เช้านี้ผมขี่จักรยานเสือภูเขาไปรับยาให้พี่ชายที่เทศบาลตำบลห้างฉํตร...จอดจักรยานไว้ใกล้กับเพื่อนสีชมพูน่ารัก...
ฝนตกทำให้เจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลมาล่าช้าเล็กน้อย ระหว่างนั่งรอรับยา ผมซูมเก็บภาพหลังคาวัดห้างฉัตรไว้ ๑ บาน...
คนแก่ (หญิงมากกว่าชาย) จากทุกหมู่บ้านในตำบลห้างฉัตรมารับยาที่นี่ โดยได้รับการบริการจาก อสม. ช่วยลดภาวะคนไข้ล้นโรงพยาบาล.... คุณยายที่นั่งอยู่ข้างหน้า (คนซ้ายใส่เลื้อลาย ปชป กก พท ) อายุ ๗๗ ปีแล้ว ยังดูท่าทางแข็งแรงอยู่เลย!
เอกสารถูกนำมาวาง (ตามคิว) รอเภสัชกรจากโรงพยาบาลห้างฉัตรมาจ่ายยา...
ได้ยินเสียงผู้ที่นั่งรออยู่ดังว่า "ยามาแล้ว" จริงด้วย...เจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลฯ มาแย้ว!!!
จากโรงพยาบาล เจ้าหน้าห้องยาจัดยาเตรียมมาให้ผู้ป่วย....
คุณตาคุณยายแต่ละคนรับยาไปมิใช่น้อย....ยาของพี่ชายผมก็ใช่ย่อย!
ได้ยาแล้ว ผมแวะไปร้านขายของชำหน้าตลาด (เจ้าประจำ) ระหว่างเลือกซื้อของเกิดอาการเวียนหัว สูญเสียการทรงตัว (เกือบล้ม) ทำให้สินค้าของเขาล้ม...ตกเกลื่อน โชคดีที่ไม่มีอะไรแตกเสียหาย ผมปั่นจักรยานกลับบ้านด้วยความรู้สึกว่าโลกเอียง!!! ตาแก่บ้านห้างฉัตรผู้ได้รับสัญญาณเตือนถี่ขึ้น รู้ตัวว่าเวลาที่เหลืออยู่น้อยลงทุกที!
 |
| ภาพถ่ายกับเพื่อนบ้านก่อนตกบันได หัวเข่าซ้ายชำรุด... |
พรุ่งนี้ต้องไปตรวจ EKG ที่โรงพยาบาลฯ ครับ!
No comments:
Post a Comment