ผ่านเลยมาถึงวันนี้ ผมต้องยอมรับว่าคิดผิดที่ใช้ "ซึง" เป็นเครื่องดนตรีที่เล่นเปิดหมวกในช่วงเดินทางท่องเมืองจิงโจ้เมื่อปี ๒๕๓๑ ผมไม่เคยคิดถึงเจ้า harmonica หรือ accordion ซึ่งน่าจะเป็นเครื่องดนตรีที่ดีกว่า ข้อดีของฮาร์โมนิก้าคือตัวเล็กนิดเดียว...ใส่กระเป๋ากางเกงก็ได้ !
ส่วน accordion นั้น ผมเป็นนักเล่นเปียโนอาชีพอยู่แล้ว ถ้าหันมาฝึกเล่น piano accordion ก็น่าจะทำได้ดีกว่าการเล่นซึงซึ่งไม่เคยเล่นมาก่อน น่าเสียดายที่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดที่จะเล่นเจ้าเครื่องดนตรีมหัศจรรย์ตัวนี้เลย!
ยังด้อยประสบการณ์ในการเล่นดนตรีเปิดหมวก ผมเลือกใช้ "ซึง" ซึ่งวิกิพีเดียกล่าวว่า...
"ซึง" เป็นเครื่องดนตรีประเภทดีด ที่ชาวไทยทางภาคเหนือนิยมนำมาเล่นร่วมกับปี่ซอ หรือปี่จุม และ สะล้อ ซึงมี ๔ สาย แต่แบ่งออกเป็น ๒ เส้น ๆ ละ ๒ สาย มีลักษณะคล้าย กระจับปี่ แต่มีขนาดเล็กกว่า ความยาวทั้งคันทวนและกะโหลกรวมกันประมาณ ๘๑ ซม.
จำได้ว่าผมขับรถมาสด้าพาแม่ปราณีไปซื้อซึงที่บ้านบ่อสร้าง อำเภอสันกำแพง ได้มาในราคาตัวละ ๑๒๐ บาท เจ้าตัวที่เห็นในภาพนี้แหละ....
ทุกวันนี้มันถูกเก็บไว้ที่บ้านของ Jean ใน Adelaide ครับ!
No comments:
Post a Comment