วันนี้มีเรื่องหนูมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังอีกแล้ว!
ผมเคยเขียนเรื่องขอโทษหนู เล่าเรื่องการช่วยเหลือหนูตัวหนึ่งให้รอดจากการจมน้ำตาย ตั้งใจว่าจะนำไปปล่อยที่ลานข้างวัด แต่มันตายเสียก่อน...
เมื่อคืนวานนี้ดักได้หนูขนาดใหญ่ ๑ ตัว เช้านี้ต้องรีบนำไปปล่อย เกรงว่ามันจะสู่ขิตซะก่อน เจ้าผีเสื้อจะเป็นผู้พาตาแก่นำหนูไปปล่อย...
ไม่ต้องใส่กล่องหรือถุงปกปิด คิดว่าเรามิได้ทำร้ายมัน ผมคล้องกรงเข้ากับแฮนด์รถ...
มุ่งหน้าออกไปทางวัดดอนมูล เลี้ยวซ้ายเข้าไปตามถนนคอนกรีตประจำหมู่บ้าน...มองหาสถานที่ปล่อยเจ้ามิกกี้เม้าส์ (ทุกทีไปปล่อยบริเวณลานใกล้วัด แต่วันนี้อยากมาให้ไกล ๆ หน่อย)...
อ่า...เจอแล้ว ออกมาไกลโข ริมทางมีกองขยะ ถัดไปเป็นต้นไม้ให้เงามืดครึ้ม มีคูน้ำเล็ก ๆ ให้หนูหากินด้วย...
วางกับดักลง แล้วเปิดประตูกรงห้องขัง เจ้าหนูยังงงงวยไม่ยอมออก ต้องเขย่ากรงแล้วบอกให้มันไปหาที่อยู่ใหม่...
หนูวิ่งออกจากกรง พุ่งตรงหายเข้าไปในป่าหญ้า...
รู้สึกดีใจที่อีก ๑ ชีวิตได้อยู่รอดปลอดภัย...
ทุกชีวิตเปรียบได้ดั่งใบไม้ เมื่อถีงวันดับก็ลับร่วงหล่นสู่พื้น...ก็เท่านั้นเอง! อย่าอวดเบ่งนักเลย
No comments:
Post a Comment