ผมคิดถึงพี่อุดม คนที่นั่งอยู่ตรงกลาง ในบล็อกเก่า ๆ เคยเขียนไว้ว่า...
...when seeing a picture of these 3 men, I wonder what are in their mind at that moment. After having a big meal in front of a beautiful wooden house of archan Prasit, the owner of Raiya Resort in Lampang, they moved to the open and sat near the campfire to enjoy chatting and drinking while being hugged by the bright moonlight and kissed by a puff of cold wind. Yes, they are in the same age. "Old" is a suitable word that I dare say! Khun Udom, the director of Special Education Center in Maehongson, is sitting in the middle and to the left of him is I-to San, a retired Japanese farmer who came down from Maehongson to spend such a wonderful night in Lampang........."ผมได้พบกับพี่อุดมเพียงครั้งเดียวที่ไร่หญ้ารีสอร์ท จากการได้คุยกับชายผู้ซึ่งกำลังจะปลดเกษียณและมีโครงการที่จะใช้ชีวิตท่องเที่ยวผจญภัยในมหาวิทยาลัยชีวิต (ตามคำกล่าวของพี่อุดม) ผมได้สัมผัสในความรักและไมตรีจิตจากพี่อุดม เรามีอะไรหลายอย่างที่คล้ายกัน แทบไม่น่าเชื่อเลยว่า เพียงแค่พบกันเพียงคืนเดียว ความรู้สึกผูกพันระหว่างผมกับพี่อุดมนั้นแนบแน่นคล้ายกับรู้จักกันมานานปี...
เมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้ว พี่อุดมได้โอนเงินจำนวน ๕ พันบาทเข้าบัญชีผม เพื่อสนับสนุนการแบกเป้ท่องเที่ยวไปลาว... ช่วงเดือนตุลาคม พยายามติดต่อพี่ชายที่แสนดีทางอีเมล์และหวังว่าเมื่อได้พบกันอีกครั้ง ผมตั้งใจจะนำเงินจำนวน ๕ พันบาทนั้นคืนให้พี่อุดม ทั้ง ๆ ที่พี่อุดมบอกว่าให้แล้วให้เลย! ผมอยากสนับสนุนการท่องโลกของพี่อุดมเหมือนที่พี่สนับสนุนผมครับ...
ผมรอด้วยความหวังว่าพี่อุดมจะแวะมาลำปางก่อนออกเดินทางแบกเป้ตามที่ได้วางแผนไว ้ แต่ไม่มีโอกาสได้เจอ จนเมื่อเร็ว ๆ นี้ผมส่งอีเมลติดต่อสอบถามอีกครั้งและได้รับคำตอบว่า "ผมมาอยู่ที่ลาว ออกจากไทยวันที่ ๑๔ มาเมืองปากเซ ตอนนี้นอนที่บนเกาะกลางแม่น้ำโขง แขวงจำปาสักด์ จากลาว ไปจีน คุนมิง เข้าเวียตนามและเขมร กลับไทยราว ปลายเดือน พฤษภาคม ๕๒ เดินทางบกลูกเดียว...." รู้สึกอิจฉาไม่น้อยสำหรับโอกาสที่พี่อุดมสามารถสานฝันของตนเอง ชีวิตบนเส้นทางยาวไกลของพี่อุดมคงจะตื่นเต้นและน่าประทับใจไม่น้อย ผมเอง...เมื่อได้อ่านเมลของพี่อุดม เลือดนักเดินทางร้อนระอุขึ้นมาทันที!!
ฤาว่าเดือนเมษายนนี้ผมจะได้แบกเป้อีกครั้งนึง...
No comments:
Post a Comment