ผมอยู่ได้ครับ (อีกแย้ว)

เช้าวันศุกร์ที่ ๓๑ มีนาคม ๒๕๖๖... วันสุดท้ายของเดือนมีนาคม ก่อนที่กาลเวลาจะต้องเดินข้ามไปอีกยาวไกล ซึ่งไม่รู้ว่าอีกกี่รอบปี? ผมจะได้เห็นวันที่ ๓๑ มีนาคมเป็นครั้งสุดท้ายจริง ๆ

 

วันก่อนลงรถไฟที่สถานีห้างฉัตรแล้วปั่นเจ้าแชมป์กลับบ้าน สิ้นสุด "FB Trip ไปวัดศรีดอนไชย" อย่างไร้ข้อติฉินนินทา จักรยานทำงานดีไม่มียางรั่ว เจ้าหน้าที่การรถไฟก็ไม่ใส่ใจขนาดที่ใหญ่เกินกำหนด เป็นคำตอบว่าน่าจะก้าวขี้นไปอีกขั้นตอนที่จะต้องเดินทางไกลแลไต่เขาเพิ่มขึ้น ผจญภัยมากกว่าเดิม ทริปต่อไปรออยู่ข้างหน้าแล้วครับ!  ผมตั้งชื่อทริปว่า "FB Trip - ภูพญาพ่อ"

เว็บ uttaradit.bethailand กล่าวว่า...

ภูพญาพ่อ อยู่ที่ตำบลนางพญาในเขตอุทยานแห่งชาติลำน้ำน่าน เป็นจุดสูงสุดบนเส้นทางสายเชิงทอง-กิ่วเคียน สูง 1,350 เมตร จากระดับน้ำทะเล และยังเป็นยอดเขาสูงสุดที่แบ่งเขตแดนระหว่างแพร่กับอุตรดิตถ์ บนภูพญาพ่อ ซึ่งเป็นที่เคารพของชาวบ้านในท้องถิ่น บริเวณนี้เป็นจุดชมทิวทัศน์ ที่มองเห็นเขาและผืนป่ากว้างไกลไปจนสุดสายตาที่อ่างเก็บน้ำเขื่อนสิริกิติ์ เส้นทางช่วงต่อไปถนนจะไต่ระดับลงจากเขาจนไปสิ้นสุดที่อำเภอท่าปลา และสามารถเดินทางต่อไปถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติได้

ผมตั้งใจจะพาเจ้าแชมป์นั่งรถไฟท้องถิ่นขบวน 408 จากสถานีห้างฉัตรไปลงสถานีท่าปลา แล้วปั่นจักรยานไต่เขาสูงขึ้นไปพักแรมบนภูพญาพ่อซึ่งสูง ๑,๓๕๐ เมตรจากระดับน้ำทะเล... ยังก่อน ผมต้องรอให้เข้าเดือนเมษาฯ (ช่วงเวลาที่มีแนวโน้มว่าภัยพิบัติจะเป็นทวีคูณ!)

ภาพจาก welovetogo.com - ขอขอบคุณ

เช้าวันนี้ ขอปั่นจักรยาน (Bruiser) ไปตลาดบ้านปันง้าวเพื่อซื้อเสบียงก่อน ผมกลับมาบ้านพร้อมของกินมากมายหลายอย่าง อยากจะย้ำคำเดิมว่า "อยู่ได้" เพราะอาหารธรรมชาติจากชาวบ้านราคายังถูกอยู่เหมือนเดิม กล้วยน้ำว้า ๓ หวี ๒๐ บาท...

ข้าวโพดต้ม มัดละ ๑๕ บาท แม่ค้าใจดีคิดแค่ ๑๐ บาท...

ที่ยังไม่ต้ม ฝักใหญ่ ๆ สามฝัก ๒๐ บาท

 

ข้าวหลามกระบอกจิ๋ว ๔ กระบอก ๒๐ บาท

แกงขึ้เหล็กกับน้ำพริกกะปิ ถุงละ ๒๐ บาท... 

 น้ำเต้าหู้ หวานน้อย-ไม่ผสมแป้ง ๕ ถุง ๒๐ บาท...

ปลาที่ไม่มีก้าง คือปาท่องโก๋ (เจ้านี้ไม่ใส่แอมโมเนีย น้ำมันทอดไม่ดำ) ตัวละ ๑ บาท ซื้อมา ๑๐ บาทก็พอ แบ่งกับพี่ชายกินคนละครึ่ง เพื่อให้หายอยากแลระลึกถึงความหลังครั้งยังเป็นเด็กเสริฟกาแฟ

 ไม่ต้องกินหรูหรืออยู่ดี ไม่ต้องมีของแพง ผมก็อยู่ได้ครับ (อีกแย้ว)