ผัดกระเพราจาก lonely cook

ไม่มีคู่ชีวิตอยู่ด้วยผมต้องรับบทพ่อครัวมาเป็นเดือนแล้ว ตอนนี้กลับมาเป็นนักมังสวิรัติเต็มตัวอีกครั้ง...

เช้านี้ไปตลาดซื้อใบกระเพรามา ๒ มัด (๑๐) ถั่วฝักยาว ๒ มัด (๑๐ บาท) และเห็ดฟางอีก ๓๐ บาท ส่ว่นพริกขึ้นไปเก็บบนดาดฟ้าได้มาไม่มาก จากนั้นก็จัดเตรียมไว้...

 

 ชามนี้คือโปรตีนเกษตรที่ผมผัดเค็มหวานเอาไว้ก่อนหน้านั้น...

 

เห็ดฟาง...ผมไม่ค่อยได้กินบ่อย!  

จากนั้นก็ลงกระทะ... 

ได้ปริมาณไม่น้อย กินได้หลายวัน ผมไม่เคยเบื่อ!

มื้อนึงก็แค่เนี้ยเอง ผมกินพร้อมกับข้าวไรซ์เบอร์รี่และข้าวกล้อง ที่พ่อเลี้ยงบิมส่งให้มาเป็นของขวัญปีใหม่!

ผมอยู่ได้ครับ เพื่อน ๆ ไม่ต้องห่วง!

กลับมาแล้วครับ...

สวัสดีครับ...เพื่อน ๆ ที่รัก

ผมกลับมาเขียนบล็อกต่อได้แล้ว หลังจากเผชิญกับมรสุมร้ายมาเกือบสองเดือนเต็ม คงจะมีเพื่อนไม่กี่คนที่ทราบว่าช่วงเดือนธันวาคมต่อเนื่องมาถึงเดือนมกราคมนั้น ผมต้องประสบกับความตระหนกและทุกขเวทนาอย่างสาหัสสากรรจ์ เมื่อ "พี่จ๋า" คู่ชีวิตผู้อยู่ด้วยกันมานานถึง ๙ ปีได้เกิดอาการเส้นเลือดในสมองแตก แล้วขาอ่อนแรงล้มหัวฟาดหมดสติไป เมื่อเวลาประมาณ ๑ ทุ่มครึ่งของวันเสาร์ที่ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๙

โชคดีที่ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลลำปางทันเวลาจึงไม่ถึงกับเสียชีวิต หลังจากได้รับการเปิดกะโหลกผ่าตัดโดยนายแพทย์อตินาท ศรีรัตน์ ศัลยแพทย์สมองผู้มีชื่อเสียง พี่จ๋าต้องนอนไม่รู้สึกตัวอยู่ในห้องไอซียูของโรงพยาบาลลำปางนานถึง ๑ เดือนเต็ม...

เมื่อวันพุธที่ ๑๙ มกราคม ๒๕๖๐ ลูกหลานได้นำกลับไปอยู่ที่โรงพยาบาลประสาทเชียงใหม่ ทุกวันนี้แม้ว่าจะรู้สึกตัวและลืมตาได้แล้ว แต่ก็ยังคงนอนติดเตียง โดยมีท่อหลอดลม (Tracheostomy tube) อยู่ที่คอ และต้องให้อาหารทางสายยาง!

ผมกลับมาอยู่บ้านที่ห้างฉัตรแล้วครับ กำลังอยู่ในช่วงที่ต้องปรับตัวเพื่อให้สามารถอยู่ได้ตามลำพัง มันมิใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับชีวิตคนแก่สองคนที่เคยอยู่ด้วยกัน...กินด้วยกัน...ไปไหนก็ไปด้วยกัน!

บล็อกช่างเหอะเคยเขียนเกี่ยวกับบ้านห้างฉัตรตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่โดยไม่มีอะไรเลย สองคนตายายได้ช่วยกันปรับปรุงซ่อมสร้างมันขึ้นมาจนเกือบจะได้อยู่อย่างสบาย ๆ แล้ว แต่ก็มาเกิดเหตุร้ายเสียก่อน ยายต้องกลับไปอยู่เชียงใหม่!  วันนี้เหลือแต่ตาคนเดียวที่นั่งอยู่ตรงนี้...

ช่างเหอะต้องหันกลับไปหยิบเครื่องมือขึ้นมาทำงานเพื่อให้คลายทุกข์โศก เพื่อให้สามารถดำเนินชีวิตอยู่ต่อไปได้โดยไม่ทำร้ายตัวเอง

ถึงเวลาหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพและเขียนบล็อกต่อได้แล้วครับ...

โรคหลอดเลือดสมองโป่งพอง (Cerebral Aneurysm)

กว่าหนึ่งเดือนเต็มที่ต้องไปเยี่ยมพี่จ๋าซึ่งนอนรักษาตัวอยู่ที่หอผู้ป่วยหนักศัลยกรรมประสาท โรงพยาบาลลำปาง...ผมได้เห็นคนไข้ได้รับการผ่าตัดสมองที่นอนไม่รู้สึกตัว ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ให้อาหารทางสายยาง ฯลฯ รู้สึกหดหู่ใจเหลือเกิน!

ภาพจากอินเทอร์เน็ต

คนไข้ผ่าตัดสมองส่วนใหญ่ต่างจากคนไข้อื่น ๆ ก็คือ ก่อนหน้านั้นก็อยู่ดี ๆ มีชีวิตตามปกติสุข แค่เพียงชั่วข้ามคืนกลับต้องมาอยู่ในสภาพนอนหลับตาไม่รู้สึกตัว! หญิงคนหนึ่งบอกผมว่าคุณแม่กำลังกินข้าวอยู่ดี ๆ ก็ฟุบลงหมดสติ ชายอีกคนบอกว่าภรรยาวัย ๕๖ อยู่บ้านคนเดียวมีคนมาพบว่านอนสลบอยู่ที่พื้น พี่จ๋าก็เช่นกันเดินมาดี ๆ ขาซ้ายหมดแรงล้มหัวฟาดสิ้นสติ สาเหตุล้วนมาจากเส้นเลือดในสมองแตก ต้องได้รับการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด...

โรคหลอดเลือดสมองโป่งพอง (Cerebral Aneurysm) นับว่าเป็นโรคที่น่ากลัว คือสาเหตุหนึ่งของอาการเล้นเลือดแตกในสมอง นำมาซึ่งเหตุร้ายที่ไม่คาดคิด!

ผมได้แผ่นพับจากโรงพยาบาลลำปางมาอีกฉบับหนึ่ง ขออนุญาตสแกนและนำมาเก็บไว้ที่นี่ เพื่อเตือนใจเพื่อน ๆ ที่ต้องดูแลพ่อแม่และญาติผู้สูงอายุ...

 

 

 ศึกษาไว้หน่อยก็ดีเหมือนกันครับ หากเกิดเหตุจะรับมือได้อย่างมีสติ...

กายภาพบำบัดเบื้องต้นสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง

ผมได้รับแผ่นพับมาจากโรงพยาบาลลำปางเพื่อใช้เป็นแนวทางในการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่บ้าน เห็นว่ามีประโยชน์...จึงอยากนำมาลงไว้ในบล็อกช่างเหอะ

 

 

 

ขอบคุณโรงพยาบาลลำปางครับ...  

หนังสืออนุสรณ์ 50 ปี มงฟอร์ต 08

ได้รับพัสดุไปรษณีย์ มีอยู่ชิ้นหนึ่งซึ่งเขียนไว้ว่า "ระวังของแตก...ห้ามโยน" ชื่อผู้ส่งคือ "ผศ.ทพ. อรุโณทัย เทพหัสดิน ณ อยุธยา" ผมรู้สึกสงสัยจริง ๆ ว่าข้างในจะเป็นอะไร?

เปิดซองออกมาดูพบว่าเป็น "หนังสืออนุสรณ์ 50 ปี มงฟอร์ต 08" เล่มใหญ่ปกแข็ง พิมพ์ด้วยกระดาษอาร์ตอย่างดี หนา ๑๑๔ หน้า!  ผมรู้สึกดีใจมากที่ได้รับ...

 

นับว่าเป็นของขวัญมีค่าจากเพื่อน ๆ มงฟอร์ตปี ๐๘...

 

พิมพ์สี่สีอย่างดี คงใช้งบประมาณไม่น้อย (ผมไม่มีตังค์ก็เลยไม่ได้ช่วยค่าพิมพ์) ต้องขอบคุณผู้ที่ช่วยสนับสนุนการจัดพิมพ์ครั้งนี้...

ในหน้า ๑๐ คณะผู้จัดทำได้กล่าวถึงวัตถุประสงค์ในการจัดทำหนังสือเล่มนี้ว่า...

เนื่องจากนักเรียนมงฟอร์ต ซึ่งจบการศึกษาในระดับมัธยมศึกษา (เทียบเท่าชั้น ม.๔ ในสมัยปัจจุบัน) เมื่อปีการศึกษา ๒๕๐๘ มีความประสงค์จะจัดทำหนังสือเนื่องในโอกาสที่ทุกคนได้เคยเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้จนมีวาระครบ ๕๐ ปี ทั้งนี้เพื่อบันทึกความทรงจำของแต่ละคน ซึ่งเคยใช้ชีวิตในวัยเยาว์ ณ สถานศึกษาแห่งนี้ ในหนังสือส่วนมากจึงประกอบด้วยรูปภาพของโรงเรียน นักเรียนรุ่นเดียวกัน และกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้ทำร่วมกัน ซึ่งรูปภาพเหล่านี้จะมีคุณค่ามากสำหรับชาวมงฟอร์ตรุ่น ๐๘ ทุกคน เพื่อเก็บไว้เป็นอนุสรณ์ และเป็นการเก็บรวบรวมข้อมูลให้ทันสมัยขึ้นจากเดิม...

ภาพแต่ละภาพนั้นมีค่าจริง ๆ ครับ ทำให้ระลึกถึงความหลังได้เป็นอย่างดี!  ต้องขอชื่นชมความคิดสร้างสรรค์ของคณะผู้จัดทำ

ช่างคิดจริง ๆ ที่อุตส่าห์หาภาพเด็กนักเรียนเมื่อปี ๒๕๐๘ มาพิมพ์คู่ไว้กับภาพปัจจุบันตอนแก่แล้ว...

 

 

 เห็นรูปเพื่อน ๆ แล้วคิดถึงจังเลย ต้องขออภัยที่ผมทำตัวห่างเหินมานาน!

ของขวัญปีใหม่จากคุณบิม...

เมื่อวานนี้เล่าเรื่องของขวัญปีใหม่ ผมบอกว่าคุณนิ้งได้ส่ง muesli ซึ่งเป็นของโปรดมาให้ด้วย!

เว็บ women.sanook.com กล่าวว่า "มูสลี่ประกอบด้วยเมล็ดพืชเพื่อสุขภาพหลายอย่าง เช่น ถั่วงา เมล็ดทานตะวัน เมล็ดฟักทอง และข้าวโอ๊ตที่ยังไม่ได้แปรรูป ผสมกับผลไม้แห้งเช่น องุ่น ลูกพรุน ใช้ทานกับนมหรือโยเกิร์ต..."

เป็นอาหารเช้าครับ ปกติแล้วผมจะเพิ่มข้าวโอ๊ตอีกเท่าตัว...ผสมเก็บไว้ในกระป๋อง

กินกับแลคตาซอยทุกเช้า...อร่อยมากครับ!

เป็นประจำทุกปี คุณบิมก็จะส่งของขวัญมาให้จากเชียงใหม่! ปีนี้มีข้าวไรซ์เบอรี่ ข้าวกล้อง และถั่ว ซึ่งเป็นผลิตผลจากตลาดเกษตรกร (ทุกสิ่งปลอดภัย) ส่งมาให้พร้อมกับปฏิทินจีนเล่มใหญ่และการ์ดอวยพร! 

 

แต่ละอย่างล้วนดีต่อสุขภาพคนแก่ ขอบคุณมากครับ!

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๐

 
ผมได้รับการ์ดอวยพรปีใหม่ ๒๕๖๐ พร้อมด้วย Muesli อีก ๑ ถุงใหญ่จากคุณนิ้งด้วยความยินดียิ่ง....

 

คุณนิ้งเขียนว่า "เนื่องในวันขึ้นปีใหม่ ๒๕๖๐ นี้ ขอให้คุณลุงวิชัยมีความสุข และมีสุขภาพแข็งแรงทั้งกายใจตลอดไป..."  ก็ต้องขอขอบคุณ และขอให้พรประเสริฐนี้จงประสบแด่ของคุณนิ้งและครอบครัวด้วยเช่นกัน

 

ผมขอส่งความสุขเนื่องในเทศกาลปีใหม่ ๒๕๖๐ มายังเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยนะครับ...