาสตร์ดนตรีได้ด้วย...


ตรงมุม Bimbalo ก็ปรับแต่งอีกนิด อาจมืดไปหน่อยแต่ก็ดูดี


ในห้องเครื่องสายหรือห้องพักนักปั่นท่องโลก เสร็จจากการติดตั้งบานเกล็ดและมุ้งลวดแล้ว ผมย้ายไวโอลินและคันชักไปไว้ที่ผนัง...


ติดตั้ง AC outlet...


เดินไฟแสงสว่าง....


ย้ายรูปอาจารย์ศิลป์ พีระศรีมาไว้ในห้องนี้...


รูปภาพจากฝีมือคุณเดชายังเหลืออยู่แค่ ๒๐ บาน ผมขอรับรองอีกครั้งว่าจะต้องติดให้เสร็จก่อนสิ้นปีแน่นอน!


 ถ้าไม่ไปเที่ยว...นอกจากไม่เสียตังค์แล้ว ยังจะได้งานอีกไม่น้อย!

Sunday, December 13, 2015

ไปไหนดี?


ย่างเข้าหน้าหนาวอย่างเต็มตัว...อากาศที่ลำปางเริ่มหนาวเย็น!  ผมมีความสุขกับฤดูกาลเช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบรรยากาศรอบข้างที่มีแสงแดดอุ่น ๆ ท้องฟ้าสดใส และต้นไม้ใบหญ้าที่ชูใบเขียว...


แม้หน้าบ้านจะอุดมฝุ่น แต่หลังบ้านยังคงได้เห็นความสดสวยของทะเลสาบขามแดง (ชื่อตั้งเอง) workshop บนดาดฟ้ายังคงเป็นที่ ๆ ผมเพลิดเพลินกับงาน DIY ตามประสาช่างเหอะ....


บางครั้งก็อยากอยู่กับค้อนและใช้ชีวิตอยู่บนดาดฟ้าบ้านห้างฉัตร มากกว่าออกไปแบกเป้ตะลอนอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้!


ต้นโหระพาที่ปลูกไว้คงไม่อยากให้ผมจากไปนาน ๆ 


อย่างไรก็ตามผมยังคงคิดที่จะแบกเป้ไปที่ไหนสักแห่งในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากไปไกล ผมกำลังคิดว่าจะเปลี่ยนจาก travellin' light ไปเป็น trekking  หมายความว่า "เจ้าแรด" เป้คู่ใจใบเก่าจะได้เดินทางไปด้วยพร้อมกับถุงนอนและเต๊นท์


เป้ใบนี้อัดเสบียงได้เยอะ เหมาะสำหรับการเดินทางที่สมบุกสมบัน 


เหลือเวลาอีกแค่อาทิตย์กว่า ๆ ที่จะตัดสินใจว่าจะไปไหนดี?