back to nature

เคยปั่นจักรยานไปถึงวัดหนองบัว ตำบลช่อแล อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่...ผมเขียนลงบล็อกท่องโลกด้วยความตั้งใจที่จะแนะนำและโพสต์ภาพของวัดวาอารามที่ได้พบเห็น

ในการโพสต์ของผมบางครั้งก็อาจมีรูปของอาคารสถานที่ซึ่งค่อนข้างหรูหราและห่างไกลจากความจริงที่ว่าเป็นศาสนสมบัติหรือเสนาสะนะของภิกษุผู้ใฝ่ธรรมและความเรียบง่ายของชีวิต บางครั้งผมอาจจะสอดแทรกความคิดเห็นของตนเองลงไปซึ่งอาจทำให้ศรัทธาญาติโยมบางท่านไม่พอใจ อย่างเช่นการไม่เห็นด้วยกับอาศรมที่ดีเกินไป มากด้วยเครื่องอำนวยความสะดวก และก่อความสุขมากเกินไปในชีวิตสงฆ์

หรืออย่างซุ้มประตูโขงอลังการงานสร้างผมก็ไม่เห็นด้วย...

ไม่กี่วันมานี้ได้รับ comment ที่แสดงถึงความเดือดดาลและไม่พอใจกับสิ่งที่ผมโพสต์  (ลบออกไปหมดแล้ว ไม่อยากให้เปื้อนเปรอะเบล็อกของผม) ทำให้ผมต้องกลับมานั่งคิด พอดีกับได้ข่าวเรื่องพระมหาในเมืองกรุงสอดแทรกเข้ามาอีก ไม่รู้ว่าจะจริงเท็จแค่ไหน...แต่ใจผมก็แบกรับความเบื่อหน่ายเข้าเต็ม ๆ

เพื่อน ๆ คิดเหมือนผมมั้ยว่ากุฏิที่สร้างไว้ดีเกินไปนั้นไม่ส่งเสริมให้ผู้อยู่อาศัยได้เข้าถึงธรรมได้อย่างแน่นอน...

ผมขึ้นไปนั่งดื่มน้ำชาอยู่บนดาดฟ้า มองดูวัวและนกที่อยู่ใกล้หนองน้ำหลังบ้าน เห็นนกเอี้ยงเลี้ยงวัวเฒ่า เห็นนกยางเติมแต้มสีขาวลงบนฉากสีเขียว

 

ได้เห็นความงามของธรรมชาติ ชีวิตสัตว์ต่างชนิดที่อยู่ด้วยกันได้ ผมนั่งอยู่ท่ามกลางแสงแดดอุ่น สัมผัสกระแสลมเย็นบางเบา เริ่มคิดว่า...จริง ๆ แล้วตรงนี้น่าจะเป็นสวรรค์บนดินของผมมากกว่า

ไม่อยากเห็นวัดหรูมีประตูสวิงติดกระจกหนาสีชาอยู่หน้ากุฏิอีกแล้วครับท่าน! ตั้งแต่นี้ไป...การเขียนบล็อกของผมคงต้องเปลี่ยนแนวไปทางธรรมชาติมากกว่า

corn lover

Toothless with corn ภาพถ่ายโดย Joan Mcmanus - ขอขอบคุณ

วันนี้ก่อนลงไปทำงานต่อข้างล่าง ผมขอพูดเรื่องข้าวโพด (คำเมืองเรียกว่า "ข้าวสาลี") อีกหน่อย...

หลายปีมาแล้ว... ผมปั่นเจ้า Coyote (จักรยานพับล้อ ๑๖ นิ้วคันแรกที่ซื้อต่อมาจากครูหนิงในราคา ๒,๐๐๐ บาท) ไปน้ำตกแม่พูล ผ่าน "ม่อนจำศีล" ซึ่งเคยเป็นที่ที่บำเพ็ญศีลภาวนาของเจ้าฟ้าฮ่ามกุมาร เจ้าผู้ครองเมืองลับแลองค์แรก เมื่อปี พ.ศ. ๑๕๑๓ และเป็นที่ตั้งพลับพลารับเสด็จ ร.๕  ในวันที่ ๒๔ ตุลาคม ๒๔๔๔ 

 

ตรงเชิงบันไดขึ้นเขา มีโต๊ะขายผักและผลไม้อยู่ริมทางริมทาง...

 ผมเขียนว่า "ข้าวโพดหวาน น่ากินจัง  (๓ ฝัก ๒๐ บาท)  ต้องซื้อไว้เป็นอาหารกลางวัน"

เป็นการย้ำอีกทีว่าตาแก่เมืองรถม้านั้นชอบข้าวโพดจริง ๆ อย่างเช่นวันนี้ไม่ได้หุงข้าว (ข้าวสารไม่ได้หมด แต่ขี้เกียจหุงอ่ะ) อาหารกลางวันผมกินข้าวโพดแทน

 

ใช้ข้าวโพดที่ซื้อมาวันก่อน ๔ ฝักใหญ่ (๓๐ บาท)

 

เชื่อว่าเค้าคงไม่ฉีดพ่นยาฆ่าแมลงเข้าไปถึงข้างใน เล่นกันแบบสด ๆ ผมหักครึ่ง ไม่ล้าง ไม่ต้องต้ม ไม่ต้องใส่น้ำเกลือ โยนใส่เครื่องไมโครเวฟ เปิดไฟแรงแค่ ๑-๒ นาทีแล้วหยิบออกมาร้อน ๆ อย่างที่เห็น...

ไม่เปียกแฉะ แทะกินได้เลย หอมหวาน เคี้ยวไม่ติดฟัน...มันหนึบ

อาหารเท่าที่เห็นก็พอครับ ผมรู้สึกอิ่มเต็มที่ถ้าซดต่อด้วยชาดี ๆ จากไอร์แลนด์หรือมาเลเซีย!

บันทึกจากใจจริงของ porn lover เอ้ย...ไม่ช่าย corn lover จ้า 

The answer is blowin' in the wind!

หากโลกนี้ไร้ซึ่งสงครามและภัยพิบัติแล้ว... ถามว่าชีวิตของผู้คนจะเป็นเช่นไร?

 

นักข่าวคงไม่ต้องเสี่ยงภัยไปบันทึกภาพผลของสงครามมานำเสนอ

ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

 

ภาพบรรดาสรรพสัตว์ที่ต้องทนทุกข์ก็จะมิได้ปรากฏให้เห็น

ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

 

ภาพข่าวจากอินเทอร์เน็ต - ขอขอบคุณ

ทั่วทุกแห่งคงมีแต่สันติสุข ผู้คนสามารถเดินทางไปที่ไหนก็ได้ แล้วเก็บภาพดี ๆ เช่นนี้มาแบ่งปัน...

ภาพ capture จากวารสาร Our Canada ฉบับเดือนกุมภาพันธ์-มีนาคม ๒๕๖๖

พวกบ้าอำนาจและเห็นแก่ตัวเท่านั้นที่เป็นตัวขัดขวางและทำลายความสุขของปวงชน...

ภาพจาก Card's of the day- ขอขอบคุณ

หลายคนยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร ดวงตาซ่อนเร้นอยู่ในหัวโขนคงไม่ทำให้เขาเห็นความงามของรูปภาพเช่นนี้...

ภาพ capture จากวารสาร Our Canada ฉบับเดือนกุมภาพันธ์-มีนาคม ๒๕๖๖ 

 

เมนูกับพลอยลี้ภัยไปแคนาดาแล้ว อยากถามว่าถ่ายรูปภาพปลอดเผด็จการมาให้ดูบ้างได้มั้ย?

ภาพจาก thairath online -ขอขอบคุณ

The answer, my friend, is blowin' in the wind!

ถูกแต่ดี...มีประโยชน์

ไปปั่นจักรยานที่ไหน สายตาตาลุงแก่มักมองหาข้าวโพดที่แม่ค้านำมาขายตามข้างทางอยู่เสมอ เป็นของถูกที่ข่วยให้อิ่มท้องและเสริมพลังได้มากทีเดียว

วันนี้ไปตลาดสดบ้านปันง้าว ผมซื้อมา ๔ ฝักใหญ่ ราคา ๓๐ บาท ต้องเอามาต้มเอง...

 

 

ต้มง่าย...ไม่นานก็ได้กิน หรือหักครึ่งใส่ไมโครเวฟก็เอามาแทะได้จ้า

 

 

ผมชอบซื้อไข่เป็ดมากกว่าไข่ไก่ ๑๐ ฟอง ๕๐ บาท ดีกว่าไข่ไก่เครียดของเจ้าสัวที่เลี้ยงในกรงแล้วโด๊ปด้วยสารเร่ง อย่างไข่เป็ดที่มีรอยโคลนดินยังติดอยู่ แสดงว่าเป็นเป็ดเลึ้ยงตามธรรมชาติของชาวบ้านผู้เก็บไว้เหลือกินก็นำมาขาย เป็นไข่จากเป็ดอารมณ์ดี ไม่ต้องใช้สารเคมีเพิ่มสีให้ไข่แดง...

 

ลูกใหญ่กว่าไข่ไก่ แค่สองฟอง ๑๐ บาทก็พอผัดกับมะเขือเทศแลต้นหอม จานนี้รวมค่าแก๊สค่าน้ำมันแล้วไม่เกินซาวบาท กินได้สองคน

 

 

เนี่ยยิ่งถูกใหญ่ ผัดผักกวางตุ้งควันโขมง ถ้วยนี้มื้อเดียว...กินไม่หมด 

เว็บ medthai.com กล่าวถึงประโยชน์ของผักกวางตุ้งว่า...

ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้กับร่างกาย ช่วยบำรุงและรักษาสายตา เสริมสร้างกระดูกและฟันให้แข็งแรง ช่วยป้องกันโรคกระดูกพรุน ลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งและโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ

ซื้อมามัดเดียว ๑๐ บาท ถามแม่ค้าว่า "บ่ามียาฆ่าแมลงน้อ?" แม่ค้าตอบว่า "บ่าหมี...ปลูกกิ๋๋นเอง เหลือก่อเอามาขาย"  ผมเอามาผัดโดยไม่ใส่ผงชูรส เติมแค่ซอสฝาเขียวกับน้ำปลา ก็อร่อยแย้ว!  

คงไม่อร่อยเหมือนลุงหยางผัด... 

ภาพจาก facebook ลุงหยาง - ขอขอบคุณ

 แต่มันก็ทำให้ผมกับพี่ชายอยู่ได้ ด้วยค่าอาหารมื่อละไม่กี่บาท!

ปั่นรถถึบไปกาดบ้านปันง้าว

๑๖ มกราคม ๒๕๖๖... เช้านี้ผมปั่นเจ้า Bruiser ไปตลาดสดบ้านปันง้าว

ถ่ายภาพอาคารร้านเปียโนไว้หน่อย ไม่ค่อยมีโอกาสอยู่ในตำแหน่งที่มองเห็นได้ไกล ๆ อย่างนี้ อยากบอกอีกครั้งว่าหากเกิดภัยพิบัติ เพื่อน ๆ ผู้อยู่ทางใต้ที่ต้องอพยพหลบหนี ที่นี่ยังต้อนรับเสมอนะครับ จงอยู่กันไปหากวิบัติภัยยังไม่เอื้อมมือมาถึงบ้านห้างฉัตร...

ระหว่างทางหยุดถ่ายภาพทักทายพระอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นขึ้นมา...

ยังไม่เปลี่ยนทิศเปลี่ยนทาง... แสดงว่า pole shift ยังไม่มา

 

 

กลับจากตลาดแล้วจ้า... 

 เดี๋ยวลุงน้ำชาจะเล่าให้ฟังว่าซื้ออะไรมาบ้าง!

บ้านบะหินหลวง อ.ขุนยวม จ.แม่ฮ่องสอน

ภาพจาก facebook ลุงหยาง -ขอขอบคุณ

ชายใบหน้าอิ่มบุญที่เห็นในภาพคือ "ลุงหยาง" เขาเดินทางไปกลับกว่า ๒๐๐ กิโลเมตรไปทำอาหารเลี้ยงเด็กที่โรงเรียนบ้านบะหินหลวง ตำบลเมืองปอน อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน...

ภาพจาก facebook ลุงหยาง - ขอขอบคุณ

 

 

 

 

ภาพจาก facebook ลุงหยาง -ขอขอบคุณ

 

รู้สึกดีใจและภูมิใจที่มีเพื่อนอย่างลุงหยาง ไม่ได้เห็นตัวเป็น ๆ นานเกือบ ๖ ทศวรรษ...ผมตั้งใจไว้ใน bucket list ว่าก่อนตายขอได้พบเพื่อนผู้ใจดีสักครั้ง นอกจากนั้นก็อยากไปเห็นเด็ก ๆ ที่บ้านบะหินหลวงด้วย...

 

ภาพจาก google maps - ขอขบคุณ

เบื่อที่จะเห็นตำหนักเทพหรือสิ่งก่อสร้างอื่นใดที่ไม่จำเป็น ผมอยากเห็นชีวิตที่เรียบง่ายมากกว่า

 

หมาขนคำ (สุนัขสีทอง) ผมไม่อยากเห็น!

 

 

ภิกษุที่ตำหนักเทพก็ไม่อยากเห็น...

 

 

แต่หลวงตาที่บ้านบะหินหลวงผมอยากเจอ...

ภาพจาก google maps - ขอขอคุณ

ขออาศัยนอนที่คริสตจักรบ้านบะหินหลวงก็คงได้!

ภาพจาก google maps - ขอขอบคุณ

 ยินดีเน้อปึ้ง...หื้อเบอร์โทรไว้ ซักวันคงได้ปะกั๋น!