วันนี้ขอเขียนถึงนักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่ที่ชื่อว่า "นิตเทพ นราธิป" อีกสักหน่อย...
วันที่ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๔ ผมได้รับเมลจากคุณ Nvarat Poolswasdi เขียนว่า...
"...ผมเคยได้ยินเรื่องราวนี้มาจากเพื่อนผู้หนึ่งสมัยเรียนที่เกษตรแม่โจ้ เพื่อนผมเป็นหลานของนักผจญภัยท่านนี้ ผมพยายามติดตามหาหนังสือเล่มนี้ แต่ก็ผิดหวัง ไม่ทราบว่า"ลุงน้ำชา"ยังมีหนังสือฉบับเต็มอยู่ไหมครับ ผมอยากอ่านเรื่องราว และคิดจะเดินตามรอยประวัติศาสตร์เช่นคุณนิตเทพ นราธิป ผมพำนักอยู่ในคาลิฟอเนียร์เช่นกันครับ อยู่มาสามสิบสี่ปีเต็มแล้วครับ"
โชคดีผมมีหนังสือ "ข้ามน้ำสามทวีป" ของคุณนิตเทพ นราธิป อยู่พอดี จึงได้สแกนและทำเป็น PDF ให้กับผู้ที่ขอมา โดยเมื่อวันที่ ๒๙ มกราคม ๒๕๕๕ ผมโพสต์ใน wordpress ว่า...
"...ในที่สุดผมก็ทำได้สำเร็จก่อนสิ้นเดือนตามที่ตั้งใจไว้ วันนี้หนังสือ “ข้ามน้ำสามทวีป” ได้ถูกนำขึ้นเว็บให้เพื่อน ๆ ได้อ่านจนจบเล่มแล้ว มีด้วยกัน ๒๔๗ หน้า ท่านที่อ่านถึงหน้า ๑๕๐ ก็คลิกอ่านต่อได้ ที่นี่ เลย หรือเพื่อสะดวกในการอ่าน ผมได้แปลงให้เป็น PDF เรียบร้อยแล้วครับ สามารถคลิกดาวน์โหลดไฟล์ pdf หนังสือ “ข้ามน้ำสามทวีป” (ขนาด 26 MB) ได้ ที่นี่"
คุณ Nvarat ได้ comment กลับมาว่า…
ผู้เขียนข้ามน้ำสามทวีปนั้นเป็นน้าชายของเพื่อนผมเองครับ ท่านล่วงลับไปเมื่อกลางปี 2010 นี้เอง เหลือแต่เรื่องราวที่ลุงน้ำชาได้ถ่ายทอดให้ผมได้ติดตาม….
ทราบเช่นนั้น ผมโพสต์ต่อว่า...
ผมขอกราบคารวะต่อดวงวิญญาณของนักผจญภัยผู้กล้าหาญ ถ้าการนำ “ข้ามน้ำสามทวีป” ขึ้นเว็บให้ผู้สนใจได้อ่านครั้งนี้จัดว่าเป็นประโยชน์ ผมใคร่อุทิศความดีทั้งหมดให้กับผู้เขียน คุณนิตเทพ นราธืป คนไทยคนแรกที่ได้สร้างประวัติศาสตร์การผจญภัยอันยิ่งใหญ่ด้วยการขับรถลุยเดี่ยวจากอเมริกามายังเมืองไทยเมื่อ ๔๔ ปีที่แล้ว…
“ข้ามน้ำสามทวีป” คือตำนานการเดินทางอันยิ่งใหญ่ ผมโชคดีจริง ๆ ที่ได้รับรู้เรื่องราว!
พอดีเมื่อเร็ว ๆ นี้ (๑๗ มิถุนายน ๖๑) คุณเตชธร รัตนกุลโกสิน ส่งข้อความมาว่า...
ผมสนใจอยากอ่าน ข้ามน้ำสามทวีป ที่ลุงน้ำชาสแกนไว้น่ะครับ พอดีหาที่ดาวโหลดไม่เจอ ไม่ทราบว่าลุงน้ำชามีเก็บไว้ไหม...
รู้สึกดีใจเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ได้ทำไว้เมื่อหลายปีก่อนอย่างน้อยก็ก่อเกิดประโยชน์ต่อสังคม แม้จะเป็นแค่งานเอกสารเล็กน้อยสำหรับกลุ่มผู้รักการอ่านการผจญภัยเพียงไม่กี่คน ผมพยายามหา PDF ที่ทำไว้เพื่อส่งให้คุณเตชธร แต่ไม่เจอ จึงต้องค่อย ๆ นำไฟล์ภาพแต่ละหน้ามาลงไว้ในบล็อกช่างเหอะ ตั้งใจว่าจะค่อย ๆ ทะยอยลงทีละประมาณ ๒๐ หน้า ดังต่อไปนี้...
No comments:
Post a Comment