เมื่อชีวิตยังไม่สิ้น...

  

เมื่อวานนี้ผมขึ้นมาทำงาน...ตัดต่อไม้เพื่อติดตั้งผนังใส่มุ้งลวด

 

 

คิดว่าถ้าอู่หลงอยู่ คงตามเฝ้าคุมงานอย่างใกล้ชิด 

 

วันนี้ไม่มีอู่หลงแล้ว ตาแก่บ้านห้างฉัตรไม่ได้นอนชั้น 4 แต่ย้ายลงมานอนชั้นสอง บนเตียงพยาบาลที่พี่ชายเคยนอน มองไปทางไหนผมก็เห็นแต่ความอ้างว้าง ทุกชีวิตพากันจากลาไปหมด...

 

เช้านี้ลงไปเปิดประตูหน้าบ้านชั้นล่างตามปกติ...วันก่อนผมดายหญ้า ทำให้ข้างหน้าดูสะอาดตาขึ้นหน่อย

 

 

เห็นหญ้าขึ้นปกคลุมผืนดินที่ ๆ อู่หลงนอนอยู่ใต้นั้น เราอยู่กันมาจนเข้าหน้าฝนอีกครั้ง อยากให้เจ้าหมาดื้อลุกขึ้นมาวิ่งเล่นจังเลย...

 

เพื่อนบ้านผู้ใจดีเอาถุงมะม่วงมาวางไว้ที่หน้าประตูตั้งแต่เมื่อวันวาน... 

 

 

น่าจะเป็นมะม่วงแรดเพราะเห็นมีนอ กำลังใกล้สุกพอดี ผมนำขึ้นมาปอกกิน 1 ลูก อร่อย...ไม่เปรี้ยวครับ

 

ก่อนเที่ยงมีพัสดุจาก Kerry มาส่ง...

เป็นต้นเสาวรสที่ผมสั่งซื้อออนไลน์มานั่นเอง

 

อยากจะเอามาปลูกบนดาดฟ้า ให้มันเลื้อยปกคลุมทั่วทั้งบริเวณแถว ๆ ที่อู่หลงเคยวิ่งตามขึ้นมา!

 

 

คราวนี้สัญญาว่าจะดูแลรดน้ำ... ไม่ให้มันตายครับ!