ตลอดเส้นทางที่ได้เดินทางท่องโลก มีสถานที่หนึ่งซึ่งผมมักเข้าใกล้และถ่ายภาพเก็บไว้ นั่นคือ "โรงเรียนของเด็ก ๆ"

ไม่ว่าจะเป็นลาว ไทย เขมร พม่า หรือ เวียดนาม เป็นต้องได้แวะเห็นความน่ารักของเด็กน้อย...

เด็กนักเรียนไม่กลัวตาแก่กับกล้องถ่ายรูป เดินเข้ามาใกล้ให้ได้ลั่นชัตเตอร์...

ในสยามเมืองยิ้มก็เช่นกัน วันที่ปั่นจักรยานผ่านบ้านวังแดง ผมก็จอดรถแวะดูโรงเรียนบ้านวังแดงหมู่สองสามัคคี แต่เป็นวันหยุดจึงไม่มีเด็กนักเรียนแม้แต่คนเดียว
เก็บภาพได้แค่อาคารสถานที่ (2) ไม่มีผู้คนอยู่ให้ได้แจกยิ้มเลย...
ซูมผ่านสนามหญ้า (3) ไปไกลถึงโน่น...
ไปต่อดีฝ่า...
No comments:
Post a Comment