เพื่อน...หมอ

นำภาพเพื่อนนักเรียนมงฟอร์ต ๐๘ ออกมา... ผมพยายามดูให้รู้ว่าใครเป็นใคร!

สองวันก่อนไปซื้อของที่ห้างเทสโก้ฯ ใกล้บ้าน ขณะที่ยืนรอแคชเชียร์คิดเงิน มีชายไทยเชื้อสายอินเดียอายุก็คงพอ ๆ กับผม โพกศีรษะเหมือนแขกขายผ้าในตลาดวโรรสต่อคิวอยู่ข้าง ๆ ผมได้ยินเค้าพูดกับใครไม่รู้ว่า "อยู่เจียงใหม่ แวะมาแอ่ว กำเดียวก่อจะปิ๊กแล้ว"  ผมชั่งใจแป๊ปนึงแล้วหันไปถามว่า "อยู่เจียงใหม่...ฮู้จักซันตารามก่อครับ?"  แขกเคราขาวตอบว่า "ซันตาราม...ต๋ายแล้วลอ"  บอกว่าเป็นเพื่อนกับซันตาราม เคยเรียนหนังสือด้วยกันที่มงฟอร์ต...ผมยังถามต่อว่า "แล้วหมอมันยิดซิงห์ลอ? ไปอยู่เมกา" ผมถามถึง นพ.มันยิดซิงห์ วาวลา แพทย์ประจำบ้านที่โรงพยาบาลสวนดอกรุ่น ๑๓ พ.ศ. ๒๕๑๖ ซึ่งเป็นนักเรียนมงฟอร์ตรุ่นพี่ผม ๒ ปี คำตอบคือ "โห...หมอมันยิดซิงห์อยู่ชิคาโก้ปู้น เป่นหมอเกรด A เลยเน้อ"

ที่มา - อนุสรณ์ มศ.3 2506

ผมไม่ได้ถามต่อ จ่ายเงินแล้วเดินหิ้วของไปที่รถมอเตอร์ไซค์ ระหว่างทางก็คิดถึง "หมอหนุ่ย" จักรกฤษ ศรีวิชัย ร้านใบเมี่ยงตลาดต้นลำไย เพื่อนนักเรียนห้อง C ผู้ที่เคยไปเล่นกีต้าร์ที่บ้านทุ่งโฮเต็ลของผม ก่อนที่จะหายหน้าไปตั้งแต่ปี ๒๕๐๙ ตอนนี้เป็นเศรษฐีอยู่ที่อเมริกาแล้ว!

ภาพจากหนังสืออนุสรณ์ 50 ปี มงฟอร์ต 08

จำได้ว่าช่วงที่ผมทำงานเป็นช่างไฟฟ้าอยู่ที่โรงพยาบาลมหาราชเชียงใหม่ เพื่อนมงฟอร์ตที่ได้พบเห็นก็มีแต่หมอประโยชน์ จงอยู่สุข...

ภาพจากหนังสืออนุสรณ์ 50 ปี มงฟอร์ต 08

และที่เห็นหน้าบ่อย ๆ เมื่อเดินผ่านหน้าห้องยาก็คือ "หมอน้อย" สหัส ทักษอุดม!

ภาพจากหนังสืออนุสรณ์ 50 ปี มงฟอร์ต 08

ร่ำรวยกันหมดทุกคนเลยนะ... บรรดาเพื่อนหมอจากมงฟอร์ต มีผมคนเดียวกระเป๋าแห้ง! ฮา...