ADVICE - เคลมสินค้า

เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2567 ผมเขียนบอกเพื่อน ๆ เรื่อง "ซ่อมคอมพิวเตอร์ - แรมเสีย" 

หลังจากถอดแรมตัวที่เสียออก คอมพิวเตอร์ก็กลับมาทำงานตามปกติ มันเป็นแรม DDR4 (2400) 8 GB ซึ่งสั่งซื้อจากบริษัท ADVICE เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2562 

ทีแรกดูระยะเวลาที่ใช้งานมา 5 ปีแล้ว...ผมสิ้นหวังที่จะส่งเคลม ทนใช้คอมพิวเตอร์ที่มีแรมตัวเดียว (8GB) มาได้หนึ่งเดือนเต็ม ไม่รู้อะไรมาดลใจทำให้ผมเข้าไปเช็คประกันที่เว็บของ ADVICE

พบว่าแรมตัวนี้ประกันแบบ lifetime (9900 วัน) ยังเหลือวันรับประกันอีกกว่า 8 พันวัน!!  โห...ดีใจที่ซื้ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์มือหนึ่งจากบริษัท ADVICE มาใช้ ผมกรอกใบประกันทางออนไลน์ด้วยความตื่นเต้น ง่ายมากครับ...ได้รับเลขใบรับเคลมมาอย่างรวดเร็ว!!

สามารถสั่งพิมพ์ใบปะหน้าเพื่อส่งสินค้ากลับคืนบริษัทด้วย สะดวกสุด ๆ ผมนำแรมตัวที่ส่งเคลมห่อหุ้มบรรจุกล่องอย่างดีแล้วนำไปส่งที่ขนส่ง Flash หลังจากส่งสินค้าไม่กี่วันผมก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งจากบริษัทบอกว่าจะดำเนินการส่งเคลมให้ คาดว่าจะใช้เวลาไม่เกิน 2 สัปดาห์ 

วันนึงเห็นกล่องพัสดุนำมาส่งไว้ให้ที่หน้าบ้าน ตอนแรกก็รู้แปลกใจแต่พอเห็นว่าเป็นพัสดุส่งมาจากบริษัท ADVICE ผมดีใจจนเนื้อเต้น!! แกะออกมาดูแล้วพบแรมตัวใหม่ซึ่งส่งมาให้เมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2567

รีบนำแรมที่ได้มาใส่ในคอมพิวเตอร์ พอเปิดปั๊บก็ติดปุ๊บ มันกลับมาทำงานปกติด้วยหน่วยความจำ 16 GB เช่นเดิม...

ขอขอบคุณสำหรับบริการที่ดีเยี่ยมของ บริษัท ADVICE

เห็ดสวรรค์แดดเดียว

แต่ก่อน...ผมเคยขึ้นมานั่งจิบกาแฟอยู่บนดาดฟ้าบ้านห้างฉัตรได้อย่างสบายใจ

 

ยามท้องฟ้าสดใส...ค่า AQI อยู่ในระดับไม่เป็นพิษเป็นภัย มองออกไปก็จะเห็นดอยขุนตาน

 

ผมรู้ดีว่า ย.4 นั้นอยู่ไม่ไกล! อยากไปเมื่อไหร่ก็พาเจ้า Banian ขึ้นรถไฟไปเที่ยวได้

 

น่าเสียดายที่ช่วงหมอกควันปกคลุมหนัก...ภาพดอยขุนตานหายไป (แถมด้วยการเผาใหม้บนพื้นที่ข้างล่าง)

หลังจากฝนเทลงมาเล็กน้อย...วันนี้พอเห็นภาพดอยขุนตานได้บ้างแล้ว  

แต่ค่า AQI เมืองลำปางก็ยังอยู่ในระดับที่ไม่ดีต่อสุขภาพ...

วันก่อนไปตลาดบ้านปันง้าว ซื้อเห็ดนางฟ้ามา 4 กอง (40 บาท) ผมเอามาฉีกเป็นเส้น ๆ ใส่จานแล้วนำไปตากแดดบนดาดฟ้า (แค่แดดเดียวก็แห้งแล้ว!) ผมแบ่งส่วนหนึ่งมาทำเห็ดสวรรค์แดดเดียว โดยหมักกับน้ำมันงา น้ำปลา ลูกผักชีตำพอแตก และน้ำตาล ได้ที่แล้วก็นำไปคั่วในกระทะ เป็นอาหารมังสวิรัติที่ทำง่าย ๆ เอาไว้กินกับข้าวต้มหรือข้าวสวยร้อน ๆ

ลงทุนไม่เกิน 25 บาทครับ!...

หลบอากาศร้อน...ทำขนม

ทั้งร้อน...ทั้งหายใจฝืด!!  มันคือความรู้สึกที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่เช้าจรดเย็น!

 

อำเภอห้างฉัตรไม่ยอมน้อยหน้าใครด้วยค่า AQI 170 และอุณหภูมิสูงสุด 44 ํC !

ร้อนขนาดว่าพอโผล่พ้นประตูหน้าบ้าน...คิดว่าข้างนอกนั่นคือทะเลทราย! ผมไม่อยากออกจากโอเอซิสบ้านร้านเปียโนแห่งนี้เลย...

บอกสหัสเดชว่า...อากาศร้อนแค่นี้ยังน้อยกว่าบนเส้นทางจาก Perth ไป Albany นะ

ภาพจาก Google Street Views - ขอขอบคุณ

เจ้ายักษ์ขาวบอกว่า "อาจพอไหว...ถ้าได้ไปจริง ๆ"  เป็นสิ่งที่ต้องพิสูจน์...เมื่อวันนั้นมาถึง ตอนนี้ก็เก็บตัวอยู่ในบ้านก่อนละกัน!

แดดดี ๆ อย่างนี้ ตาแก่บ้านห้างฉัตรขอเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส ซื้อกล้วยมา 20 บาท แบ่งเอาสี่ในห้าส่วนออกตาก แค่ 4 วัน (4 แดด) ก็ใช้ได้เลย ไม่ต้องรอนาน!

กล้วยส่วนที่เหลือผมเก็บไว้จนดำ ดูสิครับว่าอากาศมันร้อนขนาดไหน? อยู่ในบ้านยังแห้งถึงขนาดนี้!!!

เพื่อมิให้เสียของ... ผมนำกล้วยที่เห็นมาทำขนมปังข้าวโอ้ต โดยเริ่มจากการปั่นข้าวโอ้ต 1 ถ้วยตวงใส่ชามผสม

 

แกะเปลือกกล้วย หั่นแล้วใส่ลงใน blender รวมกับแอปเปิลหั่นอีก 1 ลูก ยิสต์นิดหน่อย นมข้น น้ำตาล เกลือ ปั่นรวมกันแล้วนำมาใส่รวมกับข้าวโอ้ต ไม่ต้องใช้เครื่องทำขนมปังหรือเครื่องผสมแป้ง...ผมใช้แค่พายพลาสติกกวน ๆๆๆ เติมแป้งสาลีอเนกประสงค์ลงไป (ไม่ต้องชั่งตวงวัด...กะ ๆ เอา)  กวนอีก....จนส่วนผสมเข้ากันดี ไม่เละ ไม่เหนียวเกิน จากนั้นก็นำใส่ในภาชนะสังกะสีทรงกลมที่มีอยู่...   

 

ไม่ต้องเรื่องมากครับ...หยิบเอาฝาซึ้งมาครอบไว้ แล้วลืมมันซะ!

 

 

หันไปทำงานอื่นจนได้เวลาค่อยมาเปิดดู จากนั้นก็นำเข้าเตาอบ (ซึ่งไม่มีตัวเลขตั้งอุณหภูมิ ไม่มี timer มีแต่ปุ่มปิดเปิดแก๊ส) ก็ได้แต่กะ ๆ เอา ไม่ต้องดูเวลานาทีด้วย ใช้ความรู้สึกเหมือนกับเวลา improvise บทเพลง ผมสังเกตเอา ดูสี ดมกลิ่น เมื่อเห็นว่าใช้ได้ก็ปิดแก๊ส ปล่อยทิ้งไว้ให้เย็นพอหยิบยกออกมาใส่จานได้นี่แหละ...

 

คล้ายเค้กกล้วยหอม แต่เนื้อหยาบ นิ่ม และอร่อยกว่า!

เป็นขนมปังข้าวโอ้ต-แอปเปิล-กล้วยน้ำว้าซึ่งไม่มีชื่อครับ!

เตรียมรับมือ 44 ํ C

หมดสิ้นแล้ว!!  ภาพท้องฟ้าสีครามท่ามกลางบรรยากาศไม่ร้อนเกินขณะที่ชายแก่คนหนึ่งยิ้มให้กล้อง...ก่อนสวมหมวกกันน็อคแล้วปั่นจักรยานออกสู่จุดหมายที่อยู๋ห่างไกล

ถึงวันนี้...ทูตแห่งนรกมาเยือนแล้ว ความร้อนระดับ 40 องศา++ กำลังไต่อันดับขึ้นมา เที่ยงวันพรุ่งนี้จะได้รู้ซะทีว่า 44 องศามันร้อนขนาดไหน??

น้ำประปาหยุดไหล (เข้าใจว่าเขาคงกลับมาปิดเปิดเป็นเวลาเหมือนกับทุกปีเมื่อหน้าร้อนมาถึง) ผมต้องปรับตัวเป็น "มหา 3 ขัน" อีกครั้ง (ลดลงจากมหา 5 ขันในปีที่แล้ว) นี่ขนาดแค่เพียง introduction นะ เดี๋ยวถึงตอน climax จะร้องไม่ออก!! 

เมื่อพายุกระหน่ำ...กิ่งไม้เล็กแลอ่อนแอย่อมถูกทำลาย หักลงเหมือนชีวิตคนซึ่งอยู่ไปก็ไร้ความสุข สัญญาณเตือนเริ่มปรากฏชัดขึ้นเรื่อย ๆ 

 

 

 

ภาพ captured จากคลิปวิดีโอ ThaiWikiHow - ขอขอบคุณ

อย่ามัวแต่หลงอยู่ในวังวนแห่งความบันเทิงอยู่เลย! ขอจงเรียกสติคืนมาแล้วเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับวิบัติภัยซึ่งกำลังมากันเถอะครับ!

แสวงหาอากาศบริสุทธิ์

ปั่นจักรยานไปตลาดบ้านปันง้าว...ผมมักมีกล้องถ่ายรูปแขวนคอไปด้วย !

 

 

 

เก็บภาพท้องฟ้าเมื่อเริ่มสาง... 

 

หยุดถ่ายรูปวัวบนลานกว้างด้านซ้ายมือ แสงแฟลชทำให้ตาของมันคล้ายฝังไว้ด้วยดวงไฟเล็ก ๆ

 

 

ขากลับแวะเก็บภาพห้องน้ำข้างป้อมตำรวจ (งดทำการ) ซึ่งอยู่ตรงข้าม HBH เพื่อแสดงให้นักปั่นจักรยานท่องโลกเห็นว่าจุดนี้เป็นที่พักนอนค้างคืนได้สบาย

 

 

ถึงบ้านก็เดินมาเก็บภาพต้นมะม่วงหน้าโรงกลึงซึ่งถูกโค่นเมื่อวันวาน... (หมดไปอีกหนึ่งร่มเงา)

ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขึ้นเหนือหลังคาตึกร้านฉัตรแก้ว ถ้าเป็นแต่ก่อนท้องฟ้าพื้นหลังจะเป็นสีคราม มิได้หม่นหมองอย่างที่เห็น!!

 

 

ใบไม้ไบหญ้าที่ลานหลังบ้านถูกเผาเรียบหมดแล้ว เช้านี้เศษซากยังคงคุกรุ่น (เมื่อวานมีรถน้ำของเทศบาลมาดับไฟ)

รู้สึกคอแห้งและหายใจฝืด...ผมต้องรีบเข้าบ้าน!

Perth to Albany

เช้านี้ผมหยิบ "Your Guide to the Golden West & Beautiful South"  หนังสือแจกฟรีเล่มเล็ก (หนา 196 หน้า) ออกมาเปิดดู

   

เป็นหนังสือโปรโมทการท่องเที่ยว Western Australia พิมพ์ครั้งที่สองในเดือนสิงหาคม 2528 จากหัวข้อ Perth to Albany ซึ่งอยู่ในหน้า 88 ทำให้ผมคิดถึงการเดินทางจากเพิร์ธไปแมนเจอรา  เมื่อหลายสิบปีที่แล้ว

 

ตอนนั้นยังไม่มีอินเทอร์เน็ต ไม่มี Google Maps ก็ยังสงกะสัยว่าเดินทางจากตัวเมืองเพิร์ธไปเซาะหาผู้คนที่ขอที่อยู่เขาไว้ในวันสุดท้ายที่เล่นดนตรีที่โรงแรมเชียงใหม่ออร์คิด... ผมทำได้อย่างไร? บนถนนระยะทาง 72 กิโลเมตรสมัยนั้นกับสมัยนี้คงแตกต่างกันไม่น้อย! 

 

 

ภาพประกอบในหนังสือในยุคนั้นยังเป็นขาวดำ...การเดินทางได้แต่อาศัยแผนที่ในหนังสือคู่มือ

 

 

 

 

ปัจจุบันนี้เราสามารถหาข้อมูลได้จาก Google เพียงแค่คลิกเดียวเส้นทางจากเพิร์ธไป อัลบานี ก็ปรากฏต่อสายตา เห็นได้ว่าถ้าจะปั่นจักรยานข้ามทวีป ระยะทาง 664 กิโลเมตร นี้...คือเป้าหมายแรกที่จะต้องทำให้ได้

 

โชคดีที่ Google Street Views ทุกวันนี้ ทำให้เราสามารถเห็นสภาพถนนได้ล่วงหน้า.... 

ผมเคยเดินทางใต้ถึงแค่ แมนเจอรา นึกภาพไม่ออกแล้ว แต่ถ้าได้ทำอีกครั้ง...คราวนี้คงได้ภาพมากมายจากกล้องดิจิตอล

ถ้าหากทำได้...มันจะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้าย ที่มีรูปประกอบนับหมื่น ๆ บานเลยทีเดียว!