ยาแนว...

อาทิตย์ก่อนผมเล่าถึงการเริ่มต้นปูกระเบื้องห้องน้ำชั้นล่าง (จะเรียกว่าห้องน้ำร้านเปียโนก็ได้) แล้วบ่นว่าไม่มีเครื่องมือสำหรับตัดกระเบื้อง!!...

ต้องเอาชักโครกออกก่อน...ผมรู้สึกแย่มั่ก ๆ เมื่อพบว่าช่างผู้ติดตั้งชักโครกเค้าใช้ปูนซีเมนต์โป๊ะพื้นจำนวนมากก่อนที่จะวางโถ ทำให้ติดแน่นชนิดว่าไม่ได้คิดเผื่อไว้สำหรับการรื้อออกมาซ่อมเลย ผมเคยติดตั้งชักโครกด้วยตนเองมาแล้วประมาณ ๗-๘ ตัว ส่วนใหญ่จะใช้ปูนขาว (ถ้าไม่มีก็ใช้ปูนยาแนวที่มีอยู่) ผสมน้ำแค่พอเหมาะ ใช้ฉาบเฉพาะในส่วนที่โถชักโครกตั้งกับพื้น จากนั้นก็ยกขึ้นวาง ปรับแต่งซะหน่อยด้วยระดับน้ำ เมื่อปูนแห้งดี...โถชักโครกติดแน่นกับพื้น ก็ใช้ปูนขาวที่มีอยู่ยาแนวที่ฐานอีกหน่อยให้ดูเรียบและสวยงาม!  

รื้อโถคราวนี้ลำบากมาก ๆ ครับ ผมเกือบจะทุบทิ้ง เพื่อซื้อตัวใหม่มาเปลี่ยนซะแล้ว!  ในที่สุดก็เอาออกได้ แต่ก็โชคไม่ดีที่ทำให้ชิ้นส่วนเล็ก ๆ ตรงฐานแตกออก ผมยกออกมาตั้งไว้ข้างนอกก่อน.....

จากนั้นก็ลงมือปูกระเบื้องต่อให้เสร็จ โดยปราศจากเครื่องตัดกระเบื้อง!!

ช่างเหอะทำได้แค่เนี้ยจริง ๆ ไปซื้อปูนยาแนวมา ๑ ถุง (๒๕ บาท) พอดีกระเบื้องมีขอบสีขาว เมื่อยาแนวลงไป...รอยต่อก็กลายเป็นเส้นขาวใหญ่ขึ้น เครื่องมือสำหรับยาแนวของผมคือ "รองเท้าฟองน้ำ" ใช้ตรงส้นป้ายปูนแล้วอัด ๆๆ เข้าไป!  ปล่อยทิ้งไว้ให้แห้งพอสมควร ก่อนที่จะใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดส่วนเกินออก...

ปูกระเบื้องครบหมดแล้ว อีก ๒-๓ วันค่อยตั้งโถชักโครกครับ!